Iets wat me is bij gebleven van de 4 daagse wandeltocht naar la ciudad perdida zijn de soms nog piepjonge Kogi kindjes die je daar helemaal alleen ziet ronddwalen. Dit meisje (ik schat een jaar of 4) liep ons op haar blote voetjes tegemoet. Ze droeg daarbij ook nog eens een baby op haar rug die ze middels een hoofdband op haar plek hield. De Kogi kennen het regenwoud op hun duimpje. En dat moet ook wel natuurlijk wanneer je je als peuter al moet kunnen redden in je eentje.