Stefanborkos
Trots monument
Cappadocië - de Pasabag vallei. Hoge torens doemen op in het veelzijdige landschap, Doemen op tussen een weelde van wilde bloemen. De vormen zijn uniek met zijn bruine harde kappen, Kappen als stinkzwammen en echt meters hoog. Veel torens met zeer oude behuizingen uit vervlogen tijden, Tijden om uit te kijken en voor angst voor aanvallende volkeren. Machtige pijlers en elke is zeer verschillend, Verschillend door erosie en andere elementen. Hier is een samengepakt boeiend geheel, Een geheel om even bij na te denken. Nadenken van wat gebeurde hier eens, Eens toen het nog bewoonbaar was. Maar het staat er nog in volle trots, Een trots monument.
Zicht op weelde
Cappadosië - een landschap. Het is echt een uniek landschap in heel zijn eigen vormen en kleuren, Kleuren van witte zandsteen tot groen aanziende bergen, Zandsteen bijna wit met daarnaast het frisse groen en vele veldbloemen. Soms weidse gezichten over de dalen, Soms een gesloten gezicht in een diepe afgrond. De route erheen vanaf de kust is lang en warm langs vele kale velden, Velden vlak, wegen recht en oninteressant voor menige reiziger. Maar dan bijna uiteindelijk bijna aangekomen wordt je verrast door een gigantische berg in de verte, En dan ook het Unesco landschap Cappadosië met zijn bijzondere oude cultuur. Wat anders dan aan de kust met die stomme parasol boven je hoofd in de zon, Wat anders hier lekker terrassen met een snel gezochte deken voor de kou en een spat regen in de avond. Zo heeft alles zijn bekoring wat je met lief en leed moet delen, Dit was echt delen met een fantastische groep reizigers om nooit te vergeten. Een aanrader voor iedereen, Voor iedereen met gevoel voor een mooi landschap, Hier is zicht op weelde.
Diepe schaduwen
Marrakech - Ourika vallei. Nou en daar is ie dan, het Atlas gebergte, Een gebergte in december in volle schoonheid, Schoonheid en op naar de sneeuw in de hoge bergtoppen, Bergtoppen die het witte decor vormen van de stad Marrakech. Onwijs gaaf zijn hier de schaduwen in de winterzon, De winterzon die het winterlicht een bijzondere plaats geeft, Een kille koude schaduw die alle gaten en spleten vult. In de verte het rood der bergen waaraan Marrakech zijn kleur ontleend, Zijn kleur van de vele oude huizen in de oude binnenstad en daarbuiten. Hier speelt even het licht met het donker, Hier zie je de diepe schaduwen in de winter.
Natuurlijke...voorste
Marrakech - Ourika vallei. December in Marokko is zo ontzettend anders dan bij ons, Zo anders met de verschillende temperaturen in de stad of hier hoog in de Atlas. Na enkele kilometers de stad te hebben verlaten van 25 graden daalt de temperatuur hier naar nul, Nul tot aan de sneeuwgrens met zijn smeltend water in de verkoelende vallei in de zomer. Maar deze winter zou ik niet willen missen met zijn bijzondere licht, Het licht als een film decor of achterdoek voor een grote opera of balletvoorstelling. Hier vullen de kale donkere bomen het decor van een voorstelling van de natuur, Hier in deze wildernis van rotsen en klaterend helder water. Een voorstelling van een opera van Wagner? Een voorstelling van een sprookje Sneeuwwitje? Een voorstelling van het grote stuk en muziek Peer Gynt? Maar het is wel hoog en verborgen, Verborgen voor al dat moois in je gedachten. Een natuurlijke voorstelling, Daar blijft het even natuurlijk bij. In gedachten hoor ik die muziek geluiden.
Sprookje in blauw
Marrakech - Ourika vallei. Niet ver boeven de stad ligt deze mooie vallei, Een vallei die hoog de Atlas in gaat tot het einde van de boomgrens. Hier vind je nog kleine dorpjes geplakt aan de steeds kalende bergen, Bergen die je brengen hoog na een eindpunt om te wandelen. De koene wandelaar krijgt hier een beloning van prachtige uitzichten tussen de bergen door. Een wandeling in het begin over houten bruggetjes en daarna door en langs de glibberige oevers van de rivier. Glibberig maar wel te doen tot in de verte omhoog over dikke rotsen, Rotsen die je brengen naar de laatste waterval zoals deze is te zien. Hier het echte blauw van die rotsen als in een sprookje, Een sprookje na een geweldige spannende en inspannende klimpartij. Hier speelt het licht met de schaduw in al zijn vormen die het laat zien, Hier kan je zeggen het was echt de moeite waard. Hier een sprookje in blauw. Zie even de waterval als mens. Dan zie je het sprookje. .
Een wereld vol...scho
Ver boven Marrakech - de vlakte - de leegte. Marrakech de stad met die geweldige markten, Markten en het prachtige grote drukke plein. Maar daarboven heerst alle rust in en vlak landschap, Een landschap met in de verte de betoverende witte of andere Atlas. Ongelooflijk om hier heerlijk te wandelen in die tuin, Die tuin wat in deze winter zijn volledige rust heeft. Rust heerst hier overal om en met die onverharde wegen, Wegen die je verbaast laten staan van die ongedwongen simpele schoonheid. Te voet in een wereld vol schoonheid.
Door de seizoenen hee
Hardenberg - de Vecht. De Vecht met zijn nieuwe ruimte voor het water, Maar ook ruimte voor vele vogels en grazend vee. Hier ook de vele ruimte voor de mens, De mens die hier van alle seizoenen kan genieten. Hier nu in de winter van een prachtig wit kleed, In het voorjaar van het frisse ontluikende groen, In de zomer van de verkoelende echte waterbaan, In de herfst van de goudgele afsterving van blad. En dat alles voor mijn huis. Vecht wat ben je mooi door de seizoenen heen.
Mooier - mooist
Hardenberg - vandaag. Het blijft nog even winter in Hardenberg in het oosten van het land, Winter met het schaatsen op soms onbetrouwbaar breekbaar ijs. Elke morgen zijn er weer van die koude bevroren gezichten, Gezichten van diepe rust van onze nu koude en kille natuur. De (russen) (zo noemen we dat in het Twents) staan nog vier omhoog, Omhoog om en dat hoop ik in het naderende voorjaar zijn zaden te verspreiden. Zaden nu nog ingepakt en later een wolken wit, Een wolken wit naar een nieuwe vooruitgang in het leven. Gewoon even stilstaan bij die gedachte, Een gedachte van mijn foto in de winter. Een gedachte van het leven en de dood van vele planten, De dood van ons afgestorven groen in elke nieuwe winter. Tot in het voorjaar dan zijn we er weer met een nieuw begin, Een begin om het weer op de wereld iets mooier te maken. Mooier - mooist.
Bizar - bijzonder
Hardenberg - Jeudenbarchien (Jodenbergje) Even gekoesterd in onze winter, Dat is het moment van een rijksmonument. De meest merkwaardige Joodse begraafplaats van Nederland, Een begraafplaats met 64 grafstenen wat in 1766 in gebruik werd genomen, In gebruik voor hen waarvan de bevolking dacht dat deze doden onrein waren. Dus ver weg van boeren en burgerlui die anders dachten, Anders uit vervlogen tijden van weleer met het geloof van die mensen. Deze aangelegde heuvel was waarschijnlijk eens een Motte, Een Motte hoog boven een nat land met een middeleeuwse houten toren. Mooi in het winterlicht, Maar wel bizar en bijzonder.
De mist breekt
Hardenberg. Hardenberg ontwaakt in volle mist, Mist die alle verre afstanden doet verdwijnen. Grijs is de ochtend in volle rust, Volle rust in een wazige grijze wereld. En dan ineens daar komt die toch de zon, De zon breekt het grijs en maak alles weer zichtbaar. Zichtbaar over de stromende Vecht, De Vecht die even zijn schittering opvangt. Eindelijk de mist breekt.
Onder de wilgen
Hardenberg in de winter. De laatste zonnestralen verduisteren de witte wereld, Een wereld van onbetrouwbaar ijs en een vleugje sneeuw. Die laatste zonnestralen vullen nog even het gat in het ijs, Het ijs met zijn hoog torende en brede hangende treurwilgen. Het plaatje verteld op zich zijn schaduwrijk verhaal, Het verhaal van heel even onder de schaduwrijke wilgen. En dan plons een grote spat licht.
Het Pieter pad
Hardenberg - het Pieter pad. De langste wandelroute van Nederland gaat van Pieterburen in Groningen tot en met Vaals in Limburg of andersom. Vele wandelaars doen dit dan ook in vele gedeelten omdat de afstand wel erg groot is. Nu is het winter en kom ze nog elke dag tegen die onverwoestbare wandelaars door weer en wind. Vele natuurgebieden worden hier mee aangedaan. Zo ook hier in mijn Hardenberg aan de Vecht met zijn vele vogelspotters. Een uniek gebied zoals nu in het prachtige rustige wit, Dit rustige wit wat slechts enkele dagen zal duren en wat niet zo veel voorkomt in onze jaartellingen van nu. Wit aan de Vecht, Wit aan het Pieter pad. Wit van even genieten van Nederland in het oosten.
Het Joden bergje
Hardenberg. Het was bij ons in het oosten van het land deze dag een mooie gelegenheid om prachtige winterse plaatjes te schieten. Uit die vele was het moeilijk op een goede keuze te maken. Ver in mijn voortuin aan de Vecht ligt deze bijzondere plek. Het is het Joden bergje, een oude Jodenbegraafplaats op een verhoogde heuvel. Eens werden hier de overleden Joden begraven omdat er geen plek voor hen was op de andere kerkhoven. Het was dus verboden en zij rusten hier ver weg van de stad. Een monument nu heerlijk in het wit gestoken. Een monument van een volk wat niet meer hier in ons midden is. Even een wit monument. Het Joden bergje.
Knisperend
Rheezerveen - Hardenberg. En dan even de Wijk op want de winter heeft ons hier gevangen, Gevangen in een beeld van zon en sneeuw in een boerenlandschap. Een landschap vol rechte lijnen van eens een oud veengebied, Lijnen van rechte bebossing en diverse wegen verhard en onverhard. Even dit land in wat o zo mooi kan zijn in deze winter, De winter van vandaag met rijp en de gevallen sneeuw. Knisperend in vale zon en schaduw.
Even stilstaan
Rheezerveen - onder de rook van Slagharen. Vele rechte afwatering kanalen dat is het relaas na de vele vroegere turf afgravingen. Vele rechte aangelegde bebossing op gronden waar men niets aan had. Vele rechte aangelegde populieren bedoeld voor de hout industrie. Een landschap op zich zowel in het voorjaar, zomer, herfst en winter. Een landschap in volle rust die hier nu even zijn winterse schoonheid laat zien. Strak in gelid en in het wit wat langer blijft liggen in de schaduw. Strak het bevroren water met zijn doffe glans in een recht geheel. Hier moet je toch echt even stilstaan!
Ontwaken
Hardenberg - vanmorgen ontwaken. Terwijl ik echt een mens ben van warmte, woestijnen, bergen en heerlijke zeeaanzichten is dit toch ook een verrassing vanaf mijn balkon. Helemaal eens een zeer koele heldere ochtend om de dag fris te beginnen. De weinige zonnestralen bevlekken de Vecht en het vergezicht is maximaal. De verre hoge heuvels van Duitsland tekenen zich af boven een wonder wit Hardenberg. Een vergezicht om lief te hebben als je net wakker bent. Dat is ontwaken in een koude ochtend. Maar voor mij even mooi.
Even een wit...schild
Rheezerveen. Dit zijn onze korte witte winters en jammer. Winters met een bergje sneeuw en zonneschijn. Winters om er gauw bij te zijn om het even te beleven. Even dit witte kleed en liefst met een beetje licht van boven. Beter dan die verschrikkelijke natte bedoening met veel wind. Maar deze plaatjes verdwijnen zo weer als sneeuw voor de zon. Het is toch even een winters schilderij.
Ontdekken dat is een.
Tunesië - Nefta. Hoera, hoera er gaan weer reizen vanuit Nederland naar dit prachtige land, En vooral hier naar het west zuiden het land aan de beginnende woestijn, Het land met zijn miljoenen palmen in volle rust. Volle rust aan de grens van Algerije met zijn ongewoon mooie landschap, Een landschap vol met verrassingen met oases van ongekende schoonheid. Ontdekken dat is een kunst.
Dit is ook een vraag
Cyprus - Nicosia - groene zone. Vandaag, Vandaag gaan de onderhandelingen ver door in Geneve, Onderhandelingen over wat eens en nu nog een groot conflict is. Een verscheurd eiland van Grieken en Turken met een groene zone, De groene zone vol afbakeringen en met prikkeldraad verlaten lege panden. Toen ik er was schoot ik her en der een foto, Een foto van dit onzinnige gedeelde van de stad. Sinds 1974 is deze lange strook door de stad bewoond en onbewoond, De stad met zijn zeer oude verleden en mooie kathedralen, Kathedralen die nu tot de vele moslims behoren in het noorden. Maar in deze warboel zie je nog steeds dat er geleefd word, Geleefd achter elke oude deur met zijn binnenplein. Een pleintje gevuld met veel groen en blauwe bloemen, Groen waarvoor? Ook dit blijft de vraag. ?
Verleden snuiven
Cyprus - Kyrenia - Girne. Kyrenia in het Turkse gedeelte, Een gedeelte met daarboven hoge bergkammen, Bergkammen die je met een jeep prachtige uitzichten opleveren, Uitzichten naar zee, dorpen en landschappen. Landschappen zoals hier naar de vlakte van Masaoria, Een vlakte die reikt tot aan Famagusta in het oosten. Heerlijk is deze tocht ver weg van de gebaande paden, Deze paden waren vol krekel geluid en aanwezige geiten en schapen, Paden hoog en met een reuk van heerlijk dennengroen. Een gebergte met zijn vervallen oude kastelen, Kastelen die ooit eens waakten over dit oude land. Hier kun je nog echt het verleden snuiven, Snuiven in de dag van heden.
Zijn bijzonderheid
Kyrenia - Escape strand. Een moment van rust en schoonheid vol met prachtige ligbedden, Ligbedden in de kleuren groen, paars en wit. En dan te bedenken dat er nu een grote oorlog is op 105 kilometer, 105 in Syrië niet zo ver vandaan. Hier was het ook eens echt niet zo prettig in 1974 door de inval van de Turken. Hier moesten menige Griekse bewoners hun huis verlaten. Eindelijk zijn er weer enkele besprekingen onlangs om dit op te lossen, Op te lossen om verschillen in het zuivere te brengen. Het duurt en het duurt waarvoor en voor wie? Zou er ooit een oplossing gevonden worden voor die Groene gescheiden muur? Soms moet je er niet meer bij nadenken, Soms hoop ik komt het ooit goed. Soms, Maar het is een super eiland, Een eiland vol historie en nieuwe dingen. Dingen die je naast het verschrikkelijke en mooie verleden een woord geeft, Het woord van even niet en laat dit eiland mij in al zijn oude luister verwonderen. Zowel aan Griekse en Turkse kant. Een eiland om eens te zien in al zijn bijzonderheid,
Even nagenieten
Kaapverdië - Sal Rei - Praia do Estoril. Even de gedachten terug laten gaan naar heerlijke temperaturen, Even je zinnen verzetten en weer dromen naar momenten vol zon. Even deze herinneringen bewaren met die mooie wandelingen, Even die wandelingen van ons hotel Karamboa naar Sal Rei en terug. Even die stille momenten door hoge duinen van super wit zand, Even van die bijna onbevolkte stranden genieten in volle rust. Even nagenieten van al dat moois.
Een aanrader
Kaapverdië - Boa Vista - praia Carlota. Met een dag als deze in ons koude kikkerland verlang je toch een dag als deze, Niet glad door vieze natte bevroren sneeuw maar gewoon met wit zand. Door een val vandaag kan ik dus niet meer op of neer, Door een val in dit heerlijke zand zou er geen problemen zijn. Maar helaas je kunt niet altijd op Boa Vista zijn, Boa Vista met het hele jaar door dezelfde goede temperatuur. Het goede Boa Vista is een heerlijk eiland vol met rust en ruimte, Vooral ruimte voor de goede temperaturen die wij hier zo missen. Aan te bevelen en een aanrader blijft het, Een aanrader voor zon, strand en ruimte en gezelligheid.
Klaprozen zijn echt.
Cappadosië - een ver land. Een verre streek in een geweldig land, Een streek van vrede na de vele aanslagen. Een streek van rust waar je aankomt zo ineens, Ineens na een lange tocht door kale saaie landschappen. Een streek zo bijzonder door de oude geschiedenis, Geschiedenis van eens de aanvallen en het moeten verschuilen. Verschuilen voor de vijand in diepe ondergrondse dorpen, Dorpen met nu nog leefbare woonruimtes in de zachte bergen. Hier geen rode rozen met doornen, Hier klaprozen die het landschap vullen. Daarom geef mij dus maar klaprozen, Klaprozen zijn echt.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
