De kust van Sri Lanka heeft mooie zandstranden en die zijn weer omgeven door palmbomen en mooie gekleurde bootjes. Maar in het zuiden heb je een strook met rotsen en daarvan wordt handig gebruik gemaakt door de paalvissers. Die hebben een stevige paal tussen de rotsen geplaatst en aan die paal is weer een zijstokje gemaakt, waarop de visser kan gaan zitten om te vissen. Dit doen ze dan ook meestal in de vroege ochtend of laat in de middag, want dan is de vangst het grootst. Dit gebeurd meestal met een bamboe hengel, maar de werphengel is hier ook al doorgedrongen .
Waarom zitten ze op een stok?? Dat komt omdat er na de tweede Wereldoorlog heel veel vissers waren, maar er was geen voldoende plaats op de rotsen voor al die vissers. Om dit plaatsgebrek op te lossen, besloten sommigen om ijzeren palen, overgebleven van de oorlog, in het rif te planten. Al vlug werden deze ijzeren palen ook schaars en ontdekten ze dat houten palen een goed alternatief boden. Ze vissen niet met een net, omdat de netten de vissen verjagen en ze zo steeds verder de zee opgedreven zouden worden of ze zouden gedwongen worden om een andere plek te zoeken om te vissen. Het afwachtende visgedrag van paalvissers zorgt er dus voor dat men kan blijven vissen op de zelfde locatie.
Echte paalvissers of steltvissers zijn zo goed als uitgestorven. Gelukkig voor de toeristen die het willen zien, zijn er nog enkele vrijwilligers die in ruil voor fooi een stok beklimmen en de vissende houding aannemen en blijft er een oude traditie toch nog te zien en te fotograferen.