Hbplaatjes
Gouden Loeki
Deze foto is genomen in het Erindi Private Game Reserve. Dit park ligt ongeveer 2 uur rijden ten noorden van Windhoek. Tjdens een middag game drive zagen we deze leeuwin. Zij werd overgoten met warm laatste zonlicht en kleurde goud en ging daarmee op in haar omgeving. De leeuwen van Erindi waren voordat het park open ging hoofdpersonen in de Discovery Channel documentaire "Into the lions den" met Dave Salmoni uit 2004. Hierin probeert Salmoni de leeuwen te laten wennen aan mensen en komt heel dicht bij ze. Deze leeuwin trok zich in ieder geval niets van ons aan en ging rustig haar gang. Het licht en de kleur van de foto riepen gelijk de titel "Gouden Loeki" bij me op. Deze tv-reclameprijs draagt de naam van Loeki de Leeuw, die vroeger te zien was tussen de STER-reclames in.
Badgast -...roodschou
Nog geen 10 kilometer ten noorden van het plaatsje Mkuze ligt het Zimanga GR. Dit park is nog volop in ontwikkeling. Je kunt er game drives maken met een auto van het park met chauffeur gids en je kunt er in speciale kijkhutten fotograferen. Verblijven is er verder niet mogelijk. Er is geen lodge restaurant, bar of wat dan ook. Deze foto van een badderende roodschouderglansspreeuw is genomen vanuit één van de kijkhutten. Je komt dicht bij de vogels en je hebt een mooi laag standpunt. Ook hier geldt dat het wildlife is en er niets op bestelling langs komt. Hoewel de soorten die wij zagen niet altijd even spectaculair waren vond ik het toch apart om zo te kunnen fotograferen.
Onaards licht
Op het laatste moment hadden we Erindi GR in onze reisplannen opgenomen. Dit privé wildpark van 750 km2 bestaat nog niet zo lang. Het ligt ongeveer 2 uur rijden ten noorden van Windhoek. Het park heeft 1 lodge - Old Traders Lodge- en een luxe camping - Camp Elephant-. Je mag er niet zelf rijden. De game drive doe je met andere gasten. Bij de lodge is dat in 4x4 safarivoertuigen en bij de camping in carters (omgebouwde vrachtauto). De lodge is redelijk groot (ong. 50 kamers) met een groot en erg goed restaurant. Top is het grote zonnedek bij het restaurant aan een waterplaats. Onderdeel van de avond game drive is de sundowner. Hiervoor waren we een heuvel opgereden en hadden we een prachtig uitzicht. Het was eind november en in die tijd vallen er af en toe buien. Deze avond ontwikkelde zich een geweldig onweer. Terwijl aan de ene kant de zon nog warm licht over de vlakte strooide kwamen aan de andere kant de wolken snel opzetten. Deze ontwikkeling konden we mooi volgen met een biertje en een knabbeltje. Het licht was vreemd, warm, broeierig en geladen. Even later stelde de gids voor om terug te gaan en dat was maar goed ook, want we waren net terug voor het los barstte.
Vroeg op - tok
Ook deze foto is weer genomen langs de S100 dicht bij restcamp Satara in het Krugerpark. We waren vroeg op pad met ons huurautootje en zagen al snel deze tok in het eerste zonlicht zitten. De volledige Nederlandse naam is Zuidelijke Geelsnaveltok. Hij behoort tot de familie van de neushoornvogels of tokken.Zelf vind ik hem mooier dan zijn broertje de Oostelijke Geelsnaveltok. Met zijn 55 cm is hij ook iets groter. De Zuidelijke soort komt voor in Zuid Afrika, Zimbabwe, Botswana, Namibië en Angola. In ZuidAfrika zie je ze in het noordoosten van het land. Ze eten van alles, zoals insecten, schorpioenen, eieren, fruit en zaden. Deze zat op de savanne en bleef gelukkig stil zitten en toilet maken. Je ziet ze ook vaak dicht bij huisjes en lodges.
Pittige Hamerdame
Deze jongedame van de Hamerstam zagen w bij een bulljumping. De dames dansten vroeg in de middag in een droge rivierbedding. Achter haar zie je de oever. Op deze foto kijkt ze vriendelijk (voor haar doen) en wat arrogant. Tegen haar stamgenoten was ze minder vrolijk. Het was zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze was nog jong en zag wellicht tegen de bulljumping op. Later kwamen de mannen die de vrouwen geselen. Dat ging tot bloedens toe. Over hoe en het waarom van de bulljumping ceremonie heb ik in het verleden een blog geschreven. Je moet er wel tegen kunnen om dit te bezoeken, want het is gruwelijk en fascinerend tegelijker tijd.
Cheetah - baaldag
Deze foto is genomen in Tiger Canyons. Naast tijgers zijn er ook cheetah's. Ze zitten (nog) niet bij elkaar, want dan hebben de cheetah's geen schijn van kans. De bedoeling is dat er op termijn meer grote katten (leeuw, luipaard, caracal) komen en dat ze wel bij elkaar (zonder hekken) in hetzelfde gebied leven. Deze cheetah was vroeg in de morgen nog niet geheel uitgeslapen. Bij een gaap houden ze eerst de ogen nog open en maakt de tong een mooi krulletje. Dat moment kon ik mooi vastleggen, omdat de cheetah recht in de lens keek.
Kleine (?) tijger -..
Deze foto is genomen in Tiger Canyons. Het tijgerproject van John Varty vlak bij het plaatsje Phillippolis. Deze kleine tijgerman is ongeveer 10 maanden oud en maakt deel uit van een nest van 3. De andere 2 hebben we niet van dichtbij gezien, maar deze was niet zo verlegen. Toen hij ons aan zag komen ging hij liggen. Wellicht was hij lui, moe of had hij gewoon geen zin. Ik denk het laatste gezien zijn houding.
Leeuw - stevig ontbij
We zochten een overnachtingsplek ten noorden van de Drakensbergen/ Golden Gate. Op internet vonden we het Nambiti GR. Hoewel dit privé park al 15 jaar bestaat hadden we er nog nooit van gehoord. Het 100 km2 grote park ligt net ten noorden van Ladysmith vlak langs de snelweg (N11) bij het plaatsje Elandshoogte (afslag naar de R602). Het park heeft diverse lodges in verschillende prijsklassen. Je mag er niet zelf rondrijden en gaat met andere gasten van je lodge op game drive. Het nadeel van dit park is dat de gidsen (in tegenstelling tot sommige andere privé parken) niet van de paden mogen. We hebben een avond en een ochtend gamedrive gemaakt en opvallend veel gezien. Bij de ochtendgamedrive vertrokken we om 6 uur. Het was nog bijna donker. Na 20 minuten liet de zon zich voorzichtig zien. In het park had het geregend en het mooie landschap was fris groen. We hadden gelijk heel veel geluk die ochtend. In het mooie eerste licht en in het verse groen zagen we 3 leeuwen vlak naast het pad. Het waren een leeuwin met 2 opgeschoten jongen. Toen we dichterbij kwamen zagen we dat ze een gnoe te pakken hadden genomen. Net nadat we stil stonden pakte dit jong de restanten van de gnoe in zijn bek om die dieper het groen in te trekken. Op dat moment konden we deze foto maken. Met zo'n begin kan je dag al niet meer stuk.
Verstopt luipaard
We waren in het Zimanga GR op game drive. Dit park heeft nog geen lodges en is nog in opbouw. Je kan er een hidesessie doen of op game drive gaan. Al wat later in de middag zaten we in de droge rivierbedding van de Mkuze toen de gids het bericht kreeg dat er een luipaard gezien was. We mochten kiezen. Bij de wilde honden blijven (die mogelijk gingen jagen) of op zoek naar het luipaard. Het werd het laatste en gelukkig maar, want we vonden hem uiteindelijk. Hij zat een stuk verder boven de rivierbedding. Inmiddels was het bijna donker voor we hem gevonden hadden.Hij was lastig te spotten, want alleen op één plek tussen de takken door was hij zichtbaar. De gids kon hem zelf niet zien als hij voor ons zichtbaar was, maar met enkele aanwijzingen konden we dit prachtige dier toch nog vastleggen.
Nimmerzat dichtbij
Deze foto is genomen in Zimanga GR. Vanuit de hide konden we vanaf een laag standpunt en vanaf heel dichtbij deze nimmerzat vastleggen. De nimmerzat is familie van onze ooievaar en dus een vrij grote vogel. Je ziet ze vaak bij het water. Het zijn vissers. Ik vond het leuk om zo dichtbij te kunnen zijn om de foto te maken.
Trots als een aap
Deze foto is genomen in het Simien NP in het noorden van Ethiopië. Het gebergte komt boven de 4.500 meter uit en is één van de weinige plaatsen waar de gelada baviaan leeft. De overige plekken zijn ook allemaal in Ethiopië. Deze mooie soort wordt ook wel rode hart baviaan genoemd. Vooral de mannetjes zijn imponerend met hun grote tanden en prachtige manen. Dit staat in groot contrast tot hun bijna vriendschappelijke gedrag. Je kunt ze heel dicht benaderen en als je te dichtbij komt maken ze plaats. Ik zocht naar een manier om iedereen te bedanken voor de felicitaties voor de sterren die ik gekregen heb en vond dit wel een leuke foto om dat mee te doen. Vandaar de titel.
De tand des tijds
Nadat we kennis gemaakt hadden met de oudheid van Aksum was onze volgende reisdoel de rotskerken van Lalibela. We deden dit stuk met de auto. Een niet zo veel bezocht Tigray gebied. De landschappen in dit gebied zijn prachtig en het is een reis terug in de tijd. Hier zie je zelfs nog geen mechanisatie. Alles gaat nog met de hand, met de os en met de ezel. Het is ook een arm gebied. Dit betekende ook dat ons hotel in Sekota niet al te best was. Wat wel steeds heel leuk was was de vriendelijkheid en het enthousiasme van de bewoners. Toen we de volgende dag verder gingen kwamen we veel mensen uit d bergen tegen die nar de markt van Sekota gingen. Overal stapten ze vanuit kleine padjes de weg op. Het was een en al vrolijkheid. Deze oude baas liep er ook tussen in de typische houding van daar. Stok in de nek en gaan. Hoewel hij zo te zien een zwaar leven achter de rug heeft had hij er flink de pas in. Aardig om te vermelden is dat niemand om geld vroeg en iedereen op de foto wilde. Volgens de gids hadden sommigen nog nooit een fototoestel gezien. Uiteraard was het kijken op het schermpje weer heel leuk. De oude baas van de foto hoefde dat niet na een vriendelijke knik vervolgde hij zijn weg.
Roodborst
We waren in de loop van de middag aangekomen in Bahir Dar aan het Tanameer. Aan het eind van de middag maakten we een wandeling langs het meer. We zagen ontzettend veel vogels en wat apen. De opvallendste vogel was dit mannetje van de roodborsthoningzuiger. Ze worden maximaal 15 cm en hun lange gebogen snavel en lange tong zijn ideaal om honing op te zuigen. Zelf vind ik de rode bloemen waarop hij zat een leuke extra.
Koning kijkt neer op.
Satara restcamp is één van de main camps in het Krugerpark. De omgeving van dit restcamp is vrij open. Dit deel wordt ook wel eens de Serengeti Plains genoemd. Hierdoor zijn er in dit gebied vrij veel grazers zoals gnoes en zebra's. Dit zorgt weer voor veel grote katten. Onze favoriete gravelroad in de buurt van Satara is de S100. Deze goed te berijden onverharde weg loopt langs een riviertje waar altijd wel water is. Verschillende leeuwenfamilies hebben hier hun territorium. Aan het einde van de S100 kan je recht (naar het zuiden) richting Tshokwane of links richting restcamp Olifants. Als je naar het zuiden gaat kom je al snel langs een picknick-/ stopplaats (Nwanetsi) en even verder ligt de leuke kijkhut Sweni. In deze buurt worden regelmatig luipaarden gespot. De Trichart road die dan volgt is vooral goed als het iets groener is. Dan vind je hier heel veel grazers. De laatste keer dat we de S100 reden zagen we een mannetjesleeuw aan komen lopen richting de weg. Het regende, maar gelukkig maar kort. Hij wilde ongetwijfeld gaan drinken aan de andere kant van de weg. Bij de plek waar je een zijriviertje oversteekt is de weg lager dan de savanne. We hadden precies goed gemikt. De leeuw verscheen recht boven ons.Wat een imposante koning als hij zo op je neer kijkt terwijl je half uit het raampje hangend je foto maakt.
Himba queen
We hadden een 4x4 gehuurd voor onze vakantie in Namibië. De hoogtepunten van onze reis hadden we bedacht waren: - Etosha NP het wildlife van Namibië - Kaokaveld voor het Himbavolk en de woestijnolifanten - Erindi een privé wildlife park - als slot de rode zandduinen van Sossusvlei In Etosha hadden we als laatste nacht Dolomite Camp geboekt bij de NWR. Dit Camp ligt in het westen van het park. Normaal mag je hier niet komen, maar als je in Dolemite overnacht heb je automatisch een permit voor dit deel. Aan de westkant van het park heb je ook een gate. Let op bij het plannen van je reis,want deze Galton Gate mag je dus normaal niet gebruiken. Onze volgende overnachting was in de buurt van Sesfontein voor een bezoek aan de himbastam en voor het zoeken naar woestijnolifanten. We waren redelijk vroeg vertrokken en besloten via het noordelijke Opuwo daar naar toe te rijden. Een flinke omweg. De weg naar Opuwo is erg goed (asfalt) en je kunt er goed opschieten. Aangekomen in Opuwo zochten we bij het tankstation/ de supermarkt een gids voor een niet gepland bezoekje aan een himba dorp. Dat lukte snel en na het kopen van levensmiddelen als cadeau voor de himba's gingen we op weg. Na een half uurtje over een gravelweg kwamen we bij de himba nederzetting. De mannen waren allemaal weg met het vee. De dames waren zichtbaar gewend aan toeristen, maar ze leefden nog wel traditioneel. Geen schotels, telefoons, of andere westerse vooruitgang te bekennen. Deze dame vond de aandacht wel leuk en wilde graag op de foto. Uiteraard wilde ze zichzelf uitgebreid op het schermpje bekijken. Toen de gids ons teruggebracht had moesten we ons nog flink haasten naar Sesfontein. Een goede gravelweg, maar met een duidelijk minder begaanbaar (maar prachtig) bergachtig gedeelte. Gelukkig kwamen we net voor donker aan bij onze lodge en konden we terugkijken op een enerverende dag.
Schorpioen gevangen
Deze zuidelijke grondneushoornvogel zagen we langs de H1-3 tussen Satara en piknickplaats Tshokwane. We stonden te kijken bij een groepje van deze vogels dat liep te scharrelen over de savanne. Opeens veel gefladder en opwinding. Dit mannetje had een schorpioen te pakken.
Uit de kluiten...gewa
Deze flinke bul zagen we in het Nambiti GR. Dit park ligt net ten noorden van de plaats Ladysmith. Het is er heuvel-/ bergachtig. De Drakenbergen liggen een stukje zuiderlijker. We waren er in de regentid en in tegenstelling tot andere plaatsen had het hier wel geregend. Hierdoor was het er groen en stond het gras hoog. Goed nieuws voor de grazers en zeker ook voor de olifanten. Olifanten houden van lang gras. Ten eerste pakt het makkelijker met de slurf en ten tweede pak je meer in één keer.
Sabelantilope
We waren laat in de avond aangekomen in Johannesburg. Na een overnachting (bijna) op de luchthaven in de City Lodge en een goed ontbijt gingen we onze huurauto ophalen. Dat ging allemaal erg vlot en onze eerste etappe kon beginnen. Een rit van ongeveer 600 kilometer naar Philippolis. We hadden gezien dat we onderweg langs het Willem Pretorius Nature Reserve zouden komen. Het begin was nog vrij druk met de rondweg bij Johannesburg. Hoewel je het (bijna) niet ziet wordt hier zeer sterk op snelheid gecontroleerd. Dit kan na je vakantie tot een extra afschrijving voor een boete van je creditcard leiden, die je voor je huurauto hebt gebruikt. Na het passeren van Soweto gingen we de N1 op richting Bloemfontein. De weg is prachtig en rustig. Het landschap is verre van opwindend. Ongeveer 70 kilometer na Kroonstad en 20 kilometer voor Winburg is de afslag naat het eerder genoemde park. Vanaf de afslag naar het park is het nog 10 kilometer. De wegen/ paden in het park zijn grotendeels onverhard, maar goed te doen met een 2x4. De reden dat we het park wilden bezoeken was de aanwezigheid van witstaartgnoes en van sabelantilopen. De eersten hebben we alleen vanuit de verte gezien, maar met de sabelantilopen hadden we meer succes. Voor de rest hadden we niet zo veel geluk. Wellicht omdat we er midden op de dag waren. Het bezoek leverde in ieder geval deze foto op van een sabelantilope.
Rabari bezoek
We reden met onze chauffeur over hoofdweg 8 naar het noorden vanuit Udaipur. Onze volgende overnachting was in het kleine stadje Jojawar voordat we naar Pushkar zouden doorreizen. Vanuit Jojawar ( je kunt daar prima overnachten in het oude fort) maakten we een uitstapje naar de Rabari dorpen. Dit volk was tot niet zo lang geleden nomadisch, maar heeft nu een vaste plek. De Rabari vrouwen vallen op door de vele kleurige sirraden. Overal zie je ringen, banden en kettinkjes. Dit was bij één van de huisjeswaar een Rabari-vrouw voorbereidingen treft voor het eten. Achter haar is het vuur te zienwaar op gekookt wordt. Je hebt echt het gevoel dat je terug in de tijd gaat. Water wordt gehaald bij een pomp, gekookt op een vuur, alles draait om vee en schotel en TV's heb ik niet gezien.
Restjesdag - tijger
Deze foto is genomen in Tiger Canyons. Dit bijzondere project van John Varty ligt ongeveer 25 kilometer van het stadje Philippolis. Het is een zeer arme streek met van ouds her veel schapenboerderijen en wat landbouw. De werkloosheid is er hoog en het leven traag. John Varty is zijn tijgerproject ongeveer 15 jaar geleden begonnen. Vanuit de overtuiging dat de tijger het in India niet gaat redden heeft hij een extra genenpoel gemaakt. De eerste tijgers waren afkomstig uit dierentuinen. Inmiddels zijn ze volledig verwilderd en kunnen alle tijgers zelf jagen. Er verdwijnen steeds meer hekken en op dit moment zijn er nog 2 tijgergedeelten. Het proces gaat met vallen en opstaan. Bij het weghalen van hekken moet er een nieuwe pikorde tussen de dieren ontstaan. De laatste keer zijn daarbij een paar tijgers door soortgenoten gedood. Zo wild is het dus inmiddels. Dit is een volwassen mannetje dat dominant is in één van de delen. Het is echt een zware jongen. Figuurlijk, want hij heeft een concurrent gedood, maar ook letterlijk, want hij weegt dik boven de 200 kg. De foto is genomen aan het eind van de middag. Hij was bezig met de restjes van een prooi (een blesbok). Zo te zien een vermoeiende bezigheid.
Dubbel kleur
Deze foto is genomen in Sabi Sands GR. Dit privé reservaat staat in open verbinding met het Krugerpark. Dit verliefde stelletje vorkstaartscharrelaars viel alles aan wat in hun luchtruim kwam. Waarschijnlijk hadden ze ergens jongen zitten. Helaas hebben we die niet gezien. Het zijn volgens zeggen de kleurrijkste vogels op de savanne. Vaak zie je ze solo, behalve in de tijd dat er voor nageslacht gezorgd moet worden.
Vanaf Big Daddy
Onze laatste bestemming tidens onze reis door namibië was Sossusvlei. We hadden bewust de Sossus Dune Lodge geboekt om vroeg naar Sossusvlei te kunnen. Deze lodge van de NWR ligt een paar kilometer voorbij de gate bij Sesriem in het Namib Naukluft NP. Wij kwamen uit het noorden en de rit naar Sesriem is al een belevenis op zich. De brede gravelweg loopt door een adembenemend desolaat landschap. Vooral de Kuiseb Pas en de Gaub Pas (wegnummer C14) zijn prachtig. Je komt ook door het kleine plaatsje Solitaire waar je een tussenstop kunt maken. Overal in de buurt van Sesriem zijn lodges van goedkoop tot heel duur. We hadden geen spijt van onze keuze voor de Sossus Dune Lodge want we mochten al ver voor zonsopkomst richting Sossusvlei vertrekken. De rit van ongeveer 60 kilometer maakten we in het donker. Ons doel was Big Daddy. Deze hoge duin ligt naast Dode Vlei. Persoonlijk vind ik de Dode Vlei de mooiste plek in dit gebied. Voor de zon opkwam konden we nog een flink stuk naar boven klimmen. Door het zand is het heel zwaar lopen en je zakt bij elke stap een stuk terug. Ook in Namibië komt de zon op in het oosten. Big Daddy zet de Dode Vlei dan ook een tijdje in de schaduw. Deze foto is richting het noorden genomen. In het dal loopt de weg, die na 55 kilometer over gegaan is van asfalt naar heel diep zand. Hier heb je om zelf te rijden een goede 4x4 nodig. Links onder zie je nog een klein stukje van Big Daddy. Wat een geweldig begin van de dag.
Indringend
Deze oude(re) vrouw zat op een rustig plekje op een trap (ghat) die naar de rivier de Ganges leidt. Ze zat daar een beetje in haar eentje met twee plastic tasjes naast zich. We hadden het gevoel dat dat ook haar heel bezit was. Ze zag er erg groezelig uit en haar kleren zaten onder het stof en de vlekken. Zeverstond geen Engels en met wat gebarentaal biet ze weten niet helemaal te snappen waarom we haar op de foto wilden. Nadat we de eerste foto hadden laten zien vond ze het toch wel leuk. Dat leverde daarna dit beeld op.
Cheetah - bijna...vol
Deze foto is gemaakt bij Tiger Canyons. Dit is een bijzonder project van John Varty. Hij is een erkend grote katten deskundige en documentaire maker. Zowel het project als JV zelf zijn niet onomstreden. Hij is er van overtuigd dat de kansen voor het voortbestaan van de tijger in India niet goed zijn en zorgt voor een extra genenpoel in ZA. Het project loopt al 15 jaar en de tijgers zijn inmiddels geheel verwilderd en jagen op Afrikaans wild. Naast tijgers leven hier ook cheetah's. Beide katachtigen hebben een eigen gedeelte. De cheetah's hebben geen concurentie in hun deel, maar jagen wel zelf. Deze cheetah puber is op jacht tegen de avond. Met 13 a 14 maanden is hij/ zij bijna volwassen. Moeders en de andere pubers zijn in de buurt. Het was warm deze dag (40 graden) en ze komen pas tegen de avond in beweging. Dit gaf een mooi licht.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
