Gerrit-Gaspedaal

Nederland • Utrecht

Nederland • Utrecht

Gerrit-Gaspedaal

Een bewogen jaar loopt ten einde. Qua fotografie niet zo handig... dat bewegen. De regeerperiode van de Corrievanhetjaar komt ten einde. *flashnews: dat was al een jaar geleden, de tijd vliegt!* Zij regeerde als een waardig vorstin. De felbegeerde titel 'vanhetjaar' van de Sillyvanhetjaar komt dra vacant voorrrr * tromgeroffel* ...ja wie? Miss XX wint 't spelleke op Sebastian Vetteliaanse wijze: ongenaakbaar van start tot finish. Een nieuwe afmattende sprint is reeds ingezet. Links en rechts in den lande zijn virtuele reisreporters een leuke werkelijkheid geworden. De spanning loopt op voor wat betreft 'wiewordtdelaatsterrvdw'. Reisreporters, enkele fanatiekelingen nagelaten, bereiden zich voor op een traditioneel rr-luwe kerstweek. De webmasterina plet de laatste bugs en completeert daarmee de implementatie van 'onze' nieuwe lay-out. En ik? Ik wijs iedereen er hiermee symbolisch op dat er straks weer een vers, lollig, boeiend en vooral lekker rr-jaar voor de deur, in dit geval een willekeurig exemplaar in zomaar een Utrechtse straat, staat. En wens jullie 't beste voor 2014! (ps: groot openen zodat we d'r met z'n allen deur kunnen)

Nederland • Utrecht

Nederland • Utrecht

Gerrit-Gaspedaal

Hij is niet meer onder ons, Herman Berkien, maar heeft ons wel met een dijenkletser achtergelaten: Als ik boven op de Dom sta ? kijk ik even naar benee ? dan zie ik het oude graggie ? het Vreeburg en Wijk C ? Ja, dan springt m'n hartsie open ? ik ben trots wat dag ie wat ? der is geen mooier plehekkie ? als Utereg m’n stad ? Allemáááálll…

Nederland • Zeeland

Nederland • Zeeland

Gerrit-Gaspedaal

Aangenaam huidvriendelijk zomers winterzonneke, nagenoeg altijd aanwezige landinwaarts glijdende zeewind, goudeerlijk bewerkte stoerstugge kleigrond, onmetelijke blauwgrijze wolkenluchten, windbestendige karakteristieke bomenrijtjes, machtig breedbeeld kilometersweids uitzicht… This must be West Zeeuws-Vlaanderen...

België • Luik

België • Luik

Gerrit-Gaspedaal

Stoemppuffend sleurt de eenzame hardloper stap voor stap zijn lichaam omhoog tegen de vermaledijde Trappen De Bueren. Trede na trede de gevoelige aanslagen incasserend die de eeuwenoude van origine neerwaartse marsroute pleegt op zijn getergde bovenbeenspieren. Maar dapper vastberaden ploegt en ploetert hij voort. Voort langs de trapsgewijs in het gelid staande trapgevelwoningen die daar schijnbaar spottend toeschouwer zijn van zijn diagonale driehonderdvierenzeventig toetsen tellende zelfopgelegde opmars. Een explosief soloconcert van 374 hard te kraken noten, geclusterd in aanvankelijk negen- en later tientraps octaven, elk onderbroken door een kort interludeplateautje. De kunst is het om de juiste cadans hierin te vinden. Een ultiem ritme waarin hij zijn benen opdracht geeft deze steile massieve toonladder te bedwingen in een symfonisch akkoord van melodieuze regelmaat. Een schijnbare regelmaat, want het is zijn uitdaging om zijn zichzelf ingeprente marslied eerst te arrangeren naar een driekwartsritme en dat vervolgens al walsend halverwege om te zetten in een vierkwartscompositie, aangezien 'De Trappen' in hun sinistere snoodheid deze metronomische onregelmatigheid dat zo hebben bedacht in hun tegenmelodie. Als slinkse tempo-dissonant teneinde hen die 'De Trappen' te licht nemen, en opnemen, een toontje lager te laten zingen... ? ?

België • Luik

België • Luik

Gerrit-Gaspedaal

Als in een science-fiction film dwaal en dwaas ik versuft rond in de onderwereld van Señor Calatrava’s denkpatronen. Waar in zijn bovenwereld ruimte, licht en expressieve bipsbogen strijden om de absolute heerschappij, regeren hieronder, in de buik van Gare Liège-Guillemins, de diffuse abstractie van indirecte reflectie, de schijnbaar onzichtbare constructietechniek en de functionele architectuursymmetrie met straffe hand. Ik heb het continue gevoel afgedaald en verdwaald te zijn in de wazige muil van een futuristisch monster. Een slapend monster. Een monster dat we niet willen doen ontwaken want alles wijst erop dat het krachtig is. En van korte metten weet. Maar zolang het rustig slaapt, is het een schoonheid. Als in een sprookwereld van duizend-en-twee nacht. Vooral ’s nachts. Als je nagenoeg het enige zoekende dwaallicht bent in de droom van een ander. Ik ben geneigd broodkruimeltjes te gaan strooien, voor de zekerheid, maar wil de illusionaire realiteit niet verstoren…

België • Luik

België • Luik

Gerrit-Gaspedaal

Rue Saint Jean en Isle. Zomaar een straatje in Luik. Een kleine honderd meter zuidwest van de l‘Opéra. Vernoemd naar een voormalig Frans eiland bij Nova Scotia. Maar dat mag u vergeten. Een straatje met resto en disco. Cameratoezicht en zonneschermen op een regenachtige dag. Verweerde gevels in baksteen en opgelapt stucwerk. Rolluiken, hekwerk en ingeklapte parasols. Inpandige balkons en neonreclame. Sierlijke straatlantaarns en oude gevelornamenten. Ge- en verbodsborden en een enkel plukje groen. Stroomdraden en regenwaterafvoer schijnbaar achteloos langs de muren. Grauw en kleur apart of in een mix. Je zou er inderdaad knettergek van worden…

België • Luik

België • Luik

Gerrit-Gaspedaal

Breeduit stromend, slingert rivierreus ‘La Meuse’ zich in één grote meanderende s-bocht een weg door Luik, de Waalse stad in een natuurlijke tweespalt achterlatend. De watermassa is groot en sterk… maar heeft niet kunnen verhinderen dat er in haar midden, ter hoogte van ‘Liège-centre’, zich een eiland heeft kunnen vormen. Een eiland dat, niet geheel ontoepasselijk, de vorm heeft van een reiger die slank en gracieus, onbekommerd en lenig de woelige waterpartij inglijdt. Een eiland, niet meer dan vier kilometer lang, dat leeft tussen des Maas’ kant en -overkant en de daarom als een catsuit nauwsluitende naam ‘Outremeuse’ heeft meegekregen… andere kant van de Maas. De bewoners van de zelfverklaarde onofficiële natie ‘République Libre d’Outremeuse’ vormen een microcosmos van multiculti, folkoristische en studerende lieden, met ooit Georges Simenon, geestelijk vader van notoire pijproker ‘Commissaire Maigret’, als meest bekende. En ik? Ik wandel over het prachtig aangelegde slingerpad dat langs de kademuren en onder de bruggen door, langs de hals van de reiger streelt. Op pad naar zijn snavel: het grasgroene ‘Parc de la Boverie’. Met de geurige rozentuin en het machtige barokpaleis, het huidige ‘Musée d’Art Moderne et d’Art Contemporain’. Tis mooi weer. Je suis heureux. Ik ben een bofbips.

België • Luik

België • Luik

Gerrit-Gaspedaal

Als u met een steen ongeveer 60 meter ver kunt gooien, dan ligt deze Rue En Neuvice op een steenworp afstand van de Maas. Vlakbij de ‘Pont des Arches’. Een typisch Luikse straat… Op zich mooie panden qua vorm en kleur maar nogal grauw gekleurd door de zware industrie en mijnbouw die Luik decennialang overheerste. En vooral smal. Aan het eind van de straat, op de foto vooraan dus, staat een zgn. ‘Montefiore fontein’ (da’s met een korte ij). De fontein is een geschenk van de dierenbescherming van de stad. Deze schonk de fontein aan het einde van de 19e eeuw aan de stad zodat de mensen en de dieren hieruit vers water konder drinken. Later kwamen er nog twintig bij maar nu zijn er nog slechts vijf in Luik te vinden. De waterdraagster op deze fontein is ontworpen door de kunstenaar Leopold Harze. Verder vindt u op nummertje 56 ‘Fragrance koffie- en thee specialiteiten’, op nummertje 54 de katholieke buurtjes van de barokke ‘Église Sainte-Chatherine’ en voor de creatievelingen/kunstminnaars (m/v) onder u is het een leuke aanrader om even door te lopen naar ‘Arqontanporin’ op nummertje 26. Ik ga er vanuit dat u dat woord googlet…

Nederland • Utrecht

Nederland • Utrecht

Gerrit-Gaspedaal

Jaaaaah! We gaan een wiewatwaar-spelleke spelen (Els let je ook op?)!! En wat is daar nou een beter plekkie voor dan gezellig onder de Domtoren van Utrecht. Door menigeen aangeduid als ‘het absolute centrum van Nederland’. Waarom? Nou… vanwege de interreisreporterlijke interactie én vanwege mijn nieuwsg.. euh.. belangstelling voor jullie. En omdat het kan (o; Ahem.. maar goed… hoe werkt ‘t: 1. Ga naar de website http://afstand-berekenen.com 2. Vul bij ‘geef een locatie op’ in het ene vak Utrecht in, en in het andere vak je geboorteplaats 3. Noteer de afstand in een rechte lijn 4. Herhaal 2 en 3 maar vul dan Utrecht en je woonplaats in 5. Meld hieronder het resultaat In mijn geval komt er dan te staan: Montfoort 12.74km Draaibrug 146.08km Misschien schrijf ik nog wel eens een blogje met de testresultaten, eindconclusies, prijsuitreiking en aanbevelingen en zo… Of niet. Láche woar?

België • Luik

België • Luik

Gerrit-Gaspedaal

*TSSSJJJJHHHHHHTTTT… PSSSJJJHHHHHHH… * Luid stoomsissend ontsnapt de luchtdruk van de remmen van de binnenzoevende sneltrein als ie, ogenschijnlijk als door een magnetische hand tegengehouden, plotsklaps tot stilstand komt en zijn deuren als Olympische synchroonzwemsters volledig gelijktijdig robotmatig laat openklappen. *‘Bonjourrr messieu’dames, le Thalysss á Parisss quittera très bientôt! Nous vous demandons d’agirrr rrrrapidement! S’il vous plaît, messieu’damessss….Je vous en prie!’* Meewarig zuchtend schuift de grijsbesnorde stationschef van Station Luik-Guillemins zijn leesbril recht op zijn neus en herhaalt maar weer eens met nasaal stemgeluid zijn op een smeekbede lijkende buitenhuishoudelijke mededeling. Hij is, nu inmiddels sinds een jaar of vier, weliswaar enigszins gewend geraakt aan de vele reizigers die in ‘zijn’ station uitstappen om zich daar vervolgens uitgebreid te gaan staan vergapen aan de megaconstructie die de internationaal vermaarde architect Santiago Calatrava hier midden in de destijds nogal grauwverlepte stadswijk Guillemins heeft mogen realiseren, intussen de tijd, en hun volgende treinaansluiting, volledig vergetend, maar toch… vertraging kost geld… Ik begrijp ze wel, al die treinreizigers die nietsvermoedend in architecturiaal walhalla belanden… De ‘Sociéte Nationale des Chemins de fer Belges’ heeft er sinds 2009 een pareltje bij in de vorm van dit treinstation.

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

We're walking like in a Dolce Vita ? This time we've got it right ? We're living like in a Dolce Vita ? Mmh gonna dream tonight ? We're dancing like in a Dolce Vita ? With lights and music on ? Our love is made in the Dolce Vita ? Nobody else than you ? It's our last night ? Together with our love again ? Another light ? Before we're thrown in darkness ? Say you'll never leave me now ? Say you're gonna love me now ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? Herinnert u zich deze nog (nog... nog... nog... nooogg)? Azzurriblauwogige kwelende gladjakker met hemdsknoopjes open richting navel? Nee? One hit wonder Ryan Paris? Nee? Zomer 1983... ik was ehm... jong. Superzomerhit Dolce Vita. Ja toch? De geboren en getogen Romein Fabio Roscioli, want zo heet ie dus eigenlijk (shocking!), krijgt er nog steeds de koppeltjes mee op de dansvloer. Het schijnt dat ie z'n inspiratie op precies dit riante balkonterrasje tussen dit fraai gestileerde kerktorentje en de onder het Italiaanse zonnetje oker oplichtende gevel van dit beluikte pand, gelegen tussen de Sint Pieter en de Tiber, heeft gekregen. Heb ik van horen zeggen...

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

Gentili Signore e Signori, De afgelopen weken heb ik u meegevoerd in een voettocht door Rome langs een tiental verschillende opvallende, fraaie dan wel geschiedkundig interessante deuren. Welnu… hierbij meld ik u dat ze alle tien peanuts waren. Ondergeschikt. In het niet vallend. Inferieur. Spielerei. Want, als kers op de Vandervalkappelmoes, als schuinzwarte baan op het heldhaftige gele NAC-shirt, als Heilig Kruis op de Sint-Pieter, toon ik u hier ‘la porta più importante di Roma’. Verreweg de beeldbepalendste deur der deuren van Rome. De deur van de achterin geplaatste 2-cilinder viertakt 500cc motor. De deur die de volledige vierhonderdvierenzeventig kilogram (schoon aan de haak) en zestien-en-een-halve paardekracht in toom houdt. De deur achterop de 295x132x133 centimeter grote Fabbrica Italiana Automobili Torino Cinquecento. De deur die u aan de horizon ziet verdwijnen als ie met z’n vijfennegentig geijkte kilometers per uur (honderdentien met windje mee) maximum snelheid voortraast. De enige deur ter wereld die oprecht met trots het zigzagtypeplaatje ‘Fiat 500’ mag dragen. Grazie. P.S.: deze foto is tevens opgedragen aan vriend Obiwan die in een zeer nabije toekomst zijn vijfhonderste (5??e!!) RR-foto gaat plaatsen (maar het daar nog een tikkeltje zwaar mee heeft, alle aanmoediging is welkom).

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

Hevig beperkt door de %$#% tweehonderdwoordenlimiet heb ik me nu al negen keer in allerlei bochten gewrongen om een leuk en boeiend verhaaltje bij m’n Romeinse deurenserie te frotten. Zie ik ineens dat reacties maar liefst tweehonderdvijftig woorden mogen bevatten! Nou ja zeg… da’s vijfentwintig procent meer. En onlogisch… Je hebt meer woorden nodig om iets uit te leggen dan om iets te snappen. Toch? Dusss... verzin ’t verhaaltje bij deze deuren maar lekker zelf (pûh). Hints & Tips: - Dit is de tiende deur in de serie - We zijn in Rome - Je ziet de achterdeur van Castel d’Angelo (de Engelenburcht) - Net zolang googlen en wikipediaën tot je iets interessants hierover vindt - Laat dan je fantasie gaan en ga los Succes!

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

De negende deur in m’n Romeinse deurenreeks (don’t worry… de serie is eindig), ca. 1km westelijk van ’t Colosseum, hangt in het kerkje ‘Santa Maria in Cosmedin’, herkenbaar aan een zesbogig voorportaal, zeventraps klokkentoren en multitraps menselijke wachtrij. Ok… ik geef toe dat de ‘attractie’ ernaast lijkt op een hollebollegijsvariant, maar dat zou oneerbiedig zijn. ‘La Bocca della Verità’ (mond v/d waarheid) is namelijk een eeuwenoude leugendetector. De legende meldt dat degene (m/v) die zijn hand in de mond van de in marmer uitgehouwen riviergod steekt en een leugen vertelt, de hand wordt afgebeten. Ik heb niet kunnen vinden of er schokkende legendebevestigende gevallen bekend zijn dusss… als verveelddochgeduldigindewachtrijschuifelende maar vooral toegewijd reisreporter was ik vást en zeker van plan de proef op de som te gaan nemen… Ik had m’n leugens al paraat… Maar de ‘Bocca’ naderende, zat het deurtje ernaast me steeds een tikkeltje meer dwars. Waarom zit dat daar? Is dat de dienstingang voor ‘t mannetje dat daar elke morgen vrolijk fluitend doorheen gaat om vervolgens achter het mondgat plaats te nemen… samen met zijn Duitse herder? Of is dat de deur die de servicemonteur toegang verleent tot de in die ruimte opgestelde elektrische zaagmachine? Dilemma…

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

Take one. Het is nacht… aardedonker… de doorgaans gezellig bevolkte kronkelstraten van volkswijk Trastevere zijn verlaten. Kasseiklinkers glinsteren in het halvemaanlicht. De camera zoomt langzaam in op een manspersoon. Jutenkapverhuld gezicht. We zien deels de rauwe blik in zijn ogen als ie amechtig omkijkt en vluchtig naar binnen glipt bij een blauwachtige deur tussen twee Corinthische zuilen aan de zijkant van een basiliek met zestraps klokkentoren. De camera draait weg, ons nog net, schijnbaar terloops, het boven de entree ingemetselde stenen wapensymbool met het rood-blauw-gele kruis tonend: Trinitariërs… shhhttt… Take two. We zien het gefronste gepijnigde gezicht van Tom Hanks.. uhm.. ik bedoel Robert Langdon, die in de Basilica di San Crisogono staat. De camera volgt zijn ogen die het roodbloederige spoor volgen dat over de waanzinnig fraaie mozaïeken vloer loopt richting het door Bernini ontworpen baldakijn boven het hoofdaltaar, alwaar het ernstig toegetakelde slachtoffer hangt… De camera draait omzichtig weg over het enorme met bloedspatten en goud geornamenteerde cassettenplafond… Cut! Roept regisseur Richie Cunningham.. eh.. ik bedoel Ron Howard. “Damn it guys. I’m sorry, we got the wrong church. This one’s not in the book. Damn. Well… it’s too flashy in here anyway.” KØt! Uw reisreporter dacht een Danbrownberninimysterielocatie gespot te hebben…

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

‘Trastevere’ betekent vrij vertaald ‘aan de andere kant van de Tiber’. Welnu… als je aan de kant van het centrum van Rome staat en ‘over de Tiber’ gaat naar het westen, kom je in de gelijknamige wijk terecht. Echt een stokoude Romeinsche volkswijk met smalle kronkelende gekasseide straatjes, massa’s scootertjes, een hogere dichtheid aan antieke Fiatjes en diverse Italiaans gekruide geuren die je toewalmen vanuit allerlei microrestaurantjes en uitspanninkjes van gelijke strekking. Het was nog een hele kluif om de Basilica Santa Maria in Trastevere te vinden. Niet zozeer vanwege de locatie of afstand maar meer vanwege al die kriskras-straatjes en vooral vanwege die verleidelijke cucina italiana walmen dus. De van zichzelf vrij eenvoudige doch robuuste paneeldeur van de Basilica is fraai geplaatst onder een lichte galerij met vijf bogen en een smeedijzeren sierhekwerk dat ik voor de gelegenheid maar eventjes een stukje verder open had gezet. Ik heb begrepen dat de afkorting ‘MPOY’ boven de deur niet betekent ‘My Place Or Yours’ maar zoiets als ‘Moeder van God’. Vrij toepasselijk voor wat naar men zegt de oudste Mariakerk van Rome is. Achter de deur bevindt zich, naar goed Romeins gebruik, weer een enorm protserig oeh-en-aah interieur.

Vaticaanstad • Vaticaanstad

Vaticaanstad • Vaticaanstad

Gerrit-Gaspedaal

Deze wederom enorme poort in de landsgrensmuur Italië/Vaticaanstad is gezien de inscriptie “Benedictvs XVI pont.max anno domini MMV pont.I” (Benedictus 16 z’n 1e Pausjaar was 2005) toegewijd aan de inmiddels op eigen initiatief vertrokken Paus Benedictus XVI. Als bezield reisreporter heb ik uiteraard onderzocht hoe ie open gaat. Ik vermoedde eerst een soort lamellengordijn, of een harmonicadeur maar niets is minder waar: de bronzen kolos scharniert ‘gewoon’ in twee delen naar binnen open (tussen ‘max’ en ‘anno’ zit de sluiting) en openbaart een ruimte waarin het niet de bedoeling was dat ik ging rondneuzen… Ik kan me er zo bij voorstellen dat ‘Ratzi’ na een lange dag werken, werken, werken via een eigen dienstuitgang z’n kantoor wilde verlaten zodat ie daar incognito in z’n… hm, dilemma… Ferrari/Porsche kon stappen en weg kon kruisen richting mamma’s stamppotje maar niet nadat ie een ijsje had gehaald in de ongetwijfeld niet geheel ontoevallig recht tegenover deze deur gesitueerde ‘gelateria’. Oja.. hoewel ik de foto heb gemaakt, staande in Italië (Viale bastioni di Michelangelo), heb ik besloten dat deze deur gesitueerd is in Vaticaanstad. Want, zoals we gisteren immers hebben kunnen zien, de kalklijn zelf hoort ook bij het strafschopgebied.

Vaticaanstad • Vaticaanstad

Vaticaanstad • Vaticaanstad

Gerrit-Gaspedaal

De vijfde deur in de serie is er weer eentje die door z’n locatie interessanter wordt dan dat ie in wezen is. Twee enorme groengoudbronzen deuren die normaal gezien naar binnen toe gedraaid open staan in de metersdikke bakstenen muur die tevens een landsgrens vormt. Deuren die jaarlijks ongeveer een 5 miljoen mensen doorlaten en een van de oerdegelijke sluitposten vormen ter bescherming van een onmetelijke rijkdom aan kunstschatten zoals de door Michelangelo beschilderde Sixtijnse kapel, tal van Leonardo da Vinci’s creaties en de Pausmobiel. De toegangsdeuren tot de Vaticaanse Musea dus. Gefotografeerd net na sluitingstijd, dus zonder de tientallen meters dranghek en een lange, heule lange rij wachtende museumgangers.

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

Nummertje 4 in de serie ‘Porta Romana’ is er weer zo eentje met een verhaal: Niet zozeer vanwege de deur zelf. Die is ontegenzeggelijk dik en dubbel, stoer en robuust en groots voorzien van een fraai ijzerwerken bovenlicht, maar is zeker niet bijzonder. Een vrij eenvoudige uitvoering, hier en daar beschadigd en, zo te zien alweer enige tijd geleden, vaalblauw afgelakt. Het toegangsornament eromheen verraadt echter dat we hier niet zomaar met een familie Doorzonwoningdeur te maken hebben. Dit is namelijk de voordeur van Piazza del Quirinal nummertje 41. En laat daar nou net het ‘Palazzo della Consulta’ gevestigd zijn, de Italiaanse constitutionele rechtbank. Ik weet even niet precies wie of wat daar allemaal berecht,veroordeeld of geseponeerd worden, maar heb wel een interessant detail met een saillant karakter gevonden: deze rechtbank is o.a. belast met het beoordelen van aanklachten jegens de President van Italië. En laat deze, en dan doel ik met name op de vorige zelfingenomen President, nou net toevallig de schuinoverbuurman zijn… Een slechte buur is beter dan een criminele vriend... of buurmannetjespolitiek?

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

*** OPROEP *** Bij deurtje #02 uit deze Porta Romana serie heb ik geschreven over het idee dat wat een deur boeiend maakt, bepaald wordt door hoe ie eruit ziet, waar ie hangt en wat voor symboliek of betekenis ie heeft. Welnu… Kent u de Willem Ruis show nog? De massaal bekeken tv-show waarin kijkcijferkanon Willem elke keer de nu beroemde zin brulde tegen voice-over Pierre van Ostade: ‘En Pierrrrrrreee… Wat zit er achter deurr nummerooo tweeeeej?!’ (de jongeren onder u adviseer ik dit te googlen of youtuben aangezien ik dit never nooit begrijpelijk ga kunnen overbrengen in maximaal 200 woorden). Dit zou in principe zo’n spelshowdeur kunnen zijn. Want de voorgevel van de Basilica di Santa Maria in Aracoeli (locatie: centrum Rome, achter/tegen het showbizzwitte monument Vittorio Emanuele II), die er van zichzelf al knap beroerd uitziet, heeft drie van dit soort grote gammele vervallen houten afschilferende wrakhoutdeuren. En dit is de middelste. Wat zou erachter zitten? De pechpoedelprijs of de hoofdprijs? Rome kennende vast iets zeer fraais. Maar ’t blijft een gok. Voor zover ik heb kunnen nagaan, heeft nog geen enkele reisreporter het interieur hier geregistreerd. RR edwinaverdingh kwam dichtbij met haar foto ‘Heilige Trap’. Wie heeft/plaatst ‘m?

Vaticaanstad • Vaticaanstad

Vaticaanstad • Vaticaanstad

Gerrit-Gaspedaal

Rome moet toch wel de natte droom zijn van menig colporteur, kinderpostzegelverkopertje, postbode, deurwaarder dan wel Jehova’s getuige (hoewel, die laatste…). Een overvloed aan deuren van divers pluimage, stuk voor stuk uniek in hun soort en boeiend door uitvoering, locatie, symboliek, betekenis cq. een combinatie daarvan. Dit zou wel eens de deur der deuren kunnen zijn. De deur die alle andere deuren doet verbleken. De deur die alle andere deuren zo’n beetje overbodig maakt. Het summum in de deurologie. De ultiemste wanddoorbrekende constructie aller tijden: De Heilige Deur van de Sint Pieter in Vaticaanstad (ta-daa ??). Ter plaatse beter bekend onder de Latijnse naam Porta Sancta. De zestien panelen in deze ca. 4x2 meter grote bronzen kolos verbeelden taferelen uit de Bijbel. Het laatste paneel laat de opening van de deur zien. Béétje jammer is wel dat ie dichtgemetseld is en alleen opengebroken wordt in Heilige jaren (Jubeljaren). De laatste keer was dat in 2000 toen Johannes Paulus II (inderdaad… Popie Jopie hisholyself) de deur ceremonieel opende en een jaar later weer afsloot (ook ceremonieel). Nu moeten we wachten tot het jaar 2100 dat ie weer open mag. Gelukkig kent de Sint Pieter meerdere ingangen…

Italië • Rome

Italië • Rome

Gerrit-Gaspedaal

De échte fans herinneren zich vast nog wel de trouwlocatie waar ik ‘Daar komt de Bruid’ geschoten heb (de foto, niet de bruid). Na een stevig klimmetje (toen wist ik nog niet van het bestaan van de Luikse ‘Trappen de Bueren’) in de oude Romeinse volkswijk Trastevere ben ik beland bij de zeer sfeerfvol ingerichte Chiesa San Pietro in Montorio. Rechts van dit kerkje is een soort van klooster verborgen achter een fel.. eh sja, wat voor kleur is het, oker? geschilderde muur met daarin een licht pastelblauw gekwaste houten dubbele deur met ijzerwerken halfrond bovenlicht. Niet in de allerbeste staat maar de combinatie komt daardoor wel in aanmerking voor mijn Porta Romana verzameling...

België • Brussel

België • Brussel

Gerrit-Gaspedaal

Brussel, een ballentent. In Brussel is het altijd bal. Brussel, stad met ballen. Bal masqué in Brussel. Brussel, altijd in balans. Brussel speelt op balbezit. Brussel, speelbal van Europa. Brussel brengt de bal aan het rollen. Gooi eens een balletje op in Brussel. Brussel speelt u de bal toe. Brussel, u snapt er de ballen van. Wie in Brussel kaatst, kan de bal verwachten. Brussel: goeie bal! Sambal bij in Brussel? Voor Brussels Promotion liggen de slogans er voor ’t oprapen bij 't Atomium…

Nederland • Zeeland

Nederland • Zeeland

Gerrit-Gaspedaal

Het is een mooie vijfentwintigste aprildag in het jaar 1604. Een doordeweekse woensdag. Inderdaad: gehaktdag... Prins Maurits van Nassau, succesvol en vermetel aanvoerder van het leger van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, heeft besloten dat 't 'em vandaag gaat worden. Om den drommel! Zijn stunt met het trojaneske turfschip in Breda is inmiddels alweer veertien jaar geleden en 'Den Spanjool' is nog immer niet verdreven uit de Nederlanden. Hij wist op dat moment nog niet dat de Tachtigjarige Oorlog, toen logischerwijs nog niet zo geheten, anders had ie wellicht een vermoeden gehad, nog een roerige 44 jaar zou duren. Maar goed... De zoon van Willem van Oranje heeft vandaag zijn pijlen gericht op het bevrijden van de stad Sluis uit de klauwen van snoderik Spinola om zo de strategisch waardevolle Westerschelde te kunnen beheersen. Vier maanden belegering later was 't klusje gefikst en onder de Westerschelde werd een omvangrijke keten van verdedigingswerken opgebouwd middels aarden forten, verbonden door aarden wallen (linies) welke nu nog steeds in het Zeeuws-Vlaamse landschap te zien zijn. Deze door een schier eindeloos lijkende rij herfstgetooide wilgen begroeide linie, oost van Sluis, verbindt de bij Draaibrug gelegen Bordeelschans met de noordelijker gelegen Linie van Oostburg.