Dreamer666
IJsland.
IJsland is voor mij een eiland waar je ook weg van de massa kan zijn. Tegenwoordig misschien iets meer mensen die er heen gaan. Maar in de winter 2013 dat we er waren vonden we het er heerlijk rustig. Watervallen waar je gewoon alleen stond of andere bekende plekken die nu veel bezocht worden stonden we alleen. En nooit verwacht dat ik dit zo aangenaam zou vinden. Het leek af en toe wel of IJsland er alleen voor was. Slapen in een hotel waar je enige gast bent, nog nooit eerder meegemaakt. Dus volop genoten van de rust.
Red planet
In een land waar nog geen reisgidsen over zijn geschreven en waar maar een handvol beperkte online bronnen zijn te raadplegen, is Google Maps onze voornaamst bron van informatie. Zo vinden we schitterend gebieden die bijna pijn doet aan onze ogen zo mooi. De omgeving van Al Ula is schitterend. Overal waar je kijkt zijn door wind en zand vormgegeven rotsformaties. Met Google Earth zochten we een plek weg van de mensen om rustig en beschut te kamperen. De wind was zo sterk dat ik wel in de luwte van deze rotsen moest zitten om niet te worden gezandstraald. Uren ben ik in de weer geweest om dit fascinerende landschap vast te leggen. Deze zonsondergang was de kers op de taart van deze plek die in geen enkele reisgids staat beschreven.
Bekend kikkertje
We waren in het Reserva Biológica Tirimbina waar we dit kleurrijk diertje konden spotten. De roodoogmakikikker is misschien wel de bekendste kikker van Costa Rica. Het is een soort kikker uit de familie van de boomkikkers. Vooral hun oogjes vallen op, maar ook de oranje vingers en blauw met gele poten. De kikkers komen voor in Midden-Amerika waar ze in de regenwouden leven. Overdag zitten ze verstopt in bomen, maar tijdens de nacht gaan ze op jacht. Ze worden ongeveer 5 tot 7 centimeter lang waarbij de mannetjes kleiner blijven dan de vrouwtjes. De diertjes kunnen hun kleuren aanpassen naar hoe ze zich voelen. Als ze donker van kleur zijn, hebben ze meer stress. Tussen de tenen zitten zwemvliezen die vroeger meer werden gebruikt om te zwemmen, maar nu ook makkelijk zijn om vlot in bomen te kunnen klimmen. Aan de zwemvliezen zitten ook schijven waarmee het mannetje zich vastklampt als het op het vrouwtje kruipt om te paren. De lange vingers zijn dan weer handig om zich aan de takjes vast te houden.
Het verhaal achter de
Loch Ard Gorge, aan de Great Ocean Road in Australie, biedt niet alleen een prachtig uitkijkpunt maar ook een mooi verhaal, voor wie van romantiek houdt. De naam verwijst naar een schip, Loch Ard, dat in 1878 uit koers raakte en op een rif strandde. De enige overlevenden waren de jonge leerling-matroos Tom en het meisje Eva. Tom zou de uitgeputte Eva in zijn armen naar een beschutte grot op het eiland hebben gedragen, en ging vervolgens op zoek naar hulp. Het verhaal werd een legende, al verloopt het daarna minder romantisch dan je wellicht zou verwachten; ze werden niet verliefd op elkaar, en nadat ze gered waren zouden ze elkaar nooit meer hebben gezien.
Chureito Pagoda bij..
Er staan extreem veel van deze Pagoda's in Japan maar dit is denk ik toch één van de Pagoda's met het mooiste uitzicht. Gemaakt bij Mount Fuji, we hadden een extreme tyfoon de dag ervoor en het was maar de vraag of we iets zouden gaan zien de volgende dag. Maar het werd helder, kraakhelder. Één van mijn favoriete foto's vanuit Japan werd dit. Bij Mount Fuji kan je overigens prachtig fietsen om de meren die daar liggen. Super gaaf om te doen!
Trekken door de...woe
Reizen met je kinderen is niet alleen leuk als ze klein zijn, maar ook als ze al uitgevlogen zijn. En net zoals besmet met het reisvirus. Kerst 2011 samen met mijn 2 zonen trekken we 8 dagen door Marokko heen. Hoogtepunt, waar we nog steeds geregeld over praten, is ons verblijf van een nacht in de woestijn. De mensen, de rit op de kamelen, de ondergaande zon, de opkomende zon en het prachtige landschap maken het erg leuk om er op terug te kijken. 's-avonds in de grote tent eten muziek, dans , raadsels oplossen en een erg oude nacht met veel dekens over ons heen (ruikend naar de katten, die daar rondlopen) maken het allemaal extra mooi! Hier zitten we bij zonsondergang op een berg en kijken we hoe een karavaan met kamelen aan ons voorbij trekt!
Enga Festival
Tijdens het Enga festival in Wabag kun je vrij uit fotograferen. In het begin weet je niet wat je ziet als je daar aankomt. Een rugbyveld vol met mensen en slechts een paar blanken. Daarbij was het in het begin zonnig, geen schaduw plek dus hard licht. Dat wordt lastig dacht ik. Dan de locals maar met de rug naar de zon gekeerd fotograferen, waardoor er geen hard licht op het gezicht valt. Dit ging goed. Dat werd naar hartelust fotograferen gedurende 2 dagen. In de middag betrok het waardoor het licht zachter werd zoals op deze foto. Een geweldige ervaring. Op het Enga festival waren veel verschillende stammen aanwezig met elk hun eigen kleur, haardracht en versieringen. Deze stam met de botjes door de neus maakte toch wel erg veel indruk.
Stomend strand op...D
Een vaste stop op de terugweg van Antarctica is voor de meeste reizen Deception Island. Het is een van de meest veilige natuurlijke havens van Antarctica. Ontstaan door het instorten van de actieve vulkaan na een uitbarsting. De hoge wanden van de ring staan nog overeind met een inkeping zodat schepen tot het binnenste kunnen varen, veilig van de woeste Antarctische zee. In vroegere jaren bevond zich naast een onderzoekscentrum ook een walvis verwerkingsstation. Natuurlijk niet meer in gebruik maar de grote bruine stalen constructies vormen nu aparte vormen op de gitzwarte vulkanische stranden. Een sterk contrast tussen natuurlijk en de invloed van de mens. Her en der vindt je walvisbotten en overblijfselen. Er staan ook nog enkele houten gebouwen die als onderzoekscentra dien(d)en. Er zijn enkele paden naar de top van de rand toe waar je wordt getrakteerd op een stevige ijzige wind en prachtige vergezichten. Nog een laatste keer genieten van deze prachtige winterwereld. Maar een echte beleving is toch om een duik in het water te nemen. Over het strand hangt een eeuwige warme mist doordat de grond nog steeds wordt opgewarmd door de vulkaan eronder. Het water is relatief aangenaam tenzij je iets te ver zwemt (lees een meter of 10 van het strand) en de ijzige kou je tegemoet komt. Een heel bijzondere plek om een dip te wagen. Op het strand wordt je begroet door enkele pinguins die het aandachtig gadeslaan. Geopend komt het beeld veel beter over
Shared Dining
Heel de ochtend volgden we al een roedel wilde honden. Van ontwaken tot spelen en van knuffelen tot de jacht. Nadat de volwassenen een wrattenzwijn hadden gevangen, lieten ze deze aan de jongvolwassenen. Dit gaf mij de gelegenheid, om onder het toeziend oog van onze gids dichtbij te sluipen deze foto te maken met een groothoeklens op zo'n meter afstand. Er werd me wel op het hart gedrukt van de prooi af te blijven, nou zo hongerig was ik ook echt niet ;) Eerlijk is eerlijk mijn hartslag ging wel wat omhoog, maar ik voelde me geen moment bedreigd. Kreeg soms wat nieuwsgierige blikken, maar ze waren vooral gefocust op de prooi. Canon EOS 5D Mark III 32mm f/8 ISO 400 1/1250 sec
Tongariki
Rapa Nui (Paaseiland), een bestemming buiten de gebaande paden? Hmmm, ja en nee. Uiteraard is het een hele bijzondere bestemming en zo hebben wij het ook ervaren. Bovendien ligt het eiland niet om de hoek, dus mag je bevoorrecht zijn als je het kunt bezoeken. In die zin is het een bestemming buiten de gebaande paden. En als het een cijfer moest krijgen qua mystiek, dan scoort deze plek een 10+ Maar er kleeft ook een keerzijde aan. Gingen er paar jaren gelden slechts 2 vluchten per week naar toe, nu is het al één vlucht per dag. En het opkomend toerisme gaat natuurlijk ten koste van het woon- en leefgenot van de oorspronkelijke bevolking. Op een paar plaatsen hebben we zwarte vlaggen zien hangen en spandoeken met 'This hotel is build on stolen land' en met 'Stop colonialism of Rapa Nui' Niet goed natuurlijk. En het paradoxale is dat ik er, als toerist, ook mede debet aan ben. Het is niet anders. We hebben ons desondanks prima vermaakt en onze ogen uitgekeken.
Papoea Nieuw Guinea • Mount Hagen
Papoea Nieuw Guinea • Mount Hagen
Trommelaars
Op het Mount Hagen festival in de hooglanden van Papoea Nieuw Guinea gaven deze ''Huli'' mannen een doorlopende show, al dansend, springend, trommelend en zingend verplaatsen ze zich constant over het festival terrein. Het festival wordt ieder jaar in het 3e weekend van augustus gehouden. Stammen uit het hele land komen hier samen om hun cultuur te vieren kleurrijk uitgedost met traditionele dansen en sing sings. Foto's van deze mannen maken was niet gemakkelijk, je moest er gewoon zelf tussen springen en maar hopen dat er goede foto tussen zit.
Kyauk Kalap
Kyauk Kalap is 'beroemd' vanwege de uit het water oprijzende rots -in de vorm van een wijnglas- met daar bovenop een pagode. Maar het bijbehorende klooster is m.i. net zo bijzonder. Vooral 's-ochtends vroeg, wanneer er mist over het water hangt en de -van achter de bergen- opkomende zon voor een diffuus licht zorgt.
Sneeuwbui bij...zonso
Een van de mooiste plekjes op de Lofoten is het pittoreske vissersplaatsje Hamnoy, tevens het oudste vissersdorpje van de Lofoten. Als je de Koning Olavsweg volgt die de Lofoten van noord naar zuid doorkruist kom je er vanzelf langs. Het plaatsje ligt prachtig aan het water met op de achtergrond de steile bergen die zo kenmerkend zijn voor de Lofoten. Het dorpje zelf stelt niet veel voor maar het is vooral de ligging die het zo bijzonder maakt. Wij hebben in het plaatsje zelf overnacht en ’s ochtends wilde ik foto’s maken van de zonsopkomst. Bij het wakker worden keek ik uit het raam en zag niets anders dan een grauwe grijze lucht waaruit sneeuw viel. Zelfs de steile bergen, die toch echt vlak voor ons huisje lagen, waren niet te zien. Toch maar opgestaan, je bent er tenslotte maar 1 keer en naar buiten gegaan om foto’s te maken. In het begin was het niet bijzonder maar opeens kleurde de lucht roze toen de zon toch een poging waagde door het wolkendek heen te breken. Terwijl het bleef sneeuwen kon ik enkele foto’s maken van dit prachtige tafereel en slechts 2 minuten later gaf de zon het op en werd de lucht weer grijs.
Even poolshoogte neme
De straatjes van Chefchaouen zijn echt heel mooi om door te dwalen. Ik vond het sowieso een van de mooiste plaatsjes. De straten waren schoon en dat is in veel steden niet het geval. Deze man stond zo lekker in het zonnetje naar de handel te kijken, echt een uitdragerij maar leuk om te zien. Wanneer je in Chefchaouen bent is het niet alleen heel mooi om door de straatjes te dwalen en afwachten wat je tegenkomt, maar een must see is zeker met de trap naar de camping gaan. Het is een behoorlijke klim je bent er gauw 15 minuten mee zoet, maar de trap leidt langs een oude begraafplaats en de uitzichten over de vallei en de stad zijn onvergetelijk.