Door de lockdowns zag ik mogelijkheden om te reizen naar het stukje Nederland waar ik eigenlijk best het gevoel kreeg dat ik in het buitenland was.

Een fijn appartement in een dorpje met 80 inwoners, met een keuken die in ons eigen huis niet zou misstaan. En dat in het land van kalk. Waar de rust en de ruimte als vanzelfsprekend is.

Inmiddels kom ik hier regelmatig, om te werken, fietsen en te wandelen. Kan ik me vergapen aan panorama’s en andere vergezichten, want daar is in Zuid-Limburg geen gebrek aan.

En als ik me ‘s avonds trakteer op de ondergaande zon, dan denk ik, tja wat een heerlijke rust en ruimte zo ver ik kan kijken