JannavEek
Tatvan
Tatvan is een rustig stadje, mooi gelegen in bergachtig land aan het Van-meer. De stad is voor 95% Koerdisch. Ik nam er mijn verblijf in een prima hotel als uitvalsbasis voor een rondje om het meer, een bezoek aan Akdamar eiland, Ahlat, historisch Bitlis, de Nemrut krater. Op foto: Saadet Cami moskee. Tatvan mist de historische bezienswaardigheden van bijvoorbeeld Van, en wordt niet veel bezocht. Maar het heeft wel het treinstation voor de Vangölü Ekspresi (Lake Van Express) trein van Istanboel via Ankara, verder naar Teheran, Iran. En vroeger ook naar Damascus, Syrië. In Tatvan worden de treinwagons over het meer gebracht naar Van, vanwaar men verder kan reizen. Jarenlang was het mijn plan dit een keer te gaan doen. Utrecht-Teheran per trein. Het werkelijk avontuur, waarbij je nog tijd nam om te reizen. Zo vond ik dat. En een deel van mij vindt dat nog steeds.
De Eeuwige Vlam
Irkoetsk | Bij het monument 'de Eeuwige Vlam' is een ceremonie bezig ter gelegenheid van de 'Day of the Frontier Guards' (28 mei). Dit monument gewijd aan de slachtoffers van WO II is te vinden op het plein voor het voormalige USSR communistische partij gebouw regio Irkoetsk. Op de achtergrond zie je hoe op de muren van dit gebouw de namen van slachtoffers en helden staan te lezen. Jong-oud, vrouw-man, militair-niet militair, staan met een rode anjer in de hand te wachten tot het zijn beurt is om naar voren te komen om de bloem bij de vlam te leggen. Het is erg serieus, plechtig en stil. Maar als de ceremonie klaar is wordt er feest gevierd. Het is als een reünie, men fotografeert elkaar, maakt muziek samen, sommigen brachten hun gitaar. En het is er een mooie zonnige dag voor.
Veteraan grenswacht
Irkoetsk | Hij is veteraan grenswacht militair en poseert graag voor mij met zijn onderscheidingen. Ik ben onder de indruk. Op mijn stadswandeling beland ik op het Kirov-plein in een ceremoniële plechtigheid. 'Border Guards’ Day' zoals iemand mij dan informeert, een nationale herdenkings- en feestdag. 28 mei is grenswachtersdag in Rusland. Begrijp niet direct heel veel van deze dag. Maar dan bedenk ik dat Rusland zijn grenzen deelt met veertien landen, waarvan acht voormalige sovjetrepublieken. Als grootste land ter wereld is dat 57.792 kilometer grens. Deze grens is door de loop van de geschiedenis vaak veranderd en vormt ook in de post-sovjetperiode soms een punt van twisten tussen het land en de buurlanden. Dan begrijp ik het wel. Grensbewaking is in Rusland een omvangrijke, belangrijke en soms gecompliceerde zaak.
Berk
Irkoetsk | Drie opvallende kunstwerken gemaakt van berkenbast hangen in de lobby van hotel Irkutsk. Ze verhalen de ontstaansgeschiedenis van de stad. Ik bewonder ze uitgebreid. Deze is er een van. Je ziet stichter (kozak) Ivan Pakjobov in 1651 bezig zijn fort te bouwen. Een fort om Siberië te koloniseren, een belangrijk Russisch fort achter de Oeral. Het is het begin van stad Irkoetsk. Hij bouwt niet met berkenbomen want berkenhout is in het geheel niet duurzaam of geschikt om mee te bouwen. In Siberië zijn eindeloos veel berkenbossen. Siberië IS berkenbos. Op de ruige toendra's komen ook struikvormen voor. De berk is de boom van het noorden, geen boom is zo winterhard, hij groeit zelfs ten noorden van de poolcirkel. De berk speelt een rol in sagen en mythen en is de heilige boom van de Siberische volkeren.
Kleurrijke kathedrale
Irkoetsk had aan het begin van de 20ste eeuw ongeveer veertig orthodoxe kathedralen maar deze overleefden lang niet allemaal het communisme. Een zeer kleurrijke kerk die nog wel staat is de Barokke Bogoyavlensky Cathedral, Epiphanen- of Driekoningenkathedraal (1693). Je vindt 'm op een van de mooiste plekjes in het historische centrum van de stad, het Kirov-plein. In de Sovjettijd was er een bakkerij in gevestigd. De aanwezigheid van een historische Poolse rooms-katholieke kerk, een Tataarse moskee, een joodse synagoge, en een boeddhistische tempel, laat zien dat de stad altijd multicultureel was.
Irkoetsk
Irkoetsk werd in de 17e eeuw gesticht als militaire post. Handelskaravanen met thee uit China passeerden en er kwam een bontmarkt - een handelscentrum was geboren. Tijdens de stadswandeling vallen mij de lange recht doorgaande brede lanen op die worden omzoomd door schaduwbrengende platanen en andere bomen. Irkoetsk doet me qua sfeer denken aan Odessa. En wat deze twee steden in elk geval gemeen hebben is dat ze resp. 'het Parijs van Siberië' en 'klein Parijs aan de Zwarte Zee' worden genoemd vanwege hun historische allure. Beide steden zijn ook een uitwijkplaats geweest. Odessa als plaats die met de wijde wereld in contact stond, waar culturen samenkwamen. Irkoetsk waar ook mensen van diverse pluimage en komaf samenkwamen. Eind 19e eeuw gelukzoekers met de Siberische goudkoorts, Russische keizers, aristocraten, en communisten als politieke gevangenen in ballingschap, pioniers, kozakken, missionarissen, gedeporteerden. Iedereen drukte zijn stempel op de stad. Van wie zou de Irkoetsker op de foto afstammen? De stad is in zomerstemming, de zon schijnt uitbundig - dat moet je meehebben. Opvallend is de schone lucht, die ik met lange teugen diep inadem. Haal in een supermarkt een ijsje. Ja, ik vond Irkoetsk een leuke stad om een paar dagen te zijn.
Stadswandeling...Irko
De oude stad van Irkoetsk is relatief ruim aangelegd en telt nog tal van deze karakteristiek historische houten huizen met de fraai versierde luiken. Volg de groene lijn die op de stoep geschilderd is. In Irkoetsk is net als in andere Russische steden een wandelroute uitgezet langs de bezienswaardigheden van de stad met een geverfde doorlopende streep. Handig voor als je maar een beperkte tijd in de stad bent. Een stadskaart heb je niet nodig want die vind je bij iedere (genummerde) stop, samen met een uitgebreid informatiebord over kerk, museum, monument, bijzonder huis etc. De groene lijn-route in Irkoetsk is drie kilometer lang. De waterplassen op straat verraden dat het de vorige dag veel geregend heeft. Het klimaat in Irkoetsk is zo dat er grote temperatuurwisselingen voorkomen, zoals van 12 graden gisteren naar 22 graden vandaag. Wij boffen met deze mooie stralend blauwe dag met zon. De stad is in zomerstemming.
Adelaarsvallei
We staan aan het begin van de Yolyn Am Canyon in het Gobi Gurvan Saikhan Nationaal Park voor een wandeling door de spectaculaire kloof. Te voet of op paard. Een korte wandeling brengt je in mei, juni en soms zelfs nog in juli naar een soms metersdikke ijslaag. Hier aan het begin zien we al wat restanten ijs. Het gebergte heeft een hoogte van 2200-2600 meter met diepe kloven waar de gletsjer doorheen loopt. Door de aanwezigheid van water is het een relatief groen en vogelrijk (gieren en adelaars) gebied.
Heb je al gegeten?
Ganzenkop, varkensoren, eendenmaag, lamsmaag, gefrituurde darmplakjes, varkensbloedsoep, kippenkont, ossenpezen en koeienogen. Deze gerechten zijn niet ongewoon op een Chinese menukaart. In Restaurant Tian Hai in de historische wijk Dashilan is ingewanden met brood de specialiteit vertelt men mij. Ik heb in China het beste ooit en het vieste ooit gegeten. Het beste was van een draaiplateau tafel vol overheerlijke gerechten en natuurlijk pekingeend. Het ergste was waar ik in een lokaal restaurant zeer avontuurlijk willekeurig koos van een alleen in het Chinees menukaart. De eerste hap kwam er bijna kokhalzend proestend weer uit. Na wat geroer in het bord zag ik die slijmerige oogbal. Toen had ik al gegeten. De Chinese keuken is heel divers.
Foto-expositie
Restaurant Tian Hai in de historische wijk Dashilan heeft ingewanden (slachtafvalvlees) als specialiteit op de menukaart. Je moet er van houden. Ik ging het restaurant binnen om de foto-expositie te bekijken van zwart-wit beelden uit de hutongs. Ze zijn in feite gemaakt door de restauranteigenaar.
Boeddhisme voor vrede
Bezoek vooral de boeddhistische tempel in La Boulaye als je er in de buurt bent. Van sept tot juni is de tempel te bezoeken van 14-17:30 u. maar in de maanden juli en augustus ook 's ochtends van 10-12 uur. Voor 5 euro kun je op de galerij en regelmatig is er een rituele (Tara) zang-bijeenkomst met gasten, monniken en soms een lama. De meditatieve gezangen bestaan uit lang aangehouden monotone tonen begeleid door bellen, kleine bekkens, en blaasinstrumenten die op hobo’s lijken. Er ligt op de galerij een uitleg in het Nederlands van alle beelden en afbeeldingen in de tempel. Alleen al op de galerij is erg veel te zien. De symbolen worden uitgelegd om de weg van het boeddhisme helderder voor je te maken. De tempel is een indrukwekkende kleurenexplosie.
Redt jezus van de...a
Vaals | Er is al eens een tip met foto geplaatst over het ludieke Museum Vaals, winnaar van innovatieprijs VVV Zuid-Limburg in 2010: http://www.columbusmagazine.nl/europa/nederland/limburg_2/reisreporter/fotos/388520.html door Marion (noiram) In een monumentale kloosterkapel wordt een verzameling van honderden religieuze beelden van alle soorten en maten met een eigen verhaal gepresenteerd. In het park achter het museum staan nog meer beelden (foto) en ook het museumcafé 'De Zwarte Madonna' (waar de koffie met likeurtje maar 1 euro is en het levenslied schalt), staat vol kerkrelikwieën. De oproep luidt: red Jezus van de afvalhoop. Huisdevotie zoals heiligbeelden, bijbels, wijwaterbakjes, rozenkransen, religieuze schilderijen, missaals enz. mogen niet verloren gaan op zolders, in schuren of kelders. Dit cultureel erfgoed moet worden bewaard voor komende generaties. Inzamelactie dus en zegt het voort. Het is terecht een museum apart.
Kind uit bronzen tijd
Vijlen | op mijn wandeling vandaag in het Vijlenerbos kwam ik veel grafheuvels tegen uit de tijd van de bandkeramieken, tussen de 3500 en 5000 jaar oud (bronstijd). Op één lokatie zeven op een rij. Een heel bijzondere grafheuvel vond ik wel het 'kindergraf'. Het graf dankt zijn naam aan de melktandjes die er tussen de crematieresten werden gevonden. Verdere kostbare bezittingen ontbraken echter, en gezien het feit dat er wel enkele scherven uit de Romeinse tijd werden gevonden gaan deskundigen ervan uit dat het graf geplunderd is door de Romeinen. Het graf is aan één kant opengegraven, en op een grote steen ligt een bronzen beeldje. Op het bordje staat: Sluimer kind uit bronzen tijd in de fossiele schoot van natuur en eeuwigheid. (A. Eussen)
Overnachten in een ge
Een ger heeft meer ruimte dan je eigenlijk zou denken van de buitenkant en geeft een speciale sfeer door de ronde vorm en speciale lichtinval. De ingang van de ger is altijd aan de zuidkant. Dan weet je dus ook of het avond of ochtend is op de foto. Verblijf in een ger geeft je het back-to-basic gevoel maar met meer bewegingsruimte en comfort dan een kampeertent. Wij overnachtten op de rondreis in zeven verschillende gerkampen, in steeds een andere soort omgeving. Die me het meest bijbleef is wel die midden op de open steppe. Dat is een vreemde gewaarwording, op open vlak land staan zonder maar een boom om achter te schuilen. We zoeken toch eerder naar beschutting. Je ziet iets dan al van mijlenver aankomen. En kunt nergens heen mocht je dat willen. Maar er kwam de hele avond, tot zonsondergang, niets naar ons toe - ik ben de horizon ervoor blijven afturen :-) Het kamp op de foto is bij bergjes. Daar wandelden we 's avonds heen. En in de vroege ochtend ook. Je ziet dat ik thuis ben aan de handdoek die buiten wappert :)
Rond de Mahabodhi...t
Boeddhistische pelgrims van over de hele wereld komen naar Bodh Gaya, de plaats waar Boeddha zittend en mediterend onder een Bodhiboom tot verlichting kwam. Naast deze heilige boom staat de Mahabodhi tempel waar men links om heen loopt. Hieromheen staan vele kleine stupa's waar de pelgrims een plekje zoeken om te zitten, slapen, mediteren. Het is een bijzondere plaats om te bezoeken!
Paarden bij een...wat
Tijdens onze tocht op de steppe zien we opeens zoiets moois als deze grote groep paarden bij een waterplaats. Tijd om even te stoppen! De paarden zijn half wild, en half niet want ze zijn van iemand. De hoeder houdt de kudde vrij grazend. Er zijn nergens hekken. Maar 's avonds gaan de paarden uit zichzelf naar huis (de ger) of hij komt ze even halen. En natuurlijk geen stallen daar. We blijven ons verwonderen. Volgens onze reisgids leven er in Mongolië 4 keer meer paarden dan mensen en dat zegt een hoop over de status die het paard inneemt in de Mongoolse cultuur.
Chopsticks
Restaurant Tian Hai in de historische wijk Dashilan trekt mijn aandacht door de expositie van een serie prachtige goedverzorgde zwart-wit foto's van de hutongs, gemaakt door de restauranteigenaar. Eenmaal binnen blijkt er nog meer te zien te zijn: striptekeningen op de muren in de sfeer van een oude opiumhal, grote glazen potten met amfibieën op water op de bar. Én een geur die mij allesbehalve uitnodigt tot een maaltijd. Ingewanden is in dit restaurant de specialiteit. De Chinezen lijkt het goed te smaken. Sla het restaurant niet over voor een bezoekje als je in Qianmen Street bent. Als je het vraagt mag je er foto's kijken en ook maken.
Bezoek Trevélez
Ik heb enorm genoten van de tocht naar Trevélez door prachtige verlaten berggebieden. Het is Spanje's hoogste dorp, op 1500 m. boven zeeniveau. Misschien is het een net wat minder charmerend dorp dan andere bergdorpen in de Alpujarras, maar het is zeker niet minder oogverblindend wit. Door de hoge ligging is de lucht er fris, zuiver en droog. De ideale omstandigheden voor het drogen van ham. Je vindt er dan ook veel hamdrogerijen waar duizenden hammen door de lucht worden gedroogd: een heerlijke Serrano ham, de Jamon de Trevélez. Voor de feesten van Trevélez (waar de strijd tussen moren en christenen centraal staat) moet je er zijn op 13 en 14 juni. De processie ter ere van de Virgen de las Nieves (Maagd van de Sneeuw) naar de top van de Mulhacén, hoogste top van de Sierra Nevada, is op 5 augustus.
Wat een hoogte
Het gebied dat de Desfiladero de los Gaitanes canyon en de beroemde Camino del Rey omvat is een spectaculair bergachtig gebied met helderblauwe meren en prachtige natuur. Je kunt er een grote diversiteit aan roofvogels zien. En op grote hoogtes komen te staan, zoals bij dit uitkijkpunt. Het ligt op anderhalf uur rijden ten noorden van Malaga en op 50 km van Ronda en Antequera.
Cinema Daguanlou
De 500 jaar oude winkelstraat Qianmen Street (Dashilan) is een aaneenschakeling van replica's van gebouwen uit de Qing Dynasty (1644-1911). Heel fraai en kleurrijk. Het is een straat waar de Chinezen zelf graag komen winkelen, flaneren, uit eten gaan of naar theater en bioscoop. Het grijze gebouw rechts is de oudste bioscoop in China, Daguanlou Cinema, waar de allereerste Chinese film, Dingjun Mountain, vertoond werd. Geregisseerd door de eigenaar Ren Qingtai - direct naast de ingang staat een stambeeld van hem - die op deze locatie in 1902 een theehuis en theater had. De Chinezen komen hier graag: er is een zaaltje waar alleen de heel oude films vertoond worden en ook een zaal geschikt voor alle hedendaagse blockbusters en 3D-films. Men wil oud behouden en met de tijd meegaan. Precies waar China voor staat. In de foyer is nog een theehuis, en een klein museum van de Chinese filmgeschiedenis, leuk om te zien met die oude posters!
Nei Lian Sheng...scho
Een bekend beeld zou je denken: de man die geduldig op de tassen past en op zijn vrouw wacht die nog even wat te shoppen heeft. Maar deze man zit wel voor de befaamde Nei Lian Sheng schoenenzaak in Xianmen Street, Beijing. En dat kan niet iedereen zeggen. Een schoenenzaak met een geschiedenis. Ten tijden van de Qing Dynasty (1858) werden hier alleen schoenen gemaakt voor hooggeplaatsten en aristocraten. Natuurlijk willen alle chinezen nu beslist een paar Nei Lian Sheng's. Hmmm een schoenenzaak - hij zit daar nog wel even, schat ik, dus *klik*
Een middagje Qianmen.
Qianmen Street (Dashilan) is toch wel mijn meest memorabele ervaring in Beijing. Ik raakte er in een middag lang niet uitgekeken. Qianmen Street is al meer dan 500 jaar een winkelstraat. Gedurende de Ming en Qing-dynastie (1368-1911) was het het bruisend, welvarend, zakelijk centrum van de stad. Ik sta hier bij aanvang van de straat, met in zicht de Qianmen-poort waardoorheen je naar Tian'anmen Square loopt en de verboden stad. Hartje stad dus. Nadat Qianmen Street in 1900 in de as werd gelegd, werd alles zoveel mogelijk van historische foto's af herbouwd. De meeste gebouwen zijn dus replica's van de Qing-stijl, maar zeker niet minder fraai en imposant. In 2008 werd de straat gerenoveerd voor de Olympische spelen en heropend. Omgetoverd tot een modern commerciële voetgangersstraat van 840 meter. Ik vind het een mooi symbool van de lokale en traditionele cultuur: theaters, restaurants, oude Chinese geneeskunde winkels, fijne zijde kleding en eeuwenoude ambachten, theecultuur, alle aloude namen van China zijn aanwezig. En dit gemixt met nieuw, design, modern - KFC, Mc Donalds en Starbucks ontbreken er ook niet. Meeste bezoekers zijn de Chinezen zelf.
De witte tempel Lavri
In de verste uithoek van het oude boeddhistisch kloosterterrein Erdene Zuu Khiid in Kharkhorin, staat deze grote witte tempel genaamd Lavrin Sum. Hij ziet eruit alsof hij in Lhasa zou kunnen staan. Ik werd er heengetrokken door de geluiden van de tempelceremonie: reciterende monniken, rinkelende bellen, schallende trompetten en doffe monotone trommelslagen. De details aan het gebouw zijn prachtig. En binnen nog meer. Hier kun je als bezoeker de monniken hun mantra's horen zingen. Ga er gerust bij zitten. Veel energie in en rondom deze tempel.
Perfecte dag bij het.
De stad Kharkhorin met Mongolië’s eerste Boeddhistische klooster, Erdene Zuu Khiid, was voor mij historisch gezien de meest interessante bestemming van de reis. Van de buitenmuur van het kloostercomplex, met 108 stupa's, is op deze foto nog een deel te zien. Als je de poort doorgaat valt meteen op dat driekwart van de ruimte binnen de muren leeg is; bewijs van de verwoesting in de jaren ’30. Hier en daar liggen/staan groepjes stenen, restanten van de oude tempels. De sfeer op het kloosterterrein is sereen. Stil. En misschien was het bezoek voor mij een hoogtepunt mede omdat het gewoon zo'n mooie dag was. Of omdat het gezang van de monniken in de tempel zo'n indruk maakte. Een aanrader is een bezoek aan het fraai vormgegeven museum in de stad, gebouwd in 2011. De geschiedenis van het land wordt er uitgelegd (hoe weinig wist ik daar eigenlijk van ..!) en je kunt er de vondsten bewonderen van de opgravingen in de oude stad Kharkhorin en omgeving.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
