EllenvanderMark
Rem-weg.
Onze safari in het Niokolo Koba NP in Senegal was een belevenis. In een omgebouwde truck zonder echte rem, en een wegens plaatsgebrek achter aan de truck hangende gids, zagen wij die dag een prachtig landschap. Tussen het heldere groen zagen we diverse antilope soorten, bavianen, wrattenzwijnen en enorme termietenheuvels van rode aarde. Misschien wel een nadeel dat het voertuig alleen over een krakende handrem beschikte; hierdoor duurde het even voordat hij werkelijk met het nodige lawaai tot stilstand kwam wanneer wij een dier zagen, dat vervolgens van schrik vluchtte.
Verlegen.
In Ortahisar werden wij door de moeder van dit jongetje binnen geroepen. Zij bleken bij hun huis een enorme grotkerk te hebben, wat indrukwekkend was om te zien. Van oma (met de breiwerkjes) heb ik al eens een foto geplaatst; zij kan trots zijn op deze kleinzoon!
Op visite.
Op Zanzibar verbleven wij op twee plaatsen aan de Oostkust. Te klein om op de kaart te staan, maar reuze leuk. Ons tweede huis stond net als het eerste, op het koraalrif. Onvergetelijk: vanaf de veranda liep je zo het strand op en 's avonds kon je daar heerlijk zitten. In de huizen waren ook mensen die voor ons kookten. Deze meneer was onze steun en toeverlaat en zijn vrouw kookte voor ons. Overdag was hij vooral druk bezig met zijn fiets, die hij goed onderhield. Op een avond werden we uitgenodigd om in zijn huis te komen kijken en kennis te komen maken met zijn vrouw en kinderen. Wat geweldig was, was dat hij zich 's avonds keurig gekleed had en er onberispelijk uitzag, net als zijn vrouw en kinderen trouwens. (scan)
Zand-Big Five
Vanmiddag zag ik op de boulevard in Scheveningen een bijzondere "Big Five". Van zand!! Het WNF is een belangrijke partner van het Sandsculpture Festival. Om de bedreigde diersoorten onder de aandacht te brengen zijn op één van de sculpturen deze dieren te zien. Helaas kreeg ik de olifant er niet helemaal op (die er trouwens zo-wie-zo maar gedeeltelijk op stond), omdat er wegens vernielingen de afgelopen jaren een groot hek omheen staat.
Breiwerk.
Deze breiende mevrouw zat op een bankje boven aan het dorp Otahisar. Je kunt via een prachtig pad naar beneden lopen. Onderweg kom je langs grotwoningen en heb je prachtig uitzicht over de vallei. In het dorp is een marktje en een plein waar je koffie kunt drinken. Een aanrader.
Aanvalluh!!!
Met de Pasen maakten wij een rondvaart in eigen stad in een sloep. Onderweg zouden wij een agressieve vaderzwaan tegen komen had de gids alvast aangekondigd. En inderdaad, al voeren wij zo'n vijftig meter van het nest af, vader kwam als een gek in aanvalshouding aanzwemmen, waarbij zijn ogen vervaarlijk boven zijn verendek uitkeken. Zijn hele nek had hij dubbel gevouwen op zijn lichaam en hij zette er flink de vaart in. Kennelijk had hij het alleen op onze sloep gemunt; hij bleef heel langzaam vlak voor de boot zwemmen. Roeibootjes liet hij wonderwel met rust, terwijl ik vreesde dat hij meteen aan een roeispaan zou hangen.
Aalscholverboom
In het duingebied Solleveld was het een drukte in de boom. Een heel stel aalscholvers zat op een nest te broeden. Aanstaande vaders vlogen af en aan met eten voor de moeders. Een leuk gezicht.
Hier sta ik!
Nadat ik bij een bezoek aan een piepklein dorpje zowat het hele dorp op de foto had gezet, kwam dit jongetje nog aanlopen. Hij wees naar mijn fototoestel, vervolgens naar zijn borst: "Zet mij ook eens op de foto!" zei hij zonder woorden. En ging er meteen helemaal voor staan.
Zandspuiter.
Vandaag al een drukte van belang op het strand. Momenteel wordt de kust van Den Haag versterkt met behulp van het opspuiten van zand. Dit gebeurt met een zogenaamde sleephopperzuiger; een boot die zand van de zeebodem zuigt en het vervolgens over grote afstanden kan vervoeren. Het schip vaart dan naar de plaats van bestemming en lost daar het zand. Dit noemt men "rainbowen". Men spuit op deze manier een kunstmatige zandbank daar waar hij nodig is. Links is nog net de Maasvlakte te zien.
De crew.
Vanuit Georgetown maakten we een boottocht op de Gambiarivier. Vogels vlogen af en aan, soms niet bij te houden in mijn aantekeningen. Onderweg werd de tafel op de boot gedekt en aten we een warme maaltijd. Deze twee mannen waren er ook nog. Stilletjes helemaal achter op de boot; hielden zij het roer recht.
Mediterraan.
Zelf probeer ik mijn tuin altijd in Mediterrane sfeer te brengen; steeds maar weer schuiven of verpotten. In Spanje, Italië of Griekenland staat elke geranium meestal in één keer goed, of het nu in een simpele pot, emmer of olijfblik is. Het staat altijd goed. Ze hebben dan ook het voordeel dat de basis er al is. Zoals deze balkonnetjes in zomaar een straat in Barcelona.
Vis eet vis.
Op de markt in Antayla zagen we deze vis liggen. Nog niet eens klaar met eten op het moment dat hij gevangen werd! Het zal nu wel 2 halen, 1 betalen worden. De markt was overigens zeer verrassend. Geen toeristen, maar fruit, groente, thee, noten, vis dus en andere exotische producten. Een lust voor het oog.
Kobus Kob.
Deze kob, een Afrikaanse waterbok, zagen wij in Nationaal Park Niokolo Kaba. Het is een prachtig gebied. Veel wilde dieren zagen we niet, omdat de open bus waarin wij zaten, nogal een herrie maakte. Maar het was een prachtige tocht!
Bouw-gansje.
Dit Nijlgansje "woont" vlak bij ons huis. Er zijn er nog drie. Het zijn harde jongens, want hun nest bevindt op een bouwplaats. Terwijl ik deze foto maakte dreunde een pneumatische hamer beton van een voormalig verpleeghuis in stukken. De herrie leek hen niet te deren.
Hoofddekseltje.
Het Mevlana-museum in Konya trok tot mijn verrassing ontzettend veel Turkse gezinnen. Genietend liepen zij langs alle bewonderenswaardigheden. Zo ook dit babytje , wat lekker met de muts op op moeders schouder lag en alles bekeek.
Bah, een dropje.
Wij maakten een wandeling door Georgetown. Erg leuk, de meeste wegen zijn "gemaakt" van rode aarde. Dames liepen prachtig gekleed in de bekende Afrikaanse, gekleurde jurken met bijpassend hoofddeksel. Wij gingen even in de schaduw zitten en namen een dropje, die we als echte Hollander in de rugzak hadden zitten. Dit jongetje zag dat en wilde er natuurlijk ook graag eentje. Hij haalde hem snel weer uit zijn mond en bekeek het dropje nogmaals met een kritische blik. Toch niet zo'n succes geloof ik.
Muzikale emotie.
Op een zonnige februarimiddag speelde het Residentie-orkest in het Zuiderpark in de openlucht. De muzikale emotie was duidelijk af te lezen op het gezicht van deze cellist, tijdens het spelen van stukken van Ravel en Bernstein.
Gezelligheid.
Op onze rondtrip door Turkije zouden wij op de laatste dag een markt bezoeken. Ik dacht dat we dan wel eventueel wat kettingen en sjaaltjes voor het thuisfront zouden kunnen kopen. Des te groter was de verrassing dat het een echt Turkse groente- en fruitmarkt betrof. Ontzettend leuk! Enorme keuze aan verse producten. Mensen vroegen steeds zelf op ze op de foto mochten. Nou graag! dacht ik natuurlijk. Dit familiekiekje is een van de resultaten.
Hoe kan dit??
Cappadocië staat bekend om zijn mooie landschap. Maar als je daar dan werkelijk op een rots staat en dit uitzicht voor je hebt, vraag je je toch voor de zoveelste keer af hoe de natuur de dingen soms zo mooi kan maken. Zo veel afwisseling en kleuren in één gezichtsveld!
Canadees
In de buurtvijver was het druk. Een aantal zwanen hadden ruzie en vlogen heen en weer boven de vijver. Meerkoeten zwommen wat rond. Deze Canadese gans bleef op de kant en bekeek alles eens rustig.
Alles schoon.
Toen ik vanmiddag tegen heug en meug mijn eigen huishoudelijke bezigheden had afgerond, besloot ik de fiets te pakken en naar het bos te gaan. Op zoek naar lentefoto's-in-spé. Daar kwam ik deze zwaan tegen die uitgebreid zijn eigen voorjaarsschoonmaak hield. Hij was er nog zo'n tien minuten mee bezig! Elke veer werd meegenomen en als laatste werden de poten gedaan.
Napraten.
Al eerder plaatste ik een foto van de drukte op het strand van Tanji, waar vele mensen elke dag om vijf uur 's middags de visvangst binnenhalen. De vis wordt meteen verkocht en doorverkocht. Als het zware werk voor de vrouwen er op zit (zij sjouwen door het water de vis in teilen naar het strand) is er nog tijd voor een praatje.
Lief meisje.
Een onverwacht mooie boottocht op de Maanavgat-rivier. Manavgat ligt 72 km van Antalya. De rivier heeft turquoise-kleurig water en de omgeving is prachtig. Op een gegeven moment loopt de rivier zo dicht langs het strand, dat de meeste boten daar een stop maken. Hier kun je even uitwaaien. Aan de ene kant zie je de Middellandse Zee en aan de andere de prachtige zoetwaterrivier. Op het strand speelden kinderen, onder wie dit meisje.
Op-reis-reporter
Bij het Göreme Openluchtmuseum stond deze Turkse fotograaf, die van toeristen foto's maakte, welke je later kon kopen. Hij vond het dan ook geen probleem toen ik er een van hem nam, omdat we allebei met dezelfde camera om de nek liepen (ik deed het natuurlijk vooral voor het kapsel). Aan foto-souvenirs geen gebrek trouwens in Cappadocië. Als we ergens gingen eten, werden er foto's gemaakt die later buiten op een rek uitgestald stonden. Afgedrukt op een porseleinen schotel. Gedurende de reis was het mogelijk geweest een gebaksset van jezelf bij elkaar te sparen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
