PhotoA
Strela streelt de...b
In het tropisch warme Kaapverdie heb je de hele dag verkoeling nodig. Daarin is voorzien door die lieve mensen aldaar met een biertje dat Strela' heet. Of met iets meer alcohol Strela Ego. Dat biertje is het allerlekkerst als je waterfles al anderhalf uur leeg is en je klaar bent met wandelen voor die dag. Met de tong op je vermoeide bergschoenen stuiter je uitgedroogd neer op een gammele keukenstoel aan een tafeltje met uitzicht op alweer een mooie baai. Je strijkt met je bezwete handen en onderarmen langs je gezicht om ze daarna, als in trance, af te vegen aan je laatste halfdroge vezel van je shirt. "Strela Ego?" informeert de Afrikaanse kelner droog. Jij denkt, dat hij denkt: "Zo, jij bent dus trots op jezelf na een dagje klauteren op onze bergpaden?". Je knikt ten teken dat je inderdaad trek hebt in een stevig potje bier. Een glas after-walk-Strela Ego-bier bezorgde mij onbekommerde vergezichten. De horizon kwam door zo'n glas soms dichterbij dan de wens ooit weer eens naar huis te gaan. Zuiver ontspannend werd dan mijn blik in het licht van Sao Antao, Sao Vicente of Santiago. Kaapverdische toestanden.
Verbaasd schoolmeisje
Wandelend door het vissersdorpje Tarrafal op het eiland Santiago, ging er een deur open. Vanwege de geluiden die we hoorden, keken wij nieuwsgierig om het hoekje van de deur. Het bleek een klein schooltje. De juf zag ons en nodigde ons direct uit binnen te komen. De kinderen keken wat verbaasd naar die twee witte snuiters. De een dook nieuwsgierig mijn cameralens in, de ander gaf ons gelijk een grote smile, weer een ander observeerde ons van een afstandje.
Marktvrouw
Op de markt van Tarrafal op het eiland Santiago gebeurde niet veel. Weinig verkopers en weinig kopers. Toen ik voorzichtig vroeg of ik een van de marktdames mocht fotograferen, wilden ze daarna allemaal op de foto. Deze dame drong niet aan, maar toen ik haar vroeg, leek ze toch wel gecharmeerd. En toen toonde ze me haar charme.
Trotse visser
In het kleine vissersdorpje Ponta do Sol op het eiland Santo Antao draait het leven om het kleine haventje. Overdag varen de kleurrijke bootjes af en aan om de dagelijkse portie vis binnen te halen. Ik was druk al deze bedrijvigheid te fotograferen toen deze vriendelijke visser op me afkwam en zich zonder woorden aanbood als model. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.
Grote Kaapverdische..
In het noorden van Santiago, in het nationale park Serra Malagueta, zag ik deze man voor zijn huisje zitten. Zijn vrouw was erwten aan het doppen, zijn zoon zat wat te niksen en zijn dochter had het hoogste woord. Hij grijnsde. Hij leek een tevreden man.
Bergvrouw op Santa...
Deze dame woont halverwege Figueiral de Paul (Valley of Paul) op Santa Antao. Mensen wonen overal en nergens in deze vallei. Op de meest messcherpe bergkam is wel weer een huisje gebouwd. Iedere vierkante cm tegen de steile hellingen lijkt benut voor het bebouwen van groente. Ook het huisje van deze vrouw stond op scherp op een bergkam. Daarom liep het pad ook bijna door haar huisje heen. Hoewel ze voor de foto niet het vrolijkste gezicht opzette, kon er toch wel een lachje af toen ik haar hartelijk bedankte.
Kriebelpret
Mensen wonen overal en nergens in Figueiral de Paúl (de vallei van Paúl) op Santa Antao. Op de meest messcherpe bergkam is wel weer een huisje gebouwd. Iedere vierkante cm tegen de steile hellingen lijkt benut voor het bebouwen van groente. Hier kwamen we door een 'nederzetting' van vijf huisjes, waarvan er dan ook nog een een ieniemienie winkeltje had. Deze jongens waren daar aan het stoeien met elkaar op de enige twee stoelen die ze hadden.
Paradijsje bij Casa..
Wanneer je op het Kaapverdische eiland Santa Antao bent, kun je niet anders dan Figueiral de Paúl (de vallei van Paúl) bezoeken. Het liefst wandelend. En dan is Casa das Ilhas een klein paradijsje waar je kunt overnachten. Casa das Ilhas bestaat uit tien kamers en wordt gerund door Katalijne, een Vlaamse dame die vijftien jaar geleden verliefd is geworden op Kaapverdië, en een Kaapverdiaan met zijn Franse vrouw. Casa das Ilhas ligt zo’n vijf kilometer de vallei in, net voorbij het dorpje Eito. Dan is het zo’n 15 minuten omhoog klimmen (geen probleem als je hier komt om te wandelen). Als je aankomt en vertrekt wordt je bagage gedragen (indrukwekkend: de buurjongens nemen met gemak twee reistassen of koffers tegelijk op hun rug, nek, schouders of hoofd en zijn eerder boven dan jij bent). Het is even een klim, maar daar krijg je veel voor terug: prachtige uitzichten op de vallei vanuit een prachtige tuin en veel gemak: lekker ontbijtje en avondeten en op verzoek een lunchpakket voor je wandeling, goede adviezen voor wandelingen en nuttige informatie over Kaapverdië en het eiland Santa Antao. Katalijne is een aardige en hulpzame gastvrouw. Ze hebben helaas geen website, maar zijn wel te vinden op Tripadvisor en Zoover.
De dames van Eito
Bijna aan het einde van de schitterende Figeuiral de Paul (vallei van Paul) op Santo Antao, net voor de vallei eindigt aan de kust bij Vila das Pombas, ligt het dorpje Eito. Deze dames kwamen me tegemoet lopen. Toen ik ze vroeg of ik ze mocht fotograferen, stemden ze meteen in. Zo vaak wordt ze dat niet gevraagd. Maar ze wilden wel heel graag de foto's (ik heb ze ook nog allemaal apart geportreteerd) ontvangen. Geen probleem. Dames, de foto's komen er aan. In een pakketje met de foto's van al die andere vriendelijke mensen in Eito die ik mocht fotograferen.
Straatboot
In het kleine vissersdorpje Ponta do Sol op het eiland Santo Antao draait het leven om het kleine haventje. Overdag varen de kleurrijke bootjes af en aan om de dagelijkse portie vis binnen te halen. Eind van de middag spelen de kinderen op straat. In dit geval een combinatie van beiden. Waar de kinderen met de boot heen gingen en waarom was niet duidelijk. Maar wel een mooi straatbeeld.
Lachende Brommerman
Bij een klein pleintje in oude wijk van Casablanca kwam deze man net een lading olijven brengen. Het was mijn eerste dag in Marokko en ik had nog geen idee hoe makkelijk mensen zich lieten fotograferen. Toen ik hem vriendelijk aankeek en naar mijn camera wees, ontblootte hij zijn ene tand en ik lachte met mijn camera terug. Daarna heb ik nog heel veel meer vriendelijkheid ontmoet in Marokko.
Sandalen
Op de stoep voor haar huisje in Orchha zat deze vrouw. Naast de sandalen, van haar man? In ieder geval met een groep meiden, dochters?, om haar heen. Die heb ik ook op de foto. Maar niet op deze foto.
Salaam Baalak City...
Laat je leiden door de oude straatjes van Delhi door straatkinderen. De Salaam Baalak Trust vangt straatkinderen op en geeft ze een kans om zich te ontwikkelen en verder te komen dan alleen puur overleven. De Salaam Baalak Trust heeft kinderen van de staat opgeleid tot gids. Tijdens een City Walk laten de kinderen hun stad zien, kunnen ze hun verhaal doen, hun Engels verbeteren en bijdragen aan de zorg van Salaam Balaak voor straatkinderen. En als bezoeker krijg je de kans om meer te leren van het leven op straat. Je komt op plaatsen waar je anders misschien niet zou komen, je kunt vragen stellen die je anders niet makkelijk aan iemand op straat kunt vragen. Toen ik de wandeling maakte (oktober 2011) bezochten we ook een van de opvanghuizen van Salaam Baalak. De kinderen zijn enthousiast om je te zien en te ontvangen in hun ‘’ thuis’’. Onze gids, een jongen van 15 jaar, vertelde aan het eind van de City Walk zijn levensverhaal. We werden er allemaal stil van. En ik besef hoe goed het is dat Salaam Baalak voor een deel van deze straatkinderen het verschil kan maken. Daar draag ik graag aan bij. En dat doe je al door een City Walk bij Salaam Baalak te maken. De wandeling gaat door de binnenstad van Paharganj en het gebied rond New Delhi Railway Station. Regel je wandeling via [url="http://www.salaambaalaktrust.com/" target="_blank"]www.salaambaalaktrust.com/[/url]
Goede buur - verre...
Beter een goede buur dan een verre vriend? Hoe de verhouding is tussen deze twee mannen kun je bij deze foto naar eigen wens invullen ;-) Ik zag ze in een straatje in Orchha. De tevredenheid van 'Snorremans' sprak me direct aan. Wat 'Stokmans' er van dacht? ...
Alledaags
De meeste toeristen bezoeken het verlaten, historische Fatehpur Sikri, ooit de hoofdstad van het Mogolrijk (van 1271 tot 1585). In 'downtown' Fatehpur Sikri gaat het alledaagse leven door. Deze vrouw passeerde ik in een van de smalle straatjes. Toen ik haar nakeek, kon ik niet anders dan deze foto maken.
Mr. Radio Man
In Orchha zat deze man voor zijn huisje te genieten van zijn radio. Super trots. Zijn buurman vond 't maar niets (de foto met de buurman volgt nog). Waar hij naar luisterde? Ik was zo gefascineerd door het beeld dat het geluid me niet meer is bijgebleven.
Glimlachende moslima.
De meeste mensen bezoeken het verlaten, historische Fatehpur Sikri, ooit de hoofdstad van het Mogolrijk (van 1271 tot 1585). Maar het was juist in het lager gelegen, bewoonde deel van deze stad, dat ik deze vrouw tegen kwam. Giechelend stemde ze met haar vriendelijke ogen in dat ik haar fotografeerde.
Instrumentverkoper
Deze man verkocht een instrument, een soort viool met slechts een snaar. Hij liep al muziek makend door een straatje in Delhi. Op zijn hoofd droeg hij een mand met de instrumenten. Ik heb ook een foto van het hele tafereel, maar deze close-up, met het zonlicht op een kant van zijn gezicht, vind ik passend in mijn portretserie.
Vrouw in rood/groen..
Op weg naar Amber Fort, net buiten Jaipur, zag ik deze vrouw mijn richting op lopen. Ik lachte haar al tegemoet omdat ik wist dat ik haar niet voorbij kon lopen zonder een foto van haar te maken. Of ze snapte dat ik niet voorbij kon aan haar Indiase schoonheid weet ik niet, maar ze stopte en liet me deze foto van haar maken. Dank je wel.
Lieve vrouw
Ach, wat vind ik deze vrouw hartverwarmend charmant. Is het haar ontwapenende glimlach, de handdoek om haar heen? Precies weet ik het niet, maar iedere keer als ik haar zie, komt er een glimlach op mijn lippen. Alsof ik haar al heel lang ken. En toch kwam ik haar toevallig tegen in Orchha. Als een van de velen die vanuit hun dorpje in Orchha het Diwali feest kwamen vieren.
Indiase vrouw in...st
Deze vrouw stond eerst onopvallend opvallend te zijn in haar gele sari. Ze kwam uit een dorpje in de buurt om het Diwali feest in Orccha te vieren. Toen ik het groepje vrouwen, waar zij toe behoorde, had ontdekt en vroeg of ik ze mocht fotograferen, keek ze bescheiden en trots mijn lens in. Dank je wel!
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
