GrietBuis
Relax-moment.
Na het verlaten van het Moeder Teresa-huis dwalen we wat rond in de omgeving. Even weer wennen aan het Indiase straatleven op deze 1e dag in India en dan ook nog in de miljoenenstad Calcutta. In een zijstraatje zien we deze vriendelijke riksjarijder staan die geniet van zijn relax-moment.
Zingende zuster.
In Kolkata is het Moeder Teresa-huis te bezoeken. Het huis is nog steeds in gebruik door de Missionarissen van Naastenliefde. De kamer van Moeder Teresa is nog intact en vanaf buiten te bekijken. Ook is er een kleine gebedsruimte waar de tombe van Moeder Teresa staat. 's Middags maken we hier een gebedsdienst mee. Omdat niet alle zusters in de gebedsruimte passen, zingen zij de liederen mee vanaf o.a. de galerijen. Heel mooi om te horen en bijzonder om mee te mogen maken. (meer info? zie de tip “Als je geen honderd mensen kan helpen, help er dan eentje.” aldus Moeder Teresa)
Voorbijgangster.
We zitten lekker in de schaduw op een terrasje in Gobalpur on Sea, even bijkomen van een mooie maar oh zo warme strandwandeling. (vandaar ook de paraplusol op mijn profielfoto) Deze dame zien we al van verre aankomen, niet zo gek als je helemaal in het rood gekleed bent. Op een afstandje blijft ze ons even aankijken, het moment om een fotootje te maken.
Nieuwe molens geopend
De 39ste editie van de Nationale Molendag, in het weekend van 14 en 15 mei aanstaande, wordt met meer molens dan ooit gevierd. Dankzij diverse afgeronde restauraties en een compleet herbouwde molen kun je meer dan 700 molens in werking zien. In Schiedam wordt op de Nationale Molendag de herbouwde [url="http://www.schiedamsemolens.nl/schiedamsemolens/nl/pages/toekomstplannen.html" target="_blank"]molen De Kameel [/url]weer in gebruik genomen en voor het publiek opengesteld. De moutmolen De Kameel stond tussen 1715 en 1868 nabij het Doeleplein, naast de toenmalige Overschiese Poort. De molen maakte deel uit van een bestand van zo’n twintig hoge stellingmolens, die zorgden voor het malen van graan voor de destijds grootschalige Schiedamse jeneverindustrie. In 1865 verloor De Kameel door een storm de roeden, ijzeren as en kap. De molenromp diende nog enige jaren als houtzagerij, maar werd tenslotte na een brand in 1866, in 1868 gesloopt. Begin 2000 nam Stichting De Schiedamse Molens het initiatief tot herbouw van De Kameel. Elf jaar later, op 14 mei, zal deze voor het eerst weer draaien. In Limburg neemt de Molenstichting Weerterland vier gerestaureerde molens opnieuw in gebruik: de Sint Annamolens in Keent en Tungelroy en in Stramproy de Sint Jansmolen en molen De Nijverheid. Deze en een heel veel andere molens zijn op 14 en/of 15 mei toegankelijk. Molenaars leiden je rond en er zijn talrijke feestelijke activiteiten. [url="http://www.nationalemolendag.nl" target="_blank"]Meer info[/url].
Zonnehoedje.
Als je geen plekje in de schaduw meer kunt vinden, dan zet je gewoon een enorme zonnehoed op. Deze dame, verstopt onder de zonnehoed, zit op de markt in Keta. Keta is een kustplaats op anderhalfuur rijden van Tornu. Afstand wordt hier uitgedrukt in uren en niet in kilometers. Het kost namelijk nogal wat tijd om de zeer hobbelige zandweg van Tornu naar Dzode te overbruggen. Vanaf dat punt is de weg verhard. Tenminste, het grootste deel. De mensen zijn gewend om van rechts naar links te gaan over de weg om kuilen én tegenliggers te ontwijken.
Hoofddoek geen...prob
Op de school in Endee, in de Dogonvallei, doet men niet moeilijk over een hoofddoek in de klas. Sterker nog, alle meisjes hebben een mooie kleurrijke doek om. De traditionele kleding is net zo kleurrijk. Deze kinderen dragen deels ook moderne shirts.
Kleikapje.
Zij-aanzicht van een kleikapje bij een Dassanech man. Een man die een heldendaad heeft verricht, toont dat door zijn hoofd te versieren met een mooi beschilderd kleikapje, waarin vaak een struisvogelveer gestoken is. Een heldendaad kan zijn het doden van een vijand, dat kan iemand van een andere stam of een gevaarlijk dan wel groot dier zijn. De kapjes worden in het haar geweven. Slapen doet de man dan op een borkotos, een handgemaakt houten krukje van circa 15 cm hoog, om te voorkomen dat het kleikapje op het hoofd breekt.
Witte tulband.
In Pachewar Gahr kom je ook witte i.p.v. roze tulbanden tegen. Waarom er verschil in de kleuren zit is mij niet duidelijk geworden. Misschien gewoon een kwestie van smaak. Normaal gesproken is een tulband voor een volwassene 5 meter lang en een meter breed. Met deze lengte kan de tulband gemakkelijk 6 keer over het hoofd gebonden worden door draaiende bewegingen met de handen te maken. Beide kanten van de tulband moeten goed vastgemaakt worden zodat deze niet los hangen. Deze vrolijke noot heeft dat goed begrepen, zijn tulband zit perfect.
Lekker kleurig.
Deze goedlachse dame kom ik tegen tijdens een wandeling door Paschwar Garh. De zon gaat bijna onder en het is druk op straat met mensen die terug komen van hun werk en vrouwen of kinderen die nog snel even water halen bij de waterput of pomp.
Mooi roze.
In Pachewar Gahr kom je regelmatig deze schattige roze tulbanden tegen. Normaal gesproken is een tulband voor een volwassene 5 meter lang en een meter breed. Met deze lengte kan de tulband gemakkelijk 6 keer over het hoofd gebonden worden door draaiende bewegingen met de handen te maken. Beide kanten van de tulband moeten goed vastgemaakt worden zodat deze niet los hangen. Deze man heeft dat goed begrepen, zijn tulband zit perfect. Nadat ik eerst een foto van zijn kleinkind heb gemaakt, wil ook hij graag op de foto.
Ghagra Choli.
In een mooi park in Jodhpur wilde deze dame, net als haar familie, graag met ons op de foto. Geen probleem maar mogen we dan ook een foto van u alleen maken? Dat was ook geen probleem. Zij draagt de Ghagra Choli, ook wel lehenga choli genoemd. Dit is een traditionele Indiase klederdracht, die gedragen wordt in de deelstaten Gujarat en Rajastan. Het bestaat uit een strak aansluitend, rijk geborduurd topje dat - al dan niet met mouwtjes - tot boven de navel reikt. Er hoort een lange rok bij en een ragdunne stola die hals, hoofd of borst kan bedekken. Het geheel is zeer kleurig. De topjes zijn vaak van patchwork gemaakt waarin veel spiegeltjes zijn verwerkt. Soms staan ze stijf van het gouddraad.
Vrolijk kind.
Dit meisje loopt vrolijk rond door de gezellige straatjes van Bikaner. Als ik een foto van haar wil maken gaat het gezicht strak in de plooi. Ik laat haar de serieuze foto zien, daar moet ze vreselijk om lachen. Daarna mag ik deze foto maken en die is veel leuker!
Heel veel...hoofddeks
Mandawa heeft een aantal mooi beschilderde haveli's. De meeste haveli's zijn in slechte staat. De eigenaren, met het geld, wonen niet meer in Mandawa maar in de grote steden. Zij besteden geen aandacht (en geld) aan dit culturele erfgoed. Omdat het privé eigendom betreft kan (of wil?) ook de overheid niets ondernemen, doodzonde. In één van de wel opgeknapte haveli's staat een bankje met een stapeltje kleurrijke tulbanden.
Sikh.
De Sikh-tempel Gurdwara Bangla Sahib bezochten we tegen de avond. Op de foto onze chauffeur, een echte Sikh. Hij heeft ons alle mooie plekjes in de Sikh-tempel (maar ook verder in Rajasthan) laten zien. Omdat een mannelijke sikh zijn hoofdhaar (en ook zijn baardhaar) niet mag afknippen, wordt het haar met een tulband bijeengehouden. Normaal gesproken is een tulband voor een volwassen Sikh 5 meters lang en een meter breed. Met deze lengte kan de tulband gemakkelijk 6 keer over het hoofd gebonden worden door draaiende bewegingen met de handen te maken. Beide kanten van de tulband moeten goed vastgemaakt worden zodat deze niet los hangen, zoals gebruikelijk is bij veel tulband dragende personen die geen Sikh zijn.
Onder een enorme hoed
We bezoeken de grootste tempel van de Mahima Dharma sekte in Dhenkanal . In deze Joranda tempel hebben vele Sadhu's zich teruggetrokken. Als één van de rituelen rondom de gebedsdienst loopt deze Sadhu met zijn enorme hoed rondom de witte tempel en slaat continue op een gong om de gelovigen op te roepen voor de dienst. De hoed is ook wel nodig want de zon scheen ongenadig!
Bloemenverkoper.
Vlak naast de Howrahbrug in Kolkata ligt een enorme bloemenmarkt. Als we nog op de brug staan zien we een rommelig en chaotisch beeld onder ons. Moeten we daar gaan rondlopen? Toch maar even een kijkje gaan nemen, we kunnen zo weer terug. Gelukkig dat we dat gedaan hebben! Wat is het leuk op de bloemenmarkt, echt een feestje! Dit is één van de vele verkopers.
Zeg nou zelf.......
Moeder en kind kom ik tegen bij de Shiva tempel, vlakbij Siribeda. Hoe moeder haar best ook doet, de kleine blijft strak voor zich uit kijken. Maar zeg nou zelf, met zo'n muts op je hoofd valt er toch niets te lachen. Dan is bellen blazen veel leuker!
Zweetband.
Op weg van Bhubaneswar naar Barmul passeren we een dorpje waar een enorme veemarkt gaande is. Van heinde en verre komen voornamelijk mannen met hun vee naar deze markt. Erg leuk om even te stoppen en daar rond te lopen. Natuurlijk wel opletten waar je loopt want er liggen nogal wat koeienflatsen en geitenkeutels;-) Deze man, met zijn zweetbandje, bekijkt de handel met een kritische blik.
Zwaar hoedje.
Veel van de Bonda vrouwen dragen enorme kralenkettingen als kleding hetgeen bij deze dame goed te zien is. Wel dragen ze een lendendoekje en als ze naar de markt gaan ook een omslagdoek. Bij de meeste vrouwen is het hoofdhaar afgeschoren en dragen ze ook kralen om het hoofd te bedekken.Ook dragen ze prachtige oorbellen. Eén zo'n setje hangt hier nu tussen de souvenirs uit de diverse landen. Op haar hoofd balanceert een groot pakket met bladeren welke op de markt verkocht moeten worden. Met hele dunne 'stokjes' worden de bladeren aan elkaar 'genaaid'. Wij krijgen regelmatig ons eten geserveerd op een 'bordje' gemaakt van deze bladeren.