Om de Bastei te zien bij zonsopkomst moet ik drie kilometer lopen in het donker. Dat is niet echt mijn ding, zeker niet door het duistere bos. Geen mensen te zien en onbekende geluiden schrikken me af. Op de terugweg is de zon al goed aanwezig en is het enge bos nog maar een herinnering. Nu geniet ik van de zonnestralen die langs de boomstammen vallen.