Op een dag werd er ergens op de Westbank bij Luxor weer een nieuwe coffeeshop annex klein restaurantje geopend. Natuurlijk moest dat groots gevierd worden. Er was een hoop te doen met paarden. Er werd hard gegaloppeerd, soms moest een paard erbij gaan liggen. Dit alles ging gepaard met de nodige Saïdi muziek. De prestaties van de ruiters werden kennelijk ook beoordeeld door het publiek, wat zo z'n commentaar leverde. "Zo doen we dat nu eenmaal, traditie" werd mij desgevraagd verteld. Ik vond het spektakel leuk om te mee te maken, maar wat er nou precies de bedoeling van was ontging mij. Ook niet zo belangrijk, als zij er zelf maar lol in hadden.