Chateau
Bruarfoss, the Blue..
We rijden op weg 37 en volgens de kaart moet rechts van de weg de Bruarfoss, the Blue Waterfall liggen. We zien echter geen pad lopen dat naar de waterval toe leidt. Ook staat er langs de weg niets aangegeven. Vaak is dit wel het geval op IJsland. We rijden bij de dichtstbijzijnde boerderij het erf op om te informeren hoe we er moeten komen. De boer wijst naar de brug over de rivier Bruara een eindje terug. Daar is een parkeerplaats en kunnen we, eerst door een weiland met IJslandse paarden, het pad langs de rivier vinden. Het water van de snelstromende rivier is helderblauw. We passeren eerst nog twee watervallen, genaamd Hlauptungufoss en Midfoss. Dan naderen we het hoogtepunt van deze wandeling: The Blue Waterfall oftewel de Bruarfoss. Een prachtig gezicht met de verschillende tinten blauw in het water, veroorzaakt door de aanwezige zuurstof. Misschien is het wel goed dat deze waterval voor het massatoerisme moeilijk bereikbaar is. Tip: Laat je informeren door de plaatselijke bevolking als de kaart je in de steek laat.
(Ver)dwalen in de Blu
De blauw geverfde huizen van de Blue City geven de stad een aparte look. Oorspronkelijk gaf de kleur blauw aan dat er veel Brahmanen woonden. Later dacht men ook dat de kleur blauw insecten buiten hield en ook beschermde tegen de zon. Het is een wirwar van kronkelende, nog middeleeuws aandoende straatjes waar het heerlijk (ver)dwalen is. We laten ons afzetten door onze chauffeur bij één van de toegangspoorten van de stad en beginnen aan een dwaaltocht door de Blue City. Veel straten zijn belegd met grote stenen. Op veel plaatsen is de waterleiding zichtbaar. Maar wat nog beter zichtbaar is dat zijn de afvoergoten waardoor van alles naar beneden stroomt. Zo nu en dan passeert er een heilige koe waarvoor je toch even opzij moet. De mensen zijn erg vriendelijk. We worden zelfs uitgenodigd voor een "chai". Na een paar uurtjes wandelen zijn we het eigenlijk nog niet beu. Jammer genoeg begint het donker te worden en gaan we onze chauffeur opzoeken op de afgesproken plaats. Tip: Als je in Jodhpur bent bezoek dan zeker de Blue City en verdwaal daar!!
Starende man in...Jam
Het fotograferen van mensen levert in Gujarat weinig tot geen problemen op. Integendeel, mensen gaan zelfs erg graag op de foto. Vaak bieden ze zich zelf aan om op de foto te gaan. Deze man zat wat voor zich uit te staren en had mij niet in de gaten. Zodra ze zien dat je wilt fotograferen nemen ze een andere houding aan.
Wasje doen.
In het midden van de stad Bhuj ligt het Harmirsar Lake. Het is ernstig vervuild. Maar desondanks wemelt er het op bepaalde tijden van de dag van pelikanen, nimmerzats en andere kleinere watervogels. We lopen om het hele meer heen, een aardige wandeling met mooie uitzichten op de stad. Ook wordt het meer door de lokale bevolking gebruikt om de was te doen. Met in hun nabijheid een groot aantal pelikanen zijn deze dames druk doende met hun wasje. Voor de pelikanen waarschijnlijk een vertrouwd beeld, want ze bleven rustig zitten.
Langs weg F939.
Tijdens onze rondreis op IJsland hebben we helaas de Oostelijke fjorden niet goed kunnen zien vanwege hardnekkige mist en aanhoudende miezerregen. We hadden Mjóifjördur, één van de mooiste zoniet dé mooiste, graag bezocht. We waren een heel eind op weg maar met dichte mist op een éénbaansweggetje rijden zagen we niet zo zitten. Dus weer verder over ringweg 1. Bij Djupivogur ligt de onverharde weg F939 die een kortere verbinding mogelijk maakt naar Egilsstadir. We slaan deze weg in en worden verrast door een prachtig groen landschap. Links en rechts liggen enorme groene wanden. Overal witte slierten van kletterend water. De wolken hangen vrij laag, maar desondanks hebben we een prachtig uitzicht op deze machtige bergwanden. We rijden richting Egilsstadir. De weg gaat vrij steil omhoog en biedt prachtige uitzichten over het groene dal waar talloze kletterende riviertjes samen tot één grote meanderende rivier worden om uiteindelijk in zee uit te monden. Tip: Laat je verrassen door de kleinere (F)weggetjes. Hier biedt IJsland nét iets meer.
Hvitserkur.
Hvítserkur is een rots in zee bij de noordpunt van het Vatnsnes-schiereiland in de regio Norðurland vestra in het noordwesten van IJsland. De rots heeft wel wat weg van een drinkende draak. Hvítserkur is ongeveer 15 meter hoog. De basis is met beton verstevigd, omdat de golfslag van de Atlantische Oceaan de rots anders allang zou hebben doen instorten. De naam betekent "wit hemd", vanwege de vele vogeluitwerpselen op de rots, onder andere van Noordse stormvogels. Toen wij er aankwamen werd de rots net even door de zon beschenen. (Dank aan Wikipedia).
TET op komst.
Rond eind januari/begin februari wordt in heel Vietnam het Vietnamees Nieuwjaar gevierd. Officieel heet dit feest TET. Het is een tijd om oude zorgen te vergeten, samenzijn met familie, offers brengen en nieuwe energie opdoen voor het aankomende jaar. Het hele land is in beweging omdat veel mensen in de steden werken en terugkeren naar het ouderlijk huis in de provincies. De meeste mensen zullen zo’n 10 dagen vrijaf hebben. Scholen en andere overheidsinstellingen zijn meestal 14 dagen vrij. Het weer is over het gehele land uitstekend en overal zie je de voorbereidingen voor dit grootse feest in volle gang. Mensen houden grote schoonmaak, versieren hun huizen en de markten liggen vol met de meest kleurrijke bloemen. Op veel plaatsen wordt gesleept met takken en er rijden heel wat brommertjes rond met een boompje achterop. De brommer op de foto sleept een vrachtje bamboe mee dat ook gebruikt gaat worden bij de versiering van het huis. Foto is gemaakt in de buurt van Lai Chau rond eind januari.
Vestrahorn.
Vestrahorn is één van de vele iconische plekken op IJsland. Een vast onderdeel op een gespecialiseerde fotoreis naar IJsland. Vanuit Stokksnes is deze plaats bereikbaar na een 6 kilometer lange weg die eindigt bij een café/restaurant. Om de berg goed te zien heb je een entree-ticket nodig. Aan het einde van deze weg bevindt zich een radarstation van de NAVO. Je kunt tussen de met gras begroeide zwarte duinen door de bergen prachtig zien liggen.
Kriskras door Toscane
Toscane is een regio in centraal Italië. De totale oppervlakte neemt ongeveer één dertiende deel in van het nationaal grondgebied. Het is een streek met glooiende landschappen waar de langwerpige cipressen het meest typerend zijn. Vanaf de camping in Siena zijn we gaan rijden. Geen kaart erbij, dus geen route uitgestippeld. We laten ons verrassen door wat we onderweg tegenkomen. En dat pakt goed uit. Op de meeste bergtoppen bevindt zich wel een (vaak middeleeuws) dorpje. De weg slingert tussen wijngaarden en boomgaarden met olijfbomen. Na iedere bocht wacht weer een ander uitzicht. Het was wel wat ongebruikelijk om in de herfst zulke groene landschappen tegen te komen. In de buurt van Chiusdino maakte ik bovenstaande foto. Tip: Ben je in Toscane, ga dan onvoorbereid op stap met de auto/fiets. Laat je verrassen!!!
Op weg naar huis???
We zijn in Mandalay op bezoek geweest bij een werkplaats waar de goudblaadjes geslagen worden. Een beestenwerk om te zien. Als we over een drukke weg teruglopen komt er plotseling een jongetje met zijn broertje/zusje op zijn armen. Zo te zien slaapt de kleine al. Langs de rand van de weg, vlak langs geparkeerde en voorbijzoevende auto's zoeken ze, op blote voeten, de weg naar huis. Hopelijk zijn ze die avond nog veilig thuisgekomen.
Voorjaar in de...West
We naderen de plaats Bildudalur, prachtig gelegen op een landpunt temidden van machtige, langzaam aflopende fjordwanden. Het is eind mei dus ligt er op de hoogvlakte nog veel sneeuw. Overal kletteren watervallen en ruisen overvolle bergrivieren. De sneeuw is volop aan het smelten. Vanuit ons standpunt zien we de sneeuw liggen en in de verte de fjorden waarin het smeltwater uiteindelijk terecht zal komen. Het lijkt in eerste instantie vrij dichtbij, maar in werkelijkheid staan we hier kilometers van de fjord verwijderd.
The road to Pakgil.
Na een nachtje op de camping van Vik i Myrdal besluiten we om de omgeving te verkennen. We raken in gesprek met een andere campinggast en die adviseert ons om weg F214 te rijden. Zo gezegd zo gedaan. We rijden even terug over de ringweg in oostelijke richting en zien daar al snel de afslag voor de weg naar Pakgil (uitgesproken als Thakgil). De eerste paar honderd meter zijn verhard. Daarna wordt het anders. Er liggen steeds meer stenen op de weg, waaronder een heleboel flinke keien. De snelheid neemt af. Maar dat is geen probleem, want op deze manier kunnen we genieten van het schitterende landschap. Een glooiend landschap met overal watervallen. Geen "ruige" watervallen, maar lieflijk ruisende watervallen die over gladde plateaus, bijna geluidloos, langzaam de diepte in schuiven. De eerste rivierdoorsteek wachten we even op een tegenligger en zien dat het goed om te doen is. Maar bij de tweede doorsteek, die we zelf niet goed kunnen overzien, wachten we een hele tijd, maar er komt geen auto opdagen die het "voordoet" voor ons. Om geen risico te nemen keren we om. Maar wat hadden we op deze weg nog graag verder door gereden!!! Op de terugweg blijkt dat we enkele uitzichtpunten gemist hebben. We kijken hier van een grote hoogte neer op een zeer breed uitwaaierende rivier, omgeven door knalgroene bemoste bergwanden. Om enig inzicht te krijgen in de verhoudingen heb ik bewust de camper ook meegenomen op de foto. Tip: Als je op de Ringweg nr. 1 in het zuiden van IJsland rijdt vergeet dan zeker niet om de zijwegen, vaak F-wegen (dus four wheel drive), in te slaan. Je zult verrast worden!
Één van IJsland's...p
De Westfjorden in IJsland zijn nog relatief onbekend bij veel reizigers. Vaak worden ze overgeslagen, geheel ten onrechte. Het is er erg rustig, bijna geen verkeer, overweldigende landschappen, verstilde vissersdorpjes, diep ingesneden fjorden, veel watervallen. Kortom een grootse natuur. Toen wij onderweg waren naar de vogelrots Latrabjarg was het weer niet al te best. Het regende langdurig. Ondanks dit konden we toch enorm genieten van de schoonheid van dit stukje IJsland.
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Reykjadalur.
Nadat we de auto geparkeerd hebben op de (te) kleine parkeerplaats beginnen we aan de wandeling door de vallei van Reykjadalur. Al meteen zien we fel gekleurde pruttelpotten waaruit kokend water en modder omhoogborrelen. Wat hoger in de bergen zien we tussen het groen in ook overal rook en stoom omhoogdwarrelen. Diep in het dal ruisen enorme watervallen. Hier en daar wordt het pad modderig en glibberig. Het heeft de dag tevoren flink geregend hier. Op sommige gedeeltes loop je door dichte wolken uit hete bronnen. Het ruikt flink naar zwavel. Al deze "ongemakken" vergeet je meteen als je aan het einde van het dal aangekomen bent. Je loopt door een diepgroene vallei met enorm weidse uitzichten. De rivier kronkelt als een lint door het dal en wordt op sommige plaatsen gevoed door heet water. Trek voor deze wandeling een paar uur uit. Die heb je zeker nodig want onderweg passeer je talloze fotogenieke plekjes.
Even bijkletsen.
In Vadodara lopen wedoor een paar kleine straatjes. Één van die straatjes loopt dood en daar speelt het dagelijkse leven zich af: koeien op straat, spelende kinderen,fietsende mensen. Tussen al deze drukte hebben deze twee dames zich even teruggetrokken om de laatste nieuwtjes door te nemen.
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Gulfoss
Het toerisme op IJsland is de laatste jaren explosief toegenomen. Dat is heel goed te merken aan de bezoekersaantallen bij de grote trekpleisters zoals de Gulfoss. Wij parkeerden onze camper in 2002 bij de waterval en konden daar in alle rust overnachten. Dat is nu ondenkbaar. Overnachten is er streng verboden, evenals het gebruik van drones. Het laatste verbod wordt echter vaak overtreden. Overal worden grote parkeerplaatsen met voorzieningen aangelegd met als gevolg dat je parkeergeld moet betalen. Ook is dit het geval bij de Seljalandsfoss. Men vraagt hier 5 á 6 euro parkeergeld. Om dit niet te hoeven betalen gaan toeristen nu hun auto langs de weg in de berm parkeren met gevaarlijke situaties tot gevolg. En dat voor 5 euro! Één ding is zeker: de Gulfoss heeft zijn schoonheid nog niet verloren. Het water valt in twee trappen, die min of meer haaks op elkaar staan, 32 meter naar beneden in een kloof die ook weer geheel haaks op de tweede trap staat. De trappen worden gevormd door harde lagen basalt die worden afgewisseld door zachtere materialen. Deze afzonderlijke lagen zijn ook goed in de wanden van de kloof te herkennen. De kloof is meer dan 70 meter diep, 20 meter breed en 2,5 kilometer lang.
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Kerkje van Uthlid
Tijdens onze rondreis over IJsland hebben we geprobeerd om zoveel mogelijk kerkjes te fotograferen. Veel kerkjes zien er in grote lijnen hetzelfde uit. Vaak rood met wit en drie of 4 raampjes aan de zijkant. De kerk van Uthlid nam echter wel een aparte plaats in. Die zag er vrij modern uit. De kerk dateert van 2006. In de Katholieke periode werden de kerken in het dorpje Uthlid gebouwd ter ere van Maria. Ze hoorden toen bij Middalur en werden van daaruit ook bediend. De oorspronkelijke kerk van Uthlid werd door een enorme windvlaag in 1936 weggevaagd. De diensten vonden toen plaats in de woonkamer van een grote boerderij. In het jaar 2006 werd door Bjorn Sigurdsson, een boer in Uthlid, een nieuwe moderne kerk gebouwd. , .
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Kerkje van...Ulfljots
Als je een kerkje in IJsland tegenkomt ligt dat vaak ver buiten een dorpje, helemaal alleen. Als je een stuk land had waarop een kerkje gebouwd was, dan hoefde je minder belasting te betalen. En als er op jouw land ook nog een priester woonde die in het kerkje de diensten verzorgde, dan genoot je nog meer voorrechten. Afgebeeld is het kerkje van Ulfljotsvatn, gelegen langs de oevers van het Thingvallavatn. Vanaf een hoger gelegen plek had ik een mooi uitzicht op dit kerkje met lupines op de voorgrond.
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Wandelen in...Reykjad
Op 45 kilometer afstand van Reykjavik bevindt zich de vallei van Reykjadalur. De naam betekent Vallei van de Stoom. Zodra je begint aan deze mooie wandeling zie je de stoom overal uit de grond komen. De wandeling is 3 kilometer lang. Voor de wandeling staat ongeveer een uur. Wij maakten deze wandeling ook maar één uurtje was veel te weinig. Onderweg passeer je nl. heel wat fotogenieke plekjes. Wandelen in IJsland zonder een waterval te zien is haast niet mogelijk dus ook hier word je getrakteerd op watervallen. Plotseling is daar een zacht ruisende waterval diep gelegen in een mooi groen begroeid dal. Aan het einde van de wandeling is er de mogelijkheid om een heerlijk bad te nemen in een warm dampende rivier. Daar hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt!!
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Wandelen voorbij de..
De Skogafoss heeft de naam één van de mooiste watervallen te zijn op IJsland, maar als je bovenaan de lange trap bent gekomen wandel dan ook eens een tijdje verder. Je wordt dan getrakteerd op een aantal zeer aantrekkelijke watervallen gelegen tussen een groen landschap vol met begroeide lavarotsen. De meeste watervallen hebben geen naam, maar zijn zeker de moeite waard. Het pad dat je hier bewandelt gaat uiteindelijk naar Fimmvörduhals. De gehele route is 25 kilometer lang en stijgt 1000 meter. Een prachtige wandeling met de mogelijkheid om onderweg te rusten/slapen in hutten.
Dynjandi waterval
De Dynjandi (ook wel de Fjallfoss of bergwaterval genoemd) is de grootste waterval in het Westelijke fjordengebied in het noordwesten van IJsland. Het water in de Dynjandisá rivier komt vanaf de Dynjandisheiði hoogvlakte en stort zich over een breedte van 30 meter aan de bovenkant tot 60 meter aan de benedenzijde over meer dan 100 meter trapsgewijs naar beneden. Verder stroomafwaarts liggen nog een aantal watervallen. Al het water komt uiteindelijk terecht in de Arnarfjördur. Bij de waterval is een ruime parkeerplaats. Naar boven lopen loont zeker de moeite. Als je aan de voet van de hoogste waterval staat voel je jezelf nietig en kijk je aan tegen een ruisende waterval van 100 meter hoog. Indrukwekkend!! Vanaf de Dynjandi hebben we onze weg vervolgd via weg nummer 60. Vanaf hier zagen we de Dynjandi in de verte liggen.
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Skogafoss
De Skogafoss is één van IJslands meest gefotografeerde watervallen. Hij is 60 meter hoog en 25 meter breed en wordt erg druk bezocht. Deze waterval produceert een constante nevel. Op zonnige dagen is er vaak een enkele of dubbele regenboog te zien. Volgens de legende heeft de eerste Viking-kolonist, Þrasi Þórólfsson, in een grot achter de waterval een schat begraven. De lokale bevolking van IJsland zou volgens het verhaal de schatkist jaren later teruggevonden hebben. Toen ze echter de ring aan de zijkant van de kist vastpakten, verdween de schat helaas in het niets. Naar verluidt is de ring aan de lokale kerk geschonken. Deze oude reliek bevindt zich nu in een museum, maar of dat het volksverhaal geloofwaardiger maakt, is natuurlijk nog maar de vraag. De foto heb ik genomen vanaf een klein zijweggetje op de ringweg nr. 1. Voor een bezoek zonder toeristen kun je het beste zo vroeg mogelijk aankomen. Aan de zijkant van de waterval is een lange ijzeren trap aangelegd. Vanaf boven heb je een prachtig uitzicht. Als je doorwandelt richting Fimmduvorhals kom je nog talloze watervallen tegen, de één nog mooier dan de ander.
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Vergezicht langs weg.
Nadat we de Hjalparfoss bezocht hadden, zijn we via weg nr. 32 terug gereden richting Selfoss. Een enorm waterrrijk gebied met veel verschillende vogels. Op een parkeerplaats langs deze weg stoppen we een halfuurtje om wat te eten. Vanaf een berg had ik hier een prachtig weids uitzicht over de omgeving.
Coupe IJsland
Schapen moet van tijd tot tijd worden geschoren. Dat is algemeen bekend. In het noordoosten van IJsland gebeurt dit wel op een heel aparte manier. Je zou hier haast kunnen spreken van een "Coupe IJsland". Toen de Vikingen IJsland koloniseerden, brachten zij vijf soorten dieren mee: paarden, schapen, varkens, geiten en koeien. De varkens bleken al snel niet geschikt te zijn voor het leven in IJsland. Geiten bleken op IJsland wel te houden, maar zijn tot op de dag van vandaag niet echt populair geweest. Het paard (hesturinn) en het schaap (sauðkindin) spelen als nutsdieren een veel belangrijker rol. Elk paard of schaap (en in feite ook iedere geit) dat momenteel op IJsland rondloopt stamt af van een kudde die oorspronkelijk door de Vikingen werd meegebracht. Paarden werden in beginsel vooral gebruikt voor het vervoer over land. Schapen werden veelzijdiger ingezet. Zo werd de schapenmelk in het verleden wel geconsumeerd en werd van de huid kleding gemaakt. Tegenwoordig nog wordt de wol gebruikt om kleding van te breien, de rest van het schaap wordt opgegeten. Het is in IJsland tegenwoordig verboden schapen te importeren. Alleen door het fokken met het eigen (IJslandse) ras, kan de soort worden verbeterd.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
