Babette Rens
2008: Boskerk te...Om
De Ommerschans was een vestingwerk in de gemeente Ommen in de Nederlandse provincie Overijssel. De restanten ervan liggen ongeveer 16 kilometer ten zuiden van Hoogeveen, in het tegenwoordige buurtschap Ommerschans en Ommerveld dat anno 2007 ongeveer 290 inwoners telde. De schans werd omstreeks 1625 gebouwd om de noordelijke Nederlanden te verdedigen tegen plunderende troepen uit het zuiden. Rond 1650 werd zij verder versterkt. De schans maakte deel uit van een hele linie van verdedigingswerken, zoals De Lichtmis, Coevorden, Boertange en Bellingwolde. Deze laatste drie werden gebouwd door Groningen, als verdedigingswerken in het oosten van het land. Het grensgebied tussen Overijssel en Drenthe bestond in de 17e eeuw voornamelijk uit een moerassig veengebied. De Ommerschans lag langs een zomerweg die door dit gebied liep van Ommen naar Zuidwolde. De schans is diverse malen veroverd en heroverd. Begin 1800 verloor zij echter haar militaire betekenis en werd er een bedelaarskolonie gesticht door de Maatschappij van Weldadigheid, die het terrein in bruikleen kreeg. Deze kolonie en de wantoestanden die daar heersten worden uitgebreid beschreven in het dagboek van Jacob van Lennep, die er in 1823 tijdens zijn voettocht door Nederland samen met studievriend Dirk van Hogendorp op bezoek ging. In 1890 werd de bedelaarskolonie opgeheven. Vanaf 1894 werden de landerijen gebruikt door het iets noordelijker gelegen opvoedingsgesticht voor jongeren, Veldzicht, te Balkbrug. Tegenwoordig staat er in Balkbrug op de plaats van het opvoedingsgesticht de TBS-kliniek Veldzicht. Van de oorspronkelijke Ommerschans is weinig meer overgebleven dan een deel van de omgrachting.
2008: Boskerk te...Om
De Ommerschans was een vestingwerk in de gemeente Ommen in de Nederlandse provincie Overijssel. De restanten ervan liggen ongeveer 16 kilometer ten zuiden van Hoogeveen, in het tegenwoordige buurtschap Ommerschans en Ommerveld dat anno 2007 ongeveer 290 inwoners telde. De schans werd omstreeks 1625 gebouwd om de noordelijke Nederlanden te verdedigen tegen plunderende troepen uit het zuiden. Rond 1650 werd zij verder versterkt. De schans maakte deel uit van een hele linie van verdedigingswerken, zoals De Lichtmis, Coevorden, Boertange en Bellingwolde. Deze laatste drie werden gebouwd door Groningen, als verdedigingswerken in het oosten van het land. Het grensgebied tussen Overijssel en Drenthe bestond in de 17e eeuw voornamelijk uit een moerassig veengebied. De Ommerschans lag langs een zomerweg die door dit gebied liep van Ommen naar Zuidwolde. De schans is diverse malen veroverd en heroverd. Begin 1800 verloor zij echter haar militaire betekenis en werd er een bedelaarskolonie gesticht door de Maatschappij van Weldadigheid, die het terrein in bruikleen kreeg. Deze kolonie en de wantoestanden die daar heersten worden uitgebreid beschreven in het dagboek van Jacob van Lennep, die er in 1823 tijdens zijn voettocht door Nederland samen met studievriend Dirk van Hogendorp op bezoek ging. In 1890 werd de bedelaarskolonie opgeheven. Vanaf 1894 werden de landerijen gebruikt door het iets noordelijker gelegen opvoedingsgesticht voor jongeren, Veldzicht, te Balkbrug. Tegenwoordig staat er in Balkbrug op de plaats van het opvoedingsgesticht de TBS-kliniek Veldzicht. Van de oorspronkelijke Ommerschans is weinig meer overgebleven dan een deel van de omgrachting.
2008: Houtduif te...B
De houtduif (Columba palumbus) is Nederlands grootste duivensoort. Houtduiven broeden het liefst in bossen, parken en tuinen. Ze bouwen slordige nesten van takken en het is geen uitzondering dat een ei na het leggen meteen door de losjes gegroepeerde takken op de grond valt. Houtduiven leggen 2 eieren. Na het uitbroeden voederen zowel man als vrouw de jongen. Juvenielen missen in de eerste zomer de kenmerkende witte halsvlek. Hoewel houtduiven kunnen overkomen als dommige en sullige vogels zijn ze op hun foerageerplaats tamelijk agressief. Ze kunnen met hun vleugels rake klappen uitdelen aan soortgenoten, maar ook aan bijvoorbeeld eksters. Er vallen tijdens deze schermutselingen echter nooit doden.
2008: Houtduif te...B
De houtduif (Columba palumbus) is Nederlands grootste duivensoort. Houtduiven broeden het liefst in bossen, parken en tuinen. Ze bouwen slordige nesten van takken en het is geen uitzondering dat een ei na het leggen meteen door de losjes gegroepeerde takken op de grond valt. Houtduiven leggen 2 eieren. Na het uitbroeden voederen zowel man als vrouw de jongen. Juvenielen missen in de eerste zomer de kenmerkende witte halsvlek. Hoewel houtduiven kunnen overkomen als dommige en sullige vogels zijn ze op hun foerageerplaats tamelijk agressief. Ze kunnen met hun vleugels rake klappen uitdelen aan soortgenoten, maar ook aan bijvoorbeeld eksters. Er vallen tijdens deze schermutselingen echter nooit doden.
2008: Witte Kwikstaar
De Witte Kwikstaart (Motacilla Alba) behoort tot de familie Motacilla. Witte Kwikstaarten zijn levendige en zeer beweeglijke vogeltjes. Zij vliegen in een golvende vlucht en op de grond wipt de lange sierlijke staart voortdurend rusteloos op en neer. Zij zijn ook tamelijk agressief en houden soms een 'gevecht' met hun eigen spiegelbeeld, bijvoorbeeld in een glimmende wieldop van een auto. Het zijn zomergasten in Nederland en eten voornamelijk insecten.
2001-2002 Ministerie.
Het torentje van het Ministerie van Financien aan het Onafhankelijkheidsplein te Paramaribo.
2001-2002 Paramaribo.
Paramaribo is de hoofdstad van Suriname. De stad is gelegen aan de westoever van de rivier de Suriname, ongeveer 23 kilometer van zee. De stad Paramaribo en de directe omgeving, heeft de bestuurlijke status van een district. Er wonen 242.946 mensen (2004). De naam Paramaribo is waarschijnlijk een verbastering van de naam van een Indianendorp, Parmirbo geheten. Aan het begin van de 17e eeuw zouden Nicolaes Baliestel en Dirck Claez bij dit dorp een handelspost hebben gevestigd. Deze viel in Britse handen. De Britten bouwden er een fort, Fort Willoughby genaamd. Ze vestigden zich echter in Thorarica, een landinwaarts gelegen plaatsje ten zuiden van Paramaribo. In 1667 werd het gebied veroverd door een Zeeuwse expeditie met zeven schepen onder Abraham Crijnssen. De Zeeuwen noemden het fort Zeelandia en doopten Paramaribo om in Nieuw Middelburg, een naam die nooit aansloeg. Fort Zeelandia werd het centrum van de nieuwe kolonie; zo belangrijk dat Paramaribo door niet-inwoners nog altijd foto wordt genoemd, een verbastering van fort. Vanaf het fort werd Paramaribo westwaarts uitgebreid, waarbij werd gebouwd op zogeheten ritsen, strookvormige schelpafzettingen. Meerdere malen vonden grote stadsbranden plaats; de grootste was in 1821. Na de afschaffing van de slavernij in 1863, en het aflopen in 1873 van de tienjarige periode van gedwongen arbeid, trokken veel ex-slaven naar de stad. Dit maakte de eerste grote stadsuitbreiding noodzakelijk. Tot 1950 woonden arm en rijk door elkaar. Op de erven van grote woningen werden huisjes voor de slaven gebouwd; later vestigden zich hier de armen. Vanaf 1950 ontwikkelt de overheid grote bouwprojecten, en zijn de rijken naar het zuidwesten van de stad getrokken. In 1987 vond in Suriname een bestuurlijke herindeling plaats. District Paramaribo werd hierbij onderverdeeld in 12 ressorten (wijken).
Suriname • Marowijne en Galibi
Suriname • Marowijne en Galibi
2001-2002...Spookkrab
Spookkrabbetje bij eb.
2001-2002...Vogeltjes
Vogeltjes-wedstrijd op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo.
2001-2002...President
Paramaribo is de hoofdstad van Suriname. De stad is gelegen aan de westoever van de rivier de Suriname, ongeveer 23 kilometer van zee. De stad Paramaribo en de directe omgeving, heeft de bestuurlijke status van een district. Er wonen 242.946 mensen (2004). De naam Paramaribo is waarschijnlijk een verbastering van de naam van een Indianendorp, Parmirbo geheten. Het presidentieel paleis, de voormalige residentie van de gouverneur, ligt aan het onafhankelijkheidsplein.
2001-2002 St. Petrus.
De Sint Petrus en Paulus Kathedraal is een houten kathedraal in het centrum van Paramaribo. De kathedraal aan de vroegere Gravenstraat (tegenwoordig Henck Arronstraat), is geheel uit hout opgetrokken en is het grootste houten gebouw van Zuid-Amerika. Hij werd tussen 1883 en 1885 gebouwd. Het ontwerp is van de redemptorist Frans Harmes. De buitenzijde van de kathedraal is geïnspireerd op de Redemptoristenkerk te Roosendaal en de Redemptoristenkathedraal te Boston, en is geschilderd in geel en grijs. De binnenzijde is uitgevoerd in ongeschilderd cederhout, naar een ontwerp uit Suriname. In de kathedraal ligt de priester Peerke Donders begraven. Opmerkelijk genoeg werd de kathedraal destijds over de bestaande kerk heen gebouwd. Deze kerk was oorspronkelijk een theater, onder de naam 'de Verreezene Phoenix'. Wegens bouwvalligheid moest het gebouw in 1882 worden gesloten. De eerste steen voor de door Harmes ontworpen kathedraal werd op 30 januari 1883 gelegd. De oude kerk werd tijdens de bouw gebruikt als steun en bouwsteiger. Hij werd kort voor de inzegening van de kathedraal afgebroken. De kathedraal werd op 10 juli 1885 ingezegend. Hij was toen overigens nog lang niet af. Zo werden de houten torens, die circa 44 meter hoog zijn, pas in 1901 voltooid. Na een verkeerd uitgevoerde renovatie die van 1977 tot 1979 duurde, begon het gebouw over te hellen. In 1979 werd het gesloten voor publiek. In het midden van de jaren negentig stelde het Vaticaan fondsen beschikbaar om het gebouw weer recht te zetten. Omdat de kathedraal ook was aangetast door termieten, werd in 2002 begonnen met een uitgebreide restauratie. Hiervoor werd actie gevoerd door de stichting Help Peerke Donders. Ook werd uit het Europees Ontwikkelingsfonds circa 2,8 miljoen euro beschikbaar gesteld. Daarnaast heeft de stichting Jaques de Leeuw een schenking gedaan voor het opknappen van het interieur, waaronder het graf van Peerke Donders. De Stichting tot Behoud van de Kathedraal (STIBEKA) probeert ruim een half miljoen euro bijeen te brengen om het gebouw geschikt te maken tot multifunctioneel centrum waarin ook congressen en concerten kunnen worden gehouden.
2001-2002 St. Petrus.
De Sint Petrus en Paulus Kathedraal is een houten kathedraal in het centrum van Paramaribo. De kathedraal aan de vroegere Gravenstraat (tegenwoordig Henck Arronstraat), is geheel uit hout opgetrokken en is het grootste houten gebouw van Zuid-Amerika. Hij werd tussen 1883 en 1885 gebouwd. Het ontwerp is van de redemptorist Frans Harmes. De buitenzijde van de kathedraal is geïnspireerd op de Redemptoristenkerk te Roosendaal en de Redemptoristenkathedraal te Boston, en is geschilderd in geel en grijs. De binnenzijde is uitgevoerd in ongeschilderd cederhout, naar een ontwerp uit Suriname. In de kathedraal ligt de priester Peerke Donders begraven. Opmerkelijk genoeg werd de kathedraal destijds over de bestaande kerk heen gebouwd. Deze kerk was oorspronkelijk een theater, onder de naam 'de Verreezene Phoenix'. Wegens bouwvalligheid moest het gebouw in 1882 worden gesloten. De eerste steen voor de door Harmes ontworpen kathedraal werd op 30 januari 1883 gelegd. De oude kerk werd tijdens de bouw gebruikt als steun en bouwsteiger. Hij werd kort voor de inzegening van de kathedraal afgebroken. De kathedraal werd op 10 juli 1885 ingezegend. Hij was toen overigens nog lang niet af. Zo werden de houten torens, die circa 44 meter hoog zijn, pas in 1901 voltooid. Na een verkeerd uitgevoerde renovatie die van 1977 tot 1979 duurde, begon het gebouw over te hellen. In 1979 werd het gesloten voor publiek. In het midden van de jaren negentig stelde het Vaticaan fondsen beschikbaar om het gebouw weer recht te zetten. Omdat de kathedraal ook was aangetast door termieten, werd in 2002 begonnen met een uitgebreide restauratie. Hiervoor werd actie gevoerd door de stichting Help Peerke Donders. Ook werd uit het Europees Ontwikkelingsfonds circa 2,8 miljoen euro beschikbaar gesteld. Daarnaast heeft de stichting Jaques de Leeuw een schenking gedaan voor het opknappen van het interieur, waaronder het graf van Peerke Donders. De Stichting tot Behoud van de Kathedraal (STIBEKA) probeert ruim een half miljoen euro bijeen te brengen om het gebouw geschikt te maken tot multifunctioneel centrum waarin ook congressen en concerten kunnen worden gehouden.
2001-2002 Paramaribo.
Paramaribo is de hoofdstad van Suriname. De stad is gelegen aan de westoever van de rivier de Suriname, ongeveer 23 kilometer van zee. De stad Paramaribo en de directe omgeving, heeft de bestuurlijke status van een district. Er wonen 242.946 mensen (2004). De naam Paramaribo is waarschijnlijk een verbastering van de naam van een Indianendorp, Parmirbo geheten. Aan het begin van de 17e eeuw zouden Nicolaes Baliestel en Dirck Claez bij dit dorp een handelspost hebben gevestigd. Deze viel in Britse handen. De Britten bouwden er een fort, Fort Willoughby genaamd. Ze vestigden zich echter in Thorarica, een landinwaarts gelegen plaatsje ten zuiden van Paramaribo. In 1667 werd het gebied veroverd door een Zeeuwse expeditie met zeven schepen onder Abraham Crijnssen. De Zeeuwen noemden het fort Zeelandia en doopten Paramaribo om in Nieuw Middelburg, een naam die nooit aansloeg. Fort Zeelandia werd het centrum van de nieuwe kolonie; zo belangrijk dat Paramaribo door niet-inwoners nog altijd foto wordt genoemd, een verbastering van fort. Vanaf het fort werd Paramaribo westwaarts uitgebreid, waarbij werd gebouwd op zogeheten ritsen, strookvormige schelpafzettingen. Meerdere malen vonden grote stadsbranden plaats; de grootste was in 1821. Na de afschaffing van de slavernij in 1863, en het aflopen in 1873 van de tienjarige periode van gedwongen arbeid, trokken veel ex-slaven naar de stad. Dit maakte de eerste grote stadsuitbreiding noodzakelijk. Tot 1950 woonden arm en rijk door elkaar. Op de erven van grote woningen werden huisjes voor de slaven gebouwd; later vestigden zich hier de armen. Vanaf 1950 ontwikkelt de overheid grote bouwprojecten, en zijn de rijken naar het zuidwesten van de stad getrokken. In 1987 vond in Suriname een bestuurlijke herindeling plaats. District Paramaribo werd hierbij onderverdeeld in 12 ressorten (wijken).
2001-2002 Paramaribo.
Paramaribo is de hoofdstad van Suriname. De stad is gelegen aan de westoever van de rivier de Suriname, ongeveer 23 kilometer van zee. De stad Paramaribo en de directe omgeving, heeft de bestuurlijke status van een district. Er wonen 242.946 mensen (2004). De naam Paramaribo is waarschijnlijk een verbastering van de naam van een Indianendorp, Parmirbo geheten. Aan het begin van de 17e eeuw zouden Nicolaes Baliestel en Dirck Claez bij dit dorp een handelspost hebben gevestigd. Deze viel in Britse handen. De Britten bouwden er een fort, Fort Willoughby genaamd. Ze vestigden zich echter in Thorarica, een landinwaarts gelegen plaatsje ten zuiden van Paramaribo. In 1667 werd het gebied veroverd door een Zeeuwse expeditie met zeven schepen onder Abraham Crijnssen. De Zeeuwen noemden het fort Zeelandia en doopten Paramaribo om in Nieuw Middelburg, een naam die nooit aansloeg. Fort Zeelandia werd het centrum van de nieuwe kolonie; zo belangrijk dat Paramaribo door niet-inwoners nog altijd foto wordt genoemd, een verbastering van fort. Vanaf het fort werd Paramaribo westwaarts uitgebreid, waarbij werd gebouwd op zogeheten ritsen, strookvormige schelpafzettingen. Meerdere malen vonden grote stadsbranden plaats; de grootste was in 1821. Na de afschaffing van de slavernij in 1863, en het aflopen in 1873 van de tienjarige periode van gedwongen arbeid, trokken veel ex-slaven naar de stad. Dit maakte de eerste grote stadsuitbreiding noodzakelijk. Tot 1950 woonden arm en rijk door elkaar. Op de erven van grote woningen werden huisjes voor de slaven gebouwd; later vestigden zich hier de armen. Vanaf 1950 ontwikkelt de overheid grote bouwprojecten, en zijn de rijken naar het zuidwesten van de stad getrokken. In 1987 vond in Suriname een bestuurlijke herindeling plaats. District Paramaribo werd hierbij onderverdeeld in 12 ressorten (wijken).
2001-2002 Palumeu:...
In het dorp Palumeu (270 kilometer ten zuiden van Paramaribo) wonen ongeveer 300 indianen. Twee stammen, de Trio's en Wajana's, leven er broederlijk samen, ondanks het taalverschil. Het dorp wordt bestuurd door een kapitein en enkele assistenten (basja's). Net als hun voorouders maken dorpelingen voor hun levensonderhoud gebruik van wat de jungle te bieden heeft. Met jacht, visvangst en akkerbouw ('kostgrondjes') voorzien ze in hun voeding, die bestaat uit knollen, fruit, vis en wild. Groenten staan niet op het menu. Het hoofdvoedsel is cassave. Veel bouwmaterialen en gebruiksvoorwerpen worden nog steeds uit het bos gehaald. Daarnaast kopen de plaatselijke bewoners tegenwoordig ook gebruiksartikelen in Paramaribo, zoals keukengerei, kleding, gereedschap, muziek, buitenboordmotoren en benzine. Toerisme levert een extra bron van inkomsten.
2001-2002 Palumeu:...
In het dorp Palumeu (270 kilometer ten zuiden van Paramaribo) wonen ongeveer 300 indianen. Twee stammen, de Trio's en Wajana's, leven er broederlijk samen, ondanks het taalverschil. Het dorp wordt bestuurd door een kapitein en enkele assistenten (basja's). Net als hun voorouders maken dorpelingen voor hun levensonderhoud gebruik van wat de jungle te bieden heeft. Met jacht, visvangst en akkerbouw ('kostgrondjes') voorzien ze in hun voeding, die bestaat uit knollen, fruit, vis en wild. Groenten staan niet op het menu. Het hoofdvoedsel is cassave. Veel bouwmaterialen en gebruiksvoorwerpen worden nog steeds uit het bos gehaald. Daarnaast kopen de plaatselijke bewoners tegenwoordig ook gebruiksartikelen in Paramaribo, zoals keukengerei, kleding, gereedschap, muziek, buitenboordmotoren en benzine. Toerisme levert een extra bron van inkomsten.
2001-2002 Palumeu:...
In het dorp Palumeu (270 kilometer ten zuiden van Paramaribo) wonen ongeveer 300 indianen. Twee stammen, de Trio's en Wajana's, leven er broederlijk samen, ondanks het taalverschil. Het dorp wordt bestuurd door een kapitein en enkele assistenten (basja's). Net als hun voorouders maken dorpelingen voor hun levensonderhoud gebruik van wat de jungle te bieden heeft. Met jacht, visvangst en akkerbouw ('kostgrondjes') voorzien ze in hun voeding, die bestaat uit knollen, fruit, vis en wild. Groenten staan niet op het menu. Het hoofdvoedsel is cassave. Veel bouwmaterialen en gebruiksvoorwerpen worden nog steeds uit het bos gehaald. Daarnaast kopen de plaatselijke bewoners tegenwoordig ook gebruiksartikelen in Paramaribo, zoals keukengerei, kleding, gereedschap, muziek, buitenboordmotoren en benzine. Toerisme levert een extra bron van inkomsten.
2001-2002 Palumeu:...
In het dorp Palumeu (270 kilometer ten zuiden van Paramaribo) wonen ongeveer 300 indianen. Twee stammen, de Trio's en Wajana's, leven er broederlijk samen, ondanks het taalverschil. Het dorp wordt bestuurd door een kapitein en enkele assistenten (basja's). Net als hun voorouders maken dorpelingen voor hun levensonderhoud gebruik van wat de jungle te bieden heeft. Met jacht, visvangst en akkerbouw ('kostgrondjes') voorzien ze in hun voeding, die bestaat uit knollen, fruit, vis en wild. Groenten staan niet op het menu. Het hoofdvoedsel is cassave. Veel bouwmaterialen en gebruiksvoorwerpen worden nog steeds uit het bos gehaald. Daarnaast kopen de plaatselijke bewoners tegenwoordig ook gebruiksartikelen in Paramaribo, zoals keukengerei, kleding, gereedschap, muziek, buitenboordmotoren en benzine. Toerisme levert een extra bron van inkomsten.
2001-2002 Palumeu: ee
In het dorp Palumeu (270 kilometer ten zuiden van Paramaribo) wonen ongeveer 300 indianen. Twee stammen, de Trio's en Wajana's, leven er broederlijk samen, ondanks het taalverschil. Het dorp wordt bestuurd door een kapitein en enkele assistenten (basja's). Net als hun voorouders maken dorpelingen voor hun levensonderhoud gebruik van wat de jungle te bieden heeft. Met jacht, visvangst en akkerbouw ('kostgrondjes') voorzien ze in hun voeding, die bestaat uit knollen, fruit, vis en wild. Groenten staan niet op het menu. Het hoofdvoedsel is cassave. Veel bouwmaterialen en gebruiksvoorwerpen worden nog steeds uit het bos gehaald. Daarnaast kopen de plaatselijke bewoners tegenwoordig ook gebruiksartikelen in Paramaribo, zoals keukengerei, kleding, gereedschap, muziek, buitenboordmotoren en benzine. Toerisme levert een extra bron van inkomsten.
2001-2002 Moskee in..
Een moskee in Paramaribo.
2001-2002...Onafhanke
Johan (Jopie) Adolf Pengel (20 januari 1916 – 5 juni 1970) was een Surinaams politicus voor de Nationale Partij Suriname (NPS). Pengel werd geboren te Paramaribo als zoon van een onderwijzer. Hij volgde de Mulo van de Evangelische Broedergemeente en ging bij de griffie werken. Tegelijkertijd met Jagernath Lachmon werd hij opgeleid tot advocaat, maar Pengels passie lag meer bij dammen en hij brak zijn opleiding af. Pengel werd kort voor de eerste algemene verkiezingen van Suriname in 1949 lid van de NPS. Vervolgens werd hij in de Staten van Suriname gekozen. In 1952 richtte hij de Surinaamse Werknemers Moederbond op, een vakbond die in 1969 werd omgedoopt tot het Algemeen Verbond van Vakbewegingen in Suriname (AVVS de Moederbond). In 1955 was Pengel voorzitter van de Staten. In dat jaar verloor de NPS fors, en trok VHP-voorzitter Lachmon een van zijn eigen kandidaten terug om Pengel een tweede kans te geven. Met succes. Na de verkiezingen van 1958 werd Pengel benoemd tot kabinetsformateur. Van 1963 tot 1969 was hij premier, en daarnaast was hij minister van Algemene Zaken, van Binnenlandse Zaken, en van Financiën.
2001-2002 Fort...Zeel
Fort Zeelandia is een voormalig Nederlands fort in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, aan de linkeroever van de rivier de Suriname. Sinds 2004 is het een museum. Het fort ontstond in het begin van de 17e eeuw, toen de Nederlanders een handelsvestiging stichtten nabij het Indianendorp Parmirbo, het latere Paramaribo. Om de nederzetting te verdedigen werd een versterking aangelegd. De Engelsen veroverden deze in 1651 en noemden hem Fort Willoughby, naar Lord Willoughby. In 1667 veroverden Zeeuwen onder Abraham Crijnssen het fort en de nederzetting. Het fort werd Fort Zeelandia genoemd; de nederzetting Nieuw Middelburg. Deze naam sloeg nooit aan. Mensen van buiten Paramaribo noemden het plaatsje zelfs simpelweg foto (fort). Fort Zeelandia, gelegen aan de rivier de Suriname, werd uitgebreid met vijf bastions. Nadat in 1712 de Fransen een succesvolle aanval hadden uitgevoerd op een deel van de plantages rond Fort Zeelandia, werd op de rechteroever van de rivier een nieuw fort gebouwd, Fort Nieuw-Amsterdam. Fort Zeelandia werd een kazerne, en later een gevangenis. In 1967 werd het fort gerestaureerd, waarna het Surinaams Museum hier werd gehuisvest. In april 1982 namen de militairen rond Desi Bouterse hun intrek in het fort. Het werd Nationaal Hoofdkwartier, en werd gebruikt om tegenstanders van het regime op te sluiten, onder wie Surendre Rambocus en diens ondergeschikte Jiwansingh Sheombar na het mislukken van hun tegencoup op 11 maart 1982. Op 8 december van dat jaar werden op het binnenplein vijftien tegenstanders van het regime-Bouterse omgebracht, een gebeurtenis die bekend staat als de Decembermoorden. Sinds 1995 is in het fort weer het Surinaams Museum gevestigd.
2001-2002 Fort...Zeel
Fort Zeelandia is een voormalig Nederlands fort in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, aan de linkeroever van de rivier de Suriname. Sinds 2004 is het een museum. Het fort ontstond in het begin van de 17e eeuw, toen de Nederlanders een handelsvestiging stichtten nabij het Indianendorp Parmirbo, het latere Paramaribo. Om de nederzetting te verdedigen werd een versterking aangelegd. De Engelsen veroverden deze in 1651 en noemden hem Fort Willoughby, naar Lord Willoughby. In 1667 veroverden Zeeuwen onder Abraham Crijnssen het fort en de nederzetting. Het fort werd Fort Zeelandia genoemd; de nederzetting Nieuw Middelburg. Deze naam sloeg nooit aan. Mensen van buiten Paramaribo noemden het plaatsje zelfs simpelweg foto (fort). Fort Zeelandia, gelegen aan de rivier de Suriname, werd uitgebreid met vijf bastions. Nadat in 1712 de Fransen een succesvolle aanval hadden uitgevoerd op een deel van de plantages rond Fort Zeelandia, werd op de rechteroever van de rivier een nieuw fort gebouwd, Fort Nieuw-Amsterdam. Fort Zeelandia werd een kazerne, en later een gevangenis. In 1967 werd het fort gerestaureerd, waarna het Surinaams Museum hier werd gehuisvest. In april 1982 namen de militairen rond Desi Bouterse hun intrek in het fort. Het werd Nationaal Hoofdkwartier, en werd gebruikt om tegenstanders van het regime op te sluiten, onder wie Surendre Rambocus en diens ondergeschikte Jiwansingh Sheombar na het mislukken van hun tegencoup op 11 maart 1982. Op 8 december van dat jaar werden op het binnenplein vijftien tegenstanders van het regime-Bouterse omgebracht, een gebeurtenis die bekend staat als de Decembermoorden. Sinds 1995 is in het fort weer het Surinaams Museum gevestigd.
2001-2002 Nieuw...Ams
Nieuw-Amsterdam is de hoofdstad van het district Commewijne in Suriname. Deze plaats is gelegen aan de samenvloeiing van de rivieren Suriname en Commewijne. Nieuw-Amsterdam telt circa 1200 inwoners, overwegend Javanen en Hindoestanen. De plaats ligt waar vroeger een modderbank lag, genaamd Tijgershol. Daar werd in de koloniale tijd een fort gebouwd, waaraan nog altijd de stervormige oever herinnert. Het fort werd gebouwd tussen 1734 en 1747 in de vorm van een regelmatige vijfhoek met bastionpunten. Samen met andere forten diende het als een verdedigingslijn tegen binnenvallende vijandelijke vloten. Er staan nog altijd twee kruithuizen, van 1740 en 1778; tegenwoordig maken die deel uit van het openluchtmuseum. Aan de kustlijn zijn ook nog altijd grote kanonnen uit de Tweede Wereldoorlog te zien, hier opgesteld door de Amerikanen ter bescherming van de ingang van de rivier Suriname tegen Duitse schepen. Vanaf 1873 was in Nieuw-Amsterdam de gevangenis gevestigd; die werd in de jaren ’60 verplaatst naar Santo Boma in het district Suriname. De oude gebouwen maken deel uit van het openluchtmuseum, waar ook het laatste lichtschip van Suriname nog te zien is.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
