De meeste mensen die Alaska bezoeken hopen, denk ik, dat ze beren gaan spotten maar zijn tegelijkertijd ook bang voor een onverwachte ontmoeting met deze dieren.
Wat maar weinigen zich zullen realiseren is dat er een dier in Alaska rondloopt dat veel gevaarlijker is om tegen te komen, namelijk de eland en dan met name een vrouwtje met kalfjes.
Zal een beer in eerste instantie alles doen om een confrontatie met mensen uit de weg te gaan, een moeder-eland gaat frontaal in de aanval bij een onverwachte ontmoeting en iedereen die wel eens een eland in het wild heeft gezien weet hoe ontzettend groot en massaal deze oerdieren zijn.
Daar wil je echt niet door achterna gezeten worden!
Zo'n ontmoeting tussen mens en moeder-eland was precies wat er zomer 2016 gebeurde in het Denali National Park, een prachtige plek in Alaska waar heel veel elanden leven.
Deze ontmoeting had als tragisch resultaat dat de moeder uit zelfverdediging is doodgeschoten met als gevolg dat haar twee kalfjes letterlijk moederziel alleen achterbleven..
Ze bleven trouw bij elkaar en zochten voedsel in de berm en dronken water uit de plassen die op het asfalt lagen.
Daarbij zorgden ze voor complete verkeersopstoppingen die de ranger in goede banen trachtte te leiden.
Hij vertelde mij bovenstaand verhaal en zei dat hij zijn twijfels had of deze kleine elandjes de winter zouden overleven.
Een winter die, vanwege de korte seizoenen in Alaska,soms al begin oktober start.
Op mijn vraag waarom ze deze arme dieren niet wat hielpen door bijvoorbeeld bij te voeren antwoordde hij dat wat wild is, wild moet blijven in Alaska.
Dat ze er alles aan doen om te voorkomen dat de dieren die daar leven te vertrouwd raken met mensen omdat dat juist gevaarlijke situaties kan veroorzaken.
Immers ....als deze twee kleintjes groot worden doordat ze gevoerd worden dan zullen ze eenmaal groot er niet voor terugdeinzen om mensen te benaderen op zoek naar eten..en dat willen ze niet in Alaska.
Zo had ik het nog nooit bekeken en hoewel ik het begrijp vond ik het toch moeilijk te aanvaarden dat men in Alaska deze diertjes in het uiterste geval gewoon laat verkommeren.
Ik moet dan ook vaak aan ze denken....Zouden ze de winter overleven??