De ijzige wind en bittere kou kon de pret niet drukken: huppelend begaf onze zoon zich tussen de op het strand aangespoelde ijsbrokken door. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Ondanks de kou genoot hij (en wij dus ook) van deze onwaarschijnlijk mooie omgeving. De stukken ijs leken soms wel van glas en hadden allemaal de meest bizarre vormen.

De ijsschotsen die afbreken van de gletsjer, drijven via de lagune van Jokulsarlon de zee op, en spoelen verderop op het strand weer aan. Een schitterend gezicht, waar onze zoon geen genoeg van kon krijgen (en wij op een gegeven moment bibberend riepen: "Kom je zo? Wij wachten wel in de auto!" :-)