Van oudsher kreeg dit eiland in de familie de bijnaam bejaardeneiland. Er leek voor hen - toen 4, 7 en 10 jaar oud - bar weinig te beleven. Zelfs vliegeren vlak naast de haven was niet gewenst ... achteraf logisch. Het veld ligt op de aanvliegroute van het plaatselijke vliegvelden.

Nu, ruim 20 jaar later kan ik beamen dat het op het eiland voor mensen in de reservetijd goed toeven is. De schaal maakt dat alles dichtbij is. Er zijn 2 supermarkten en tennisbanen. Er is een mooi strand, maar ook een binnenzwembad. De minigolfbaan ligt heerlijk beschut. Het tempo ligt lekker laag en het lijkt of iedereen tijd heeft voor een praatje. De sfeer is ontspannen. Transport gaat per fiets of paardenwagen. Kleine kinderen scheuren nog wel met hun stepje of fietsje over de prachtig bestrate wegen, maar ze dragen een helmpje. De natuur nodigt uit tot wandelen. Kenmerkend en uniek is de tribune aan de boulevard die uitzicht heeft op zonsondergang in de Noordzee. Bij de visboer annex restaurant kun je kennis maken met vis zoals je die niet eerder hebt geproefd: Steinbeißer, een aanrader. Er is een prima natuurcenrum, van waaruit Wattwanderungen worden georganiseerd. Op weg naar die enorme slikplaat kun je terloops een goede uitleg krijgen over de theorie achter de getijdebeweging. Met laag water behoort een wandeling naar de kust tot de mogelijkheden. De pont vaart vanuit Nesmersiel. Kortom, op dit kleine Duitse waddeneiland is meer te beleven dan wij indertijd wisten.