Mijn mond viel bijna open van verbazing toen ik mijn hoofd om de hoek van de huiskamertempel in een dorp in de omgeving van Ponsevan stak. Wat een kleuren kwamen er op mij af! En daar zat die vriendelijk lachende monnik, druk aan de studie. Zijn tekstboek lag opengeslagen, pen in de hand en een door een toerist achtergelaten reisgids. Hij had zich blijkbaar goed voorbereid met een radio en een thermos onder handbereik voor de pauzes. Er lag zelfs een afstandsbediening. Ik vind het prachtig om die mix te zien van westerse en niet-westerse spullen.
Of ik hem kon helpen met zijn engels. Nou, dat deed ik maar wat graag. Ik heb daar een tijdje gezeten, hem met zijn engels geholpen, om me heen gekeken, en uiteraard foto’s gemaakt. Het genoegen was wederzijds.