Een duik in de koffer van ... Louise ten Have image
Patries

Een duik in de koffer van ... Louise ten Have

Wat mag als reisfotograaf absoluut niet in je bagage ontbreken? Wat kun je beter thuis laten? O, en wat doe je als je op je hotelkamer geen ratten over je gezicht wil laten lopen? Columbus-hoofdredacteur Louise ten Have deelt haar persoonlijke tips. Lees en huiver.

Leeftijd: 46

Beroep: Hoofdredacteur/fotograaf van Columbus

Aantal maanden per jaar in het buitenland: Maximaal vier

Meest afgelegen reisbestemming: Papoea-Nieuw-Guinea



Geen rugzak? 



‘Nee, mijn incheckbagage zit altijd in een koffer. Maar mijn handbagage — mijn belangrijkste bagage — zit in een rugzak.’ Is een koffer niet onhandig, gezien de plekken waar je komt? ‘In de koffer zit een zachte dunne tas. Mocht het echt nodig zijn, bijvoorbeeld als we in een kleiner vliegtuigje verder reizen en koffers niet zijn toegestaan, dan laat ik de koffer achter en stop ik het hoognodige in die zachte tas. Onlangs zag ik in Laos mensen weleens fronsen om mijn grote koffer. Niemand loopt daar met een koffer rond.’ 



Wat zit er allemaal in je koffer? 



‘Meestal heel weinig, tenzij op mijn bestemming de temperatuur heel veel schommelt, zoals onlangs in Tasmanië. Toen zat mijn koffer tot mijn eigen verbazing redelijk vol. Er zijn echter een paar items die nooit ontbreken. Een klamboe bijvoorbeeld. Toen ik begon met reizen zat die er niet in. Dat veranderde na een reportage over Vietnam. Op een afgelegen eiland in Halong Bay vielen er zo veel kakkerlakken op me dat de maat vol was. Als mijn eigen klamboe hangt, dan voel ik me veilig — ik zorg ervoor dat ik in een hermetisch afgesloten tentje lig.’ 





Gaat dat altijd goed? 



‘Ja, met mijn eigen klamboe gaat het altijd goed. Maar soms ziet een verblijf er zo netjes uit, dat ik denk geen klamboe nodig te hebben. Big mistake! Bijvoorbeeld in Oman, toen we in een chic, hoog hotel sliepen en het raam open hadden gezet. ’s Nachts liep er doodgewoon een rat over het gezicht van Matthijs [Columbus-uitgever en de man van Louise, red.]! Hij vond het verschrikkelijk maar wist het nog even voor zich te houden, in de wetenschap dat ik helemaal gek zou worden. Daarom vertelde hij me pas de volgende ochtend wat er was gebeurd. Het hotel deelde doodleuk mee dat iets dergelijks vaker voorkwam, en dat we het raam niet open hadden moeten doen. “Hebben we dat niet gezegd?” Haha, ik krijg nog steeds rillingen als ik eraan denk. Ik heb moeite met insecten en kruipend ongedierte. En muggen houd ik ook liever op een afstandje.’ 



Nog meer kriebelende ervaringen die je wilt delen? 



‘In Zuid-Afrika sliepen we eens in een supermooie kamer. Het was er erg netjes en verzorgd en ik voelde me meteen thuis. Maar echt een seconde nadat we het licht uit hadden gedaan, viel er iets met een enorme klap naast me op het kussen. Ik sprong omhoog en schreeuwde: “Doe het licht aan!” Ik stond al naast het bed toen Matthijs het licht aan deed. En daar zat ie. Een enorm grote harige spin. Zo een die in de film Arachnophobia had kunnen figureren. Vier centimeter naar rechts en hij was bovenop me gevallen. In mijn mond bijvoorbeeld, haha. We belden met de receptie, die een mannetje stuurde. Het leek wel eeuwig te duren voordat hij op kwam dagen en in de tussentijd lag de spin rustig te dutten op mijn kussen. Toen de man aankwam schoot de spin weg, maar hij wist hem gelukkig in een doosje te vangen. Ik vroeg of er weleens vaker een spin van het plafond viel. De man probeerde me gerust te stellen: “Nee, dat is heel onwaarschijnlijk.” Maar voordat hij de deur achter zich dicht trok, zei hij: “Mocht het toch weer gebeuren, dan kom ik meteen weer langs.” Neeee! Binnen twee minuten hadden we de klamboe weer opgezet en vielen we onbezorgd in slaap.’ 



Het nut van de klamboe is duidelijk. Zitten er nog meer nuttige spullen in je koffer? 



‘Ik heb een onderwaterhuis voor mijn spiegelreflexcamera. Dat is een enorm ding dat de helft van de koffer in beslag neemt. Deze pak ik goed beschermd tussen kleding in, omdat hij heel breekbaar is. Het onderwaterhuis gaat uiteraard alleen mee als ik denk dat ik hem nodig heb. Als ik het onderwaterhuis bij me heb, dan heb ik ook altijd een grote en een kleine waterdichte tas bij me. In de grote past mijn fotorugzak en in de kleine een losse camera. Een ander belangrijk item is een groot doek, dat multi-inzetbaar is. Bijvoorbeeld als kleed op het strand of als bescherming tegen de zon voor een autoraam. Ik neem ook steevast een klein doekje mee dat ik om mijn hoofd doe. Eveneens ter bescherming tegen de zon en ommijn bos haar weg te werken. Maar mijn koffer zit nooit vol — hij is eerder leeg.’ 



Is een kleinere koffer dan niet handiger? 



‘Wij houden ervan spulletjes in het buitenland te kopen. In elk land kopen we iets bijzonders, plus cadeautjes. Als we iets leuks zien voor iemand, dan gaat dat mee. Geen prullen waar niemand iets aan heeft — er zijn zat mooie dingen te koop.’ 



En wat zit er in je handbagage?



‘Eigenlijk altijd te veel, haha. Ik houd er altijd rekening mee dat mijn incheckbagage niet aankomt. Daarom ben ik in laagjes gekleed en zorg ik dat the essentials in mijn handbagage zittten. Om door de douane te komen, geef ik een van mijn drie camera's (Canon EOS 5D Mark I) aan Matthijs, samen met de grootste telelens (Canon 70-200 mm). In mijn tas zit dan de Canon EOS 5D Mark II en III, plus twee lenzen (Canon 16-35 en 24-70 mm), een teleconverter en twee harde schijven. En een Swarovski CL 8x pocketverrekijker om mooie reistaferelen van dichterbij te bekijken. Dat deed ik vroeger met mijn telelens, maar dat duurde te lang en ik kwam niet dichtbij genoeg. Maar ook alle snoeren, batterijen en oplaadapparaten zitten in mijn handbagage. En dat is veel. Mijn handbagage is eigenlijk te zwaar, maar ik houd er rekening mee dat ik een camera over mijn schouder kan hangen.’ 



Heb je verder nog iets persoonlijks bij je? 



‘Er zitten foto’s van mijn familie en van Nederland op mijn telefoon die leuk zijn om te laten zien aan locals. Verder probeer ik zelf geen entertainment mee te nemen. In de vrije tijd die ik heb, mediteer ik. Het maakt niet uit waar, elke plek is daarvoor geschikt. Voor mij is dat een reis op zich. Een soort thuiskomen, elke keer weer.’ 



Mis niet langer de handige bespaartips & reisaanbiedingen. Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.