EvanderHel
Argentinië • Noordwest Argentinie
Argentinië • Noordwest Argentinie
Salinas Grandes
Via de RP 52, een geasfalteerde weg, volg ik mijn route langs immens gekleurde bergkloven en over de berg Abra Potrerillos (4175 m). Dan over de Altiplano met uitzicht op de reusachtige besneeuwde bergtoppen van boven de 5000 meter om vervolgens langzaam te dalen. In de verte glinstert het me al tegemoet: de Salinas Grandes, een zoutvlakte die eruit ziet alsof het een grote sneeuwvlakte is, bruut door de midden gesneden door de autobaan. Deze op twee na grootste zoutvlakte ter wereld is zo’n 220 km2 groot. De bewoners noemen deze vlaktes ook wel ‘océanos blancos’, de witte oceanen. Het is een van de meest afgelegen gebieden in Argentinië en wonderschoon.
Wind and sand
Bloedheet en kurkdroog. Zweetdruppeltjes vormen sporen op mijn gezicht, ik lik over mijn lippen en proef het zout. Ik sta in de Atacama woestijn in Chili, een uniek gebied, meedogenloos en met plekken waar geen leven is vastgesteld. Nog geen bacterie. Helemaal niks. Een eindeloos landschap met bakken zand, waar de wind al eeuwenlang vrij spel heeft.
The other side
Bij mijn vorige foto zagen jullie de rechterkant van laguna miniques. Dit is de linkerzijde van het prachtige meer, omgeven door een indrukwekkende gordel van machtige vulkanen. Ik sta achter een lage rand van stenen, daar overheen stappen is verboden omdat het een kwetsbaar en beschermd natuurreservaat is. Het is hier adembenemend (vanwege de hoogte, haha) mooi.
Laguna Miniques
Met een monstertruck cross ik in een paar uur van San Pedro de Atacama over de Altiplano naar de meren Minigues en Miscanti. Ze zijn gelegen in een natuurreservaat waar het geweldig is om te wandelen. Op het gemakje echter, want de meren liggen op een hoogte van ongeveer 4200 meter. Vroeger was dit één meer, maar door een vulkaanuitbarsting lang geleden is het gesplitst in twee meren en zijn ze vernoemd naar de gelijknamige vulkanen. Onder de grond zijn de meren nog steeds met elkaar verbonden. Op de foto is laguna Minigues te zien. Ga zo vroeg mogelijk op pad hier naartoe, het is er dan nog stil. Ik had het geluk dat het een prachtige dag ging worden: zon, windstil, strakblauwe lucht en een rimpelloze spiegeling. Ik heb nog nooit eerder mijn ontbijt op zo'n fantastische plek gegeten!
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Moody
Het weer in Wilhelmina Bay was op de laatste dag hier in Antarctica ronduit humeurig. Donkere, dreigende wolken, wind en koud. De reusachtige ijssculpturen zien er dramatisch uit, de zodiac scheert over de kleine stukjes ijs die dobberen in het frisse water. Warm aangekleed geniet ik ervan, m'n bikini nog veilig opgeborgen onder vele laagjes kleding. Aan het eind van deze spectaculaire dag kan ik zeggen dat ik net zoals deze ijsbergen de Arctic Plunge heb gedaan!
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Too close
Tsja, daar zit ik dan met mijn telelens in een zodiac in Wilhelmina Bay. Zoveel humpback whales hier, ongelooflijk gaaf. En ongelooflijk groot. Zo groot dat wanneer deze jongen heel dichtbij komt en haast geruisloos onderduikt, ik z'n staartvin gewoon niet helemaal compleet op de foto krijg. Om je een idee te geven, van het linkerpuntje (niet zichtbaar dus, haha) tot aan het rechterpuntje van de staartvin is de lengte van een zodiac. Dus je begrijpt dat ik me héééél klein voelde. Maar wel vol adrenaline!
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Precious
Dierbaar. Dat is deze foto van Ezelspinguïns voor mij. Twee kuikens die wat liggen te kroelen met elkaar en een knikkebollende volwassene erbij. Aan de andere kant een hongerig type, gelukkig is er eten in de vorm van een smakelijke eiwitrijke brij uit de bek van de ouder. Mjum...
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Close encounter
Antarctica. Het koudste, winderigste, droogste en hoogst gelegen continent ter wereld. Puur, ruig en ongerept. Kom je hier, dan ga je een hartverwarmend avontuur tegemoet. Afstand houden van de dieren, dat is een van de vele regels waar je je aan moet houden. Het is alleen onmogelijk want met name de pinguïns zijn (stront)nieuwsgierig en komen kijken van welke soort jij er dan wel eentje bent. Terwijl ik op mijn hurken onderaan de rotspartij zit te genieten van een grote groep Ezelspinguïns, komt deze op z'n gemak naar me toe. Vele ademloos mooie momenten... Ik zou niets liever willen dan teruggaan. Terug naar deze onvoorspelbare maar fantastische wereld.
Valle de la Luna
Op 17 kilometer van het dorp San Pedro ligt de 'Vallei van de Maan', een van de droogste stukken van de Atacama woestijn. Verstikkend stoffig en dorstig heet. Deze foto heb ik gemaakt in de avond, een prachtige afsluiting van een mooie dag met de laatste zonnestralen en het opstuivende zand van de warme wind. Een uur later was het hier donker.
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Een droom
Mijn droom is werkelijkheid geworden en nog zoveel meer! De verwachtingen die ik had over Antarctica zijn de afgelopen jaren steeds hoger geworden en is het dan moeilijk om daaraan te voldoen? Welnee. Het meest ongerepte, onbedorven, woeste, onvoorspelbare continent ter wereld heeft mijn hart veroverd op de meest directe en pure manier. Niet aan te ontkomen. Ik ben nog versleten van de hele reis en overdonderd van alle indrukken. Maar een piepklein stukje van mijn droom wil ik hier alvast met jullie delen. Naast overleven is er hier ook tijd om te genieten van het zonnetje, tussen alle mogelijke tinten blauw van het ijs. Hij doet dat met volle teugen. En ik in de zodiac ernaast ook. Om nooit te vergeten.
Romantische rakker
De woestijn is op vele momenten mooi. Sommige momenten zijn net effe extra speciaal. Het einde van de dag is in zicht, de zon zakt weg. Romantiek ten top en deze harige vriend geniet er op zijn manier ook van. *BURP* Juist ja... excuses maar waar begin ik eigenlijk aan? Het boeren en schijten, de ene scheet nog natter dan de andere, je zou er spontaan een oase van krijgen hier in de droogte. Maar verder niks mis mee hoor. Alleen die fluim even uit m'n oog wrijven ;-) Trusten!
Zandloopster
Ik houd van bossen. Van oerwoud. Jungles. Met de meest waanzinnige dieren erin, verscholen en alleen zichtbaar na zweten, zwoegen, zoeken en een tikkie geluk. Hier zijn geen bossen. Geen oerwoud, jungles, prachtige dieren. Niks van dat al. Maar zweten kun je hier wel, aan mijn klotsende oksels kon je bijna (let wel, bijna...) horen dat er in de buurt een plas water was. En zwoegen. Man, ik dacht even zo'n heuveltje op te lopen maar een onzichtbare lopende zandband zette me net zo makkelijk weer terug. Zoeken kun je hier ook, naar rust. Dat is snel gevonden. Wat een geluk. Het is niet met elkaar te vergelijken maar de schoonheid van zand dat rusteloos beweegt, heeft mij ingepakt. Droog en stoffig.
Structural...Expressi
Het Atlantic Hotel Sail City in Bremerhaven. Een knap staaltje van High-tech Architecture, ook wel bekend als Late Modernism of Structural Expressionism. Ik zeg gewoon indrukwekkend mooi, zeker ook gezien de ligging aan de rivier de Weser en tussen de oude en nieuwe haven van de stad. Een kleintje (147 metertjes) vergeleken met de skyscrapers over de gehele wereld, maar het hoogste gebouw hier in Bremerhaven. Stap de voordeur uit en je staat direct op de wandelpromenade waar je kunt genieten van alle soorten en maten schepen in de havens, musea, restaurants en terrassen. En wil je het wat hogerop zoeken? Stap dan de voordeur weer door, de lift in en sjees naar de 20e of 21e verdieping voor een schitterend uitzicht over Bremerhaven. Het is een stad die me heeft verrast en waar ik graag nog eens rond ga struinen.
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Respect
Naast Helgoland ligt een nog kleiner, zandig eiland, genaamd Dune. Dune bestaat uit zandstranden en duinen, is bereikbaar per klein bootje en is onder meer bekend om zijn gewone en grijze zeehonden. Van half oktober tot en met december is Dune een mooie locatie voor het fotograferen van de grijze zeehonden met hun jongen. Maar ook zonder de jonkies is Dune een heerlijke uitwaai-en-kom-tot-rust-plek. Ik was hier het eerste weekend van juni en heb uren op m'n gat doorgebracht met het kijken naar die beestjes die 'gewend' zijn aan de nabijheid van mensen. Respect voor hun leefgebied blijft belangrijk voor hun welzijn, kruip dus niet te dichtbij ze maar bewonder ze op gepaste afstand. Door 'm vergroot te bekijken ervaar je meer de ruimte en vrijheid die zij hier hebben :-)
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Samen
Je zult maar jeuk hebben... gelukkig is daar dan je lieve partner (vergeef me dat ik niet weet wie hier de vrouw is of de man, hoewel ik sterk het idee heb dat links de dame staat en rechts de heer die alles overheeft voor de gevleugelde liefde van zijn leven). Galant en uiterst voorzichtig raakt hij haar lange, zachte hals aan met zijn sterke snavel. Wat een lief moment vond ik dit :-)
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Lekkah lui
?? Lazy Sunday afternoon I've got no mind to worry Close my eyes and drift away Root-de-doo-de-doo, a-root-de-doot-de doy di A-root-de doot de dum, a-ree-de-dee-de-doo dee - doo doo There's no one to hear me, there's nothing to say And no one can stop me from feeling this way - yeah Lazy Sunday afternoon I've got no mind to worry Close my eyes and drift awayyy?? *********************************************************************** Hèèèhhhh... daar word je moe van zeg... Effe een knipoog naar jullie allemaal en dan weer ronken! Strand van Dune, 1e zondag van juni 2013
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Takje zeewier
De Jan van Gent is een echte zeevogel. In totaal brengt hij zo'n driekwart van zijn leven vliegend boven zee door. Soms vliegt hij op zeeniveau, maar meestal op een hoogte van een meter of 10 boven zee. Krijg hem dan maar 's goed te pakken op de foto... Dus huppetee, de kliffen op en zoeken naar een geschikte plek. Dat valt nog niet mee. En kan iemand in godsnaam die wind even uitzetten? Na uren turen, genieten, klikken, honderden mislukte plaatjes met half afgehakte vogels, vaag voorbij vliegende vlekken en meer van dat soort fratsen, maak ik deze. Blij ben ik en ik koester m'n camera met half bevroren vingers. Helgoland, heerlijk eiland! De foto even vergroten geeft een mooier en scherper beeld. Al zeg ik het zelluf ;-)
Off day
Locatie: Koh Samui. Meer exact: Nightmarket Lamai. Tijdstip: ergens tussen kwart over 8 en 7 voor half 9 in de donkere avond. Twee kleine guppies, zittend op een paar planken. Terwijl om hun heen het gezellig druk is, in de vier lange straten met stapels eten, het een wat meer bekend dan het ander, frisfruitige sapjes, kramen met echte neptassen, kekke horloges en bergen hip ondergoed, dames (?) die je roepen voor een massage (wel of geen happy end...) zitten zij er wat stilletjes bij. Dat kun je weleens hebben. Ook als je nog heel jong bent.
Bright eyes
Een snelweg, brandstof uitbrakend verkeer, een tankstation. De meest inspirerende plek voor een plaspauze. Waar anderen heftig tegemoet komen aan hun nicotine behoefte, dwaal ik wat rond. Steeds een stukje verder. Nieuwsgierig of er hier toch ook niet iets onverwachts leuks te zien is. Ik sta stil. Papa en mama zitten te eten aan een houten tafel, dochter zit te emmeren met haar lepel, kleine restjes van de prak zitten rond haar mond. Dan is de lepel vergeten, na een goedkeurende knik mag ik het meisje op de foto zetten. Dat is eng maar na enige tijd komt er een klein lief lachje. Ik smelt.
Friends
* Trííínggg * Luid klinkt de schoolbel, deuren gaan open en het verlaten speelplein wordt bestormd door uitgelaten kinderen. Ze klimmen op de speeltoestellen, roetsjen de glijbaan af. Het kleinste ding op de foto zag me staan en stopte abrupt. Een blik naar elkaar, wat gek doen en het eindigt ermee dat ik haar achterna zit, waarbij ze gierend van de lach er vandoor gaat om me vervolgens weer net zo hard uit te komen dagen. Als ik zwaai met m'n camera en aangeef dat ik haar op de foto wil zetten, grijnst ze en haalt haar vriendinnen erbij. Vele klikmomenten later waarbij ze iedere keer willen kijken, moeten ze naar huis. We zwaaien en zijn happy :-)
Flow of the river
Hibari Misora, de meest bewonderde en gewaardeerde zangeres van Japan, overleden in 1989 op slechts 52 jarige leeftijd. Ze ontving een Medal of Honor voor haar bijdrage aan de muziek en door haar liedjes gaf zij haar publiek een boodschap van hoop en een teken van bemoediging na de 2e Wereldoorlog. Haar prachtige lied, Like the flow of the river, wordt hier in het Calypso Theater op een serene manier vertolkt. Jaarlijks, op haar geboortedag, spelen radio- en televisiestations in Japan nog steeds dit lied, als een teken van respect.
Eigenwijs in China...
Soms doe ik iets wat eigenlijk niet klopt. Volgens de 'fotoregeltjes' dan. Want de hoofdrolspeelster, gehuld in een kek retro jurkje en met soepel zittende paardenstaart, staat niet fraai aan de linkerzijde van de foto. Waarbij ze dan hééél ver naar rechts kan kijken. Want zo hoort het. Maar ik ben graag tegendraads, haha. Terwijl de chaos in China Town zich voortbeweegt, staat zij even stil. Daar ben ik dan wel blij om... anders 'pleurt' ze van de plaat af ;-) Als je de foto vergroot bekijkt, komt ze net wat lekkerder in beeld :-)
Geisha in Calypso
Dit is Geisha. 'Ze' treedt op in het Calypso theater in Bangkok, avond aan avond. Ze is niet echt een ze. Het theater heeft het geluk gehad om zeldzame talenten en verbluffende schoonheden aan transgender artiesten te treffen, die hier het absolute middelpunt van het podium zijn. Of ik het een schoonheid vind? Laat ik het er maar op houden dat het een fantastisch optreden was... ;-)
Kids from Bangkok
Donkere kijkers in kleine koppies. Kort kapsel, zwarte haren. Schooluniform aan. De jeugd van Bangkok, zo hetzelfde, zo heel verschillend. Een korte ontmoeting voor zij het museum ingaan en ik op de fiets weer verder ga.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
