Globetrottertje Suus
Musee de Marrakech
In het prachtige 19e eeuwse paleis Mnebbi is sinds 1997 het Musée de Marrakech gevestigd. Het werd door kunstliefhebber Omar Benjelloun opgericht. De collectie bestaat uit tal van Marokkaanse en islamitische voorwerpen en kunstwerken, waaronder aardewerk, muziekinstrumenten, sieraden en tapijten. Verder worden er ook heel wat beelden, schilderijen en foto’s tentoongesteld. Op de overdekte binnenplaats van het museum kun je lekker zitten en bij het museumcafé hebben ze lekkere muntthee!
Marokko • Zuid Sahara en oases
Marokko • Zuid Sahara en oases
Pas op: overstekend..
In Nieuw-Zeeland heb je borden met kiwi's, in buurland Australie zie je waarschuwingen voor kangaroes en hier in Marokko... overstekende kamelen! (eigenlijk zijn het dromedarissen, 1 bult, maar ach, who cares?).
Mmmmm-marrakech
Try before you die? Tegen alle adviezen die we kregen toch gegeten bij een van de eettentjes op het bekendste plein van Marrakech: Jemaa el Fna. Heerlijk!!! Fantastische tajines, gegrillde brioches (vleesspiezen) met knapperig vers brood. Kortom: gewoon daar gaan eten waar veel locals zitten, dan weet je meestal wel dat het goed zit!!!!
Doorkijkje
Misschien hadden we te hoge verwachtingen van deze stad? De binnenstad van Marrakech vinden wij een grote toeristenkermis. Te veel toeristen, te veel opdringerige Marokkanen en te weinig 'echt' straatleven... maar dan toch, als je goed om je heen kijkt, dan is er toch nog iets authentieks te vinden! In een straatje vlakbij het Musee de Marrakech zag ik dit doorkijkje. Voorbij de souvenirs die bij de ingang hingen, was een klein binnenplaatsje waar een Marokkaans gezin leefde. De vrouw des huizes wilde echter niet dat haar prive-domein gefotografeerd werd en dus moeten jullie genoegen nemen met de 'ingang' en dit verhaaltje.
Veiligheid voor alles
Zo grappig... waar verondersteld wordt dat je een helm draagt - op de brommer bv. - wordt 'ie door Indonesiers niet gedragen. Maar op de meest vreemde plekken zie je ineens iemand met een brommerhelm op lopen, zoals hier op het strand van Tuban met een surfplank onder z'n arm. "A safe surf!" wensten we hem toe. Hij kon de humor er zelf ook wel van in zien...
Tok-tok-tooooooook...
Wat staat er op het menu vanavond? Volgens mij sateh ayam... Tijdens een wandeling zagen we deze dame langs de kant van de weg zitten. Ze had de kip gewassen in de slokan (= goot) en was deze nu aan het plukken. Zij poseerde lachend, alleen het kippetje niet meer... ;-)
Ik zie een ster...
Duiken is zo verslavend leuk! Helaas is het eindig, want niets is zo kwetsbaar als de natuur. Vooral koraal is erg gevoelig voor vervuiling en opwarming van de aarde. Bij het eiland Satonda (ten noorden van Sumbawa) was het koraal iets minder kleurrijk dan ik op andere plekken in Indonesie heb gezien, maar dan zie ik ineens zo'n zeester liggen... zo mooi!!!
Gespleten...persoonli
Door zijn gespleten tong zou je zeggen dat de varaan familie is van de slang, maar de manier waarop een komodovaraan zijn gif afscheidt, is anders dan bv. door een gifslang. Een slang bijt kort en laat dan los. De komodovaraan daarentegen houdt een prooi langere tijd vast met zijn tanden, waarbij het gif in de wonden loopt. Dat zorgt er vervolgens voor dat het bloed van het prooidier moeilijker stolt (het gif werkt nl. als anti-stollingsmiddel) en dat heeft weer tot gevolg dat het slachtoffer van de varaan snel verzwakt. Het gif werkt bij sommige grotere prooien vrij langzaam, maar doet altijd zijn werk. Een gebeten buffel wordt rustig een week lang door een varaan gevolgd, totdat deze dood neervalt en de varaan eindelijk aan zijn langverwachte maaltijd kan beginnen...
Onbetaalbaar...
Voor niets gaat de zon op... eh, onder! Een prachtige zonsondergang op volle zee; net niet helemaal helder aan de horizon door wat laaghangende bewolking en net geen volmaakte 'ronde cirkel', maar daardoor juist des te mooier!!!
Girl powerrrrrrr!!!
De laatste weken is er in de roddelbladen ontzettend veel ophef gemaakt over de 'enge' pezige armen van popicoon Madonna. Het grote verschil tussen de dame op deze foto en 'the Queen of Pop' is dat Madonna ontzettend veel geld uitgeeft aan personal trainers, terwijl deze dame - kosteloos! - zulke gespierde armen heeft gekregen door het tillen van emmertjes/teiltjes met water. Dus... stop met het bezoeken van dure sportscholen, ga gewoon emmertjes water dragen als je supergespierd wilt worden!!! ;-D
Wat een geslijm!
Dat de beet van een komodovaraan vrijwel altijd dodelijk is, is geen nieuws. Maar pas dit jaar (mei 2009) werd door een Australische wetenschapper ontdekt dat de komodovaraan goed ontwikkelde gifklieren heeft, die een complex gif produceren. Er werd altijd gedacht dat de dodelijke beet te danken was aan de bacteriën in de bek van de varaan, maar nu blijkt dat er toch sprake is van gifklieren. Het gif brengt de prooi van de varaan in een shocktoestand en leidt ertoe dat het bloed van het slachtoffer harder gaat stromen en niet meer stolt. Toen wij het eiland Rinca bezochten en deze komodovaranen fotografeerden, zorgden we er wel voor dat we op veilige afstand bleven (wat is veilig? bedachten we ons later). Nu we dit weten zijn we blij dat we het bezoek aan Rinca 'overleefd' hebben... ;-)
Nice view!
Uitzicht vanaf het eiland Rinca op de beschutte baai waar ons schip voor anker ligt. Rinca is een van de grotere eilanden van de Komodo-archipel. Het gebied is uitgeroepen tot Nationaal Park en beslaat zo'n 75.000 hectare. Er wonen permanent ‘ranchers’ (zeg maar: bewakers) op de eilanden, die de boel een beetje in de gaten houden en toeristen begeleiden, die het het eiland bezoeken (je mag hier nl. niet alleen rondwandelen). De ranchers houden ook de populatie komodovaranen in de gaten, want het is een beschermde diersoort. En dat is maar goed ook, want alleen op deze manier zal deze laatste draak op aarde kunnen voortbestaan.
Laatste draak op aard
De komodovaraan is de grootste nog levende hagedis ter wereld. Het beest kan een lengte bereiken van meer dan drie meter en weegt ongeveer 70 tot 90 kg (in gevangenschap kan hij zelfs tot 150 kilo zwaar worden). De komodovaraan heeft, eenmaal volwassen, geen natuurlijke vijanden (de mens even buiten beschouwing gelaten...). Het exemplaar op deze foto is nog maar een 'kleintje' van slechts anderhalve meter. Toch blijven we op gepaste afstand (lang leve de telelens!!!), want geheel ongevaarlijk zijn die beesten niet (zie beschrijving andere foto's).
Weerspiegelingen
Als ik waterlelies zie moet ik altijd aan het sprookje "De Indische Waterlelies" in de Efteling denken. Hier geen 'Efteling-elfjes', maar wel kwakende kikkertjes, die zich tussen de waterplanten verstopt hebben en onzichtbaar zijn, maar wel gigantisch veel geluid produceren!!!
Gebed zonder end...
Samen met onze Balinese vrienden bezochten wij op Hari Galungan (zie ook mijn tips voor meer uitleg over deze Balinese 'feestdag') verschillende tempels. In de dorpstempel van desa Blayu zaten deze twee jongens in volle concentratie te bidden. Een mooi gezicht hoe die Balinezen vol overgave hun geloof belijden.
Selamat minum, oftewe
Onze favoriete drankjes op Bali: een verfrissende juice nanas (vers ananassapje) en een ijskoude bir Bintang (biertje). En inderdaad het flesje en het etiket lijken op die van Heineken, want Bintang wordt door Heineken in Indonesië gebrouwen! Iets minder sterretjes (bintang = ster) op het etiket, maar niet minder lekker!
FF schudden!
Op de markt in Ubud stond deze Balinese dame iets op te schudden wat in de zon had liggen drogen. Geen idee wat die zwarte korreltjes zijn (rijst, boontjes, peperkorrrels, zaden???). Wie het weet, mag het me vertellen...
Lokale specialiteiten
'Stilleven' van de lokale specialiteiten van het dorpje Watublapi op Flores: ikat (geweven stof), arak (alcoholische drank), kreteksigaret (zelfgemaakt, o.a. met kruidnagel), betel met kalkpoeder (krijg je van die mooie rode tanden van) en cacaovrucht. De laatste groeit aan een boom en het witte vruchtvlees smaakt fris en zoetzuur. Onder dat laagje vruchtvlees zitten de cacaobonen, die na het drogen en branden gebruikt worden voor chocolade te maken!!!
Kampung Wuring
In het Buginese vissersdorpje Wuring (vlakbij Maumere) is het merendeel van de inwoners islamitisch. Het gebouw met het groene dak is de plaatselijke moskee. De bootjes en de moskee geven wat kleur aan de grauwe huisjes.
Grote kleine...kinder
De kleine kinderen van het vissersdorpje Wuring waren geweldig 'beeldmateriaal', maar deze Indonesische jongens wilden ook wel op de foto!!! Ze stonden de hele tijd toe te kijken en toen ik vroeg of ik van hun ook een foto mocht maken, gingen ze zich gelijk staan uitsloven. Tja, het blijven kinderen he??? ;-)
En nu is 'ie weer...g
Toen wij in 2006 tijdens onze 'Kleine Sunda-eilanden'-reis het eiland Flores bezochten waren de meren van de Kelimutu vulkaan zwart, blauwgroen en bruinrood. Eind mei 2009 werd er gemeld dat er weer een kleurverandering aan zit te komen... Normaal is de kleur van het Tiwo Ata Pulo meer, dat deel uitmaakt van de drie kratermeren van Kelimutu, roodachtig, maar de kleur is echter veranderd naar groenig. De lokale inwoners geloven dat dit een teken is dat er een grote natuurramp staat te wachten, net als de vorige keer. Toen verkleurde het meer van geel naar donkerrood en werd het eiland Flores getroffen door een tsunami (1992, hierbij werd de kuststreek bij Maumere hard getroffen). Ik hoop met heel mijn hart dat er niets gebeurd...
Moet je doorheen...ki
Aan de rand van Maumere ligt het traditionele Buginese vissersdorp Wuring. De meeste huizen in het dorpje staan op palen, omdat ze een deel van het dorp aan de rand van de zee hebben gebouwd en je daar te maken hebt met getijdenwisseling. Weet niet of al die rommel 'aangespoeld' is, kan ook zijn dat de bewoners gewoon hun afval door het open raam naar buiten gooien... Moet je ff doorheen kijken, want op zich is het wel een 'pittoresk' vissersdorpje.
Gluren naar de buren!
Aan de rand van Maumere ligt het traditionele Buginese vissersdorp Wuring. De bewoners hebben met simpele bouwmaterialen als golfplaat en een paar houten planken hun huisjes gebouwd. De meeste huizen staan trouwens op palen, omdat ze een deel van het dorp aan de rand van de zee hebben gebouwd en je daar te maken hebt met getijdenwisseling. Toen we daar in dat dorpje rondliepen viel mijn blik op deze man, die uit het raam van zijn huisje stond te gluren.
Typically English!
=> GESCAND FOTONEGATIEF. Dit is nou typisch Engels: een kasteel, een rode telefooncel en... een pub!!! (de laatste hoort bij dat "Castle Hotel", originele naam ook...) Het kasteel op deze foto is Bamburgh Castle en ligt aan de Noordzeekust in Northumberland, noorden van Engeland.