Soms maak je een verkeerde keuze tijdens het reizen. Daardoor beland je ergens in the middle of nowhere, op een nogal lugubere, angstaanjagende camping, zonder proviand, mét honger. Er is geen eten te verkrijgen, het dichtsbijzijnde plaatsje ligt op 20 kilometer en de bus, die een paar keer per dag zou moeten rijden, komt doodleuk niet opdagen.

Je gaat van ellende maar wat rondlopen. Een klein paadje door het bos. En dan is daar ineens, zomaar uit het niets: Wallis Lake. De wereld staat even stil. De wolken weerspiegelen perfect in het witheldere meer, het warme water staat na enkele tientallen meters nog steeds niet tot aan je knieën en er heerst een heerlijk serene rust. De ellende is vergeten: wat een schitterende plek. Wat een goede keuze om hier naartoe te gaan.