Wij zijn heel klein.... Kenai Fjords NP
Alaska
Verenigde Staten
Edojan
Wij zijn heel klein.... Kenai Fjords NP
Vandaag hebben we een boottocht naar de fjorden van Alaska geboekt. Rond half 9 reden we vanui de B&B richting Seward en na zo'n 10 minuten rijden kwamen we aan bij de haven. Het was koud, grijs en nat weer. De golven zouden zo'n 2 meter hoog zijn en dat is op het randje of een boot wel of niet uitvaart. Bij nog hogere golven is de helft van de boot namelijk zeeziek, dan keren ze om en krijg je een deel van je geld terug. Nou, we gokken het er wel op. Gelukkig zijn we wel wat gewend.
In de haven lag een grote boot klaar om te vertrekken en na een paar bijzonder eenvoudige instructies gingen we dan op weg. We waren nog in de haven toen de kapitein al meldde dat er heel dichtbij een bald eagle zat. En dat klopte ook, roerloos zat hij daar en keek ons streng aan. Of we ons wel een beetje zouden gedragen vandaag ;) Buiten de haven werd de snelheid voor even wat omhoog geschroefd. Voor even, want na een aantal minuten hadden we veel geluk. Een tweetal zee-otters lagen te dobberen in de baai. De motoren van de boot gingen uit en de kapitein vroeg aan iedereen om geen geluid te maken en de flitsers van de camera's uit te doen. Alles om het wildlife ook daadwerkelijk wild te houden. We gleden langzaam door het water langs de otters en konden ze heel goed zien. Prachtige dieren zijn het. Grote zwemvliezen, helemaal behaard en met twee kleine zwarte oogjes keken ze lekker eigenwijs naar ons.
Nadat we ze gepasseerd waren werd de snelheid weer wat omhoog geschroefd. Maar weer voor heel even want een aantal minuten later gingen de motoren weer uit. In de baai zwom een humpback whale. En dat is een bedreigde diersoort dus daar moesten we heel voorzichtig bij langs manouvreren. De walvis konden we goed zien. Hij (of zij) sliep in het water. Eens in de zoveel tijd nam hij een flinke hap lucht en verdween net onder het wateroppervlakte om later weer even boven te komen voor nog een hap lucht. We dreven steeds meer de kant op van de walvis dus de kapitein kon niet anders dan toch even de motoren aan zetten. Heel voorzichtig maar de humpback werd er toch wakker van. Even diep adem halen, hij kromde zijn rug, liet zijn staart aan ons zien en weg was hij. En nu konden ook wij weer verder.
Even verder, vlak voordat we de golf van Alaska in zouden varen stopten we nog een keer. Dit keer bij een grote rots met allemaal Steller Sea Lions. De zeeleeuwen konden we vanaf de boot ruiken en horen. Het zijn de grootste zeeleeuwen die er bestaan. Bij de zeeleeuwen zagen we ook een aantal papagaaiduikers. Puffins heten ze hier. Met hun mooie clowneske koppies zwommen en vlogen er een paar rond.
En toen maar de Alaska Gulf op. En dat hebben heel veel mensen geweten. Met de hoogste versnelling kozen we het ruime sop. Het ging redelijk heen en weer. Wij zaten helemaal boven op het dek en kregen niet heel veel mee wat er beneden ons gebeurde, maar we weten wel dat er redelijk wat mensen zijn geweest die 'de vissen hebben gevoerd vanaf de achterkant van het schip'. Mooie Amerikaanse uitdrukking om te zeggen dat ze de maaginhoud hadden geleegd. De oversteek naar de fjorden verliep voorspoedig. Het was nog steeds nat en grijs maar wat we zouden gaan zien zou alles goed maken.
Halverwege het fjord kondigde zich al iets moois aan. Een gletsjer die prachtig blauw gekleurd tussen de bergen ingeklemd lag. Maar nadat we verder het fjord in waren gegaan, en ook niet meer verder konden, was het echte spektakel zichtbaar. Een aantal enorm grote gletsjers, prachtig blauw van kleur, enorm grillig en zover je kon zien. Links, rechts, van boven naar beneden en het ging maar door. En het mooie, of angstaanjagende, was dat de gletsjers hier echt leven. Geluiden als kanonschoten klonken door het fjord. Tonnen ijs denderde een voor een het ijskoude water in. Met grote golven, watervallen, scherven ijs. Wat een natuurgeweld. De hele boot was er stil van en de kapitein zei dat als je van gletsjers houdt, dit het mooiste is wat de wereld je te bieden heeft. Hij was in Noorwegen, de Alpen, Patagonië, zelfs Antartica geweest maar dit kwam je volgens hem nergens anders tegen. De hele setting was perfect. De enorme gletsjers met drijvende ijsschotsen in het water. Op die ijsschotsen lagen zeehonden. Boven de gletsjers circelden twee bald eagles. Wat voel je je klein en nietig hier.
Na een tijd werd het toch weer tijd om terug te gaan. Langzaam gingen we weer terug uit het fjord. Maar eerst nog even langs een wand in de vorm van een hoefijzer met ik denk wel zo'n 15 watervallen. Allemaal smeltwater dat vanuit grote hoogte het fjord in valt. Hierna gingen we weer de Pacific op. De golven waren nu een flink stuk hoger. Af en toe konden we de horizon niet meer zien en na een uurtje flink door buffelen waren we weer in de baai en werd het water iets rustiger. Hier stopten we weer een aantal keren om een kolonie meeuwen met jongen te bekijken, zeldzame andere vogels en veel puffins. De twee verschillende soorten konden we goed herkennen.
Rond 6 uur waren we weer terug in de haven. Ik ging kijken of ik de bald eagle nog kon zien, maar die was natuurlijk al gevlogen. Maar dichtbij zat een andere bald eagle. Dit was een jong met de bruine veren nog. Dus we begonnen en eindigden met een bald eagle. Al met al zijn we zo'n 9 uur op zee geweest en dat is een flinke tijd. De bemanning was perfect, de ervaring groots en niet geëvenaard. Weer een ervaring om nooit te vergeten!
Foto's
