Jopverheijen
Zonsondergang in de..
De zonsondergang in Huacachina is er eentje om mee te maken. Ondanks dat het vrij toeristisch is, is het niet moeilijk om een eigen plekje te zoeken en van de zonsondergang te genieten. Duinen zo ver als de horizon en precies op deze horizon lag een dorpje met een kerkje dat door de zon en donkere voorgrond een mooi silhouette achterlaat. Heb daarna snel de camera maar weggelegd, die zonsondergangen zijn voorbij voordat je het doorhebt.
Even naar de markt in
In totaal waren we 5 dagen in Sucre en als ik daar aan terug denk dan is het moeilijk terug te halen wat we daar nu precies hebben gedaan. Ondanks dat is het juist een van de plekken tijdens onze reis door Colombia, Peru en Bolivia waar ik de beste herinneringen aan bewaar. We hebben daar gewoon geleefd in het ritme van de stad. Even naar de markt, genieten van de zonsondergang, lopen door het park. Soms zijn dit juist de dagen en locaties tijdens een reis die je nodig hebt om even echt tot rust te komen. Wat voor mij dan wel betekent dat ik naar een lokale markt moet om te ervaren hoe het er echt aan toe gaat, zoals hier waar je smoothies en fruitsap kunt kopen. Hier stonden alleen maar dames achter de kleurrijke toonbank en ze waren allemaal hetzelfde gekleed. Wel leken ze allemaal een andere menukaart te hebben en denk ik dat het vooral op loyaliteit aankomt bij wie je wat besteld.
De laatste zonnestraa
Na een dag op de Boliviaanse hoogvlakte gereden te hebben kwamen we aan bij onze accommodatie. Op deze hoogte (4300m) en met deze kou (-10 's nachts) hadden we gehoopt dat het meer was dan een aantal betonnen stenen en golfplaten. De simpelheid van de accommodatie werd meer dan goed gemaakt door het uitzicht. De berg met het meer en de flamingo's konden we bij aankomst nog goed zien. Na het neerzetten van de spullen stond alleen nog maar het topje van de berg in de zon. Alles donker behalve de top. De kleuren op deze hoogte komen mooi uit en ik besloot vervolgens een foto te nemen nadat de top uit de zon was en de volgende ochtend als de zon op het linker gedeelte van de berg scheen. Zo kreeg ik uiteindelijk een mooi drieluik. Jammer dat ik die hier niet kan plaatsen tegelijk, maar ik zorg dat ik die nog deel binnenkort!
Colombia • San Andrés and Providencia
Colombia • San Andrés and Providencia
Lekker uitwaaien op..
Na een reis van 11 weken hebben we onszelf een weekje zon, zee en strand op San Andres cadeau gedaan. Dit kleine eiland hoort samen met Providencia (90km verderop) bij Colombia, ondanks dat ze dichterbij Nicaragua liggen. We verbleven op San Andres aan de rustige westkust en daar huurden we een scooter bij ons accommodatie. Het drukken noorden lieten we achter ons en zo kwamen we na een tijdje aan op het zuidelijkste stukje van het eiland waar wat tentjes zaten. We besloten verder te rijden en na het passeren van locals die kokosnoten uit de bomen aan het halen waren kwamen we op dit stukje asfalt uit. Vrijwel niemand te zien (op de foto niemand ;)), zon, blauwe lucht, palmbomen en een lekker briesje. Wat was het fijn om er te zijn en er aan terug te denken. Hopelijk komen deze tijden snel weer terug!
Zonsondergang op de..
Terwijl de wereld op z'n kop staat zijn foto's een goede manier om herinneringen op te halen van toen we nergens door werden beperkt. Zoals hier op de Salar de Uyuni waar we de zonsondergang bekeken met slechts een klein groepje mensen en hier en daar wat bergen aan de rand van de zoutvlakte. Onze chauffeur had ons op een mooie plek afgezet vanaf waar we genoten van de stilte, de toenemende kou en de steeds veranderende kleuren in de lucht. Gewoon een van de beste momenten van onze reis door Colombia, Peru en Bolivia.
Fiesta!
Felle zon, 10 graden, 3.400 meter hoogte en we zitten te chillen op het dakterras van ons hostel in Cabanaconde. Na een dag gewandeld te hebben in de Colca Canyon hebben we dat wel verdiend. Tot het geluid van de fanfare, die we op de achtergrond al hoorden, steeds dichterbij komt en ze opeens in de binnenplaats van de achterburen staan. We zien mooi verkleden mensen met gewaden die elkaar innig omhelzen, met elkaar dansen, muziek maken en drinken. Ze staan tussen de waslijnen en er liggen zelfs schapenhuiden op de grond te drogen. Er gebeurde veel en dat is ook precies wat ik op de foto wilde vastleggen. Waardoor je bovenstaande details kunt zien. Persoonlijk vind ik de schaduwen en uitgestrekte benen van de fanfare het leukste detail!
Magische zonsondergan
Tijdens onze reis in Zuid Amerika vorig jaar hadden we wat tijd 'over'. We hadden voor 3 maanden een route uitgestippeld maar zonder iets van te voren al vast te leggen. Zo kwam het dat na onze ronde in Bolivia (La Paz, Sucre, Uyuni, La Paz) twee weken in Cuzco ons wel iets te veel leek. Niet dat we er geen twee weken zouden kunnen verblijven, maar laten we dan nog iets op de weg daar naartoe gaan zien. Omdat we Puno niet zo leuk vonden en al in Arequipa waren geweest, was Isla del Sol daarom onze keuze. Een eiland, gelegen in het hoogst bevaarbare meer ter wereld, het Titicaca meer, op 4.000 meter hoogte. Vanuit Copacabana vaarden we er op ons gemak naartoe en bij aankomst zagen we al wat ons te wachten stond. Een steile klim naar onze overnachting en op die hoogte is dat niet niks. Genoeg adempauzes later kwamen we aan op onze kamer met echt een waanzinnig uitzicht. Daar zal ik later nog eens een foto over plaatsen. Omdat er op het eiland ruzie is tussen noord en zuid bleven we netjes aan onze kant en hebben we de hele middag op stoeltjes naar de bergen rondom het meer gekeken. Op deze hoogte is relaxen af en toe noodzakelijk. Toen de avond begon te vallen en we op weg waren naar een restaurant veranderde de zonsondergang van een ogenschijnlijke normale zonsondergang naar één die ik nog niet eerder had gezien. Deze streep van blauw, geel en oranje, die steeds verder naar beneden zakte was het hoogtepunt van deze dag! Het maken van een goede foto met lange sluitertijd was dan ook niet makkelijk, maar het is gelukt:) Een schouwspel dat
Groene winkel
Lokale markten bezoeken is een van mijn favorieten activiteiten op reis. De geuren, de verschillende koopwaar en de actie maken het altijd een plek waar zintuigen aan het werk worden gezet. Er is altijd wel iets interessants te zien en vast te leggen. Deze dame in Sucre had de mooiste stand van iedereen en het kostte me even wat tijd om haar te zien omdat er zoveel te koop werd aangeboden. Ze zit lekker haar koopwaar klaar te maken en lijkt op de drukke markt de rust zelve. Ik weet niet wat alles is maar ik zie in ieder geval limoen, munt en agave wat ik herken. Herkennen jullie meer?
Na mist komt...zonnes
Na de drukke en soms ongure toeristische wijk Bogota ging we naar Salento. Met camera over straat, geen probleem. 's Nachts over straat, geen probleem. Wat een rust ondanks dat er toch ook veel toeristen waren. We kwamen hier voor Valle de Cocora, palmbomen die wel 60 meter hoog konden worden die je tijdens een wandeling van 6 uur kon bewonderen. In de ochtend pakten we een Willy en vertrokken we naar de start. Vol goede moed startten we in de zon en zagen we de lange palmbomen in de verte al staan. Bij het inlopen van de bossen begon het mistig te worden. Gelukkig was er nog niets te zien en liepen we via een kolibrieboerderij naar het hoogste punt van de route. Nog maar amper gewend aan de +2500m hoogte en wat dat met je doet bij inspanning namen we een pauze op de top. Daar waren de bewoners aan het werk. Een jonge jongen en een klein meisje liepen voorbij en we zeiden gedag en probeerden een praatje met ze te maken. Bij de eerste vraag of dit zijn zusje was waren we echter al een beetje verbaasd om te horen dat het zijn dochter was. Daarna vertrokken we weer naar beneden. De lange route kun je op twee manieren lopen en wat waren we maar wat blij toen we het pad naar beneden liepen. Een breed pad en gemakkelijk te doen. In de mist, die inmiddels hardnekkiger was geworden, en regen was de afdaling van het hoogste punt in de omgekeerde richting toch een stuk lastiger geweest. Na een tijdje lopen kwamen we op het eerste 'uitkijkpunt'. We zagen letterlijk wel de stammen van de bomen maar van de bladeren in de top was niets te zien. Was dit onze beloning na 5 uur lopen? We hadden na een tweede uitkijkpunt ons er inmiddels bij neergelegd dat we een mooie route hadden gelopen en lekker bezig waren geweest toen we opeens uit de bebossing liepen en de mist begon te verdwijnen. We stopten en aanschouwden het verschijnsel totdat we de vallei in volle glorie zagen. Camera uit de regenzak, lens poetsen en de tijd nemen voor het maken van foto's. We wisten ten slotte niet hoe lang de mist weg zou blijven. Uiteindelijk lang genoeg om de vallei mooi vast te leggen en ook om zonder regen uiteindelijk weer terug te keren naar Salento. Zo kwam er na mist toch nog zonneschijn en sloten we onze eerste hike met een goed humeur af.
Zonsondergang in Noor
Na een dag en nacht in Tayrona park te hebben doorgebracht kwamen we weer aan bij ons hotel. Uitgeteld, beentjes omhoog en genieten van een ligbed in plaats van hangmat. Maar soms begin je door te krijgen dat de zonsondergang heel mooi gaat worden. Dit was zo'n moment. Met het uitzicht over de jungle en het laatste licht van de dag dat gebroken wordt door de hoogste boom in de buurt was dit echt even genieten.
Kleurrijk feest boven
Na een hele korte nacht met 1 uur slaap omdat het hostel een feestje gaf en wij om 03:00 door een busje werden opgehaald om van Arequipa naar Cabanaconde te gaan, begon onze dag niet echt lekker. In het ijskoude busje over een pas van 5.000 meter maakte het niet veel beter. Toch besloten we van Cabanaconde naar beneden naar Llahuar te lopen (van 3.200 naar 2.100 meter ongeveer). We begonnen al wat later, de zon was fel en we gingen door onze enkels, het was geen gemakkelijke dag. Een wespensteek later besloten we dat we dit voor 1 dag wel genoeg vonden en de volgende dag de bus weer omhoog zouden nemen. Dit betekende een dag en twee nachten langer in Cabanaconde, waar net een feest was losgebarsten. Fanfares, vuurwerk en kleurrijke kleding maakten het feestje compleet. Ter ere van de heilige Carmen zo bleek later. Dit feest ging dag en nacht door, ik denk dat ze 's nachts 1 a 2 uur sliepen en om 6 uur weer begonnen. Door onze keuze om eerder weer terug te keren kon ik overdag dit tafereel vastleggen. Hier nam ik deze foto van een dame met klassieke staart, karakteristiek hoedje van de regio en de witte, mooi versierde cape die tijdens het feest steeds werd doorgegeven. Zo zie je maar dat je op reis nooit te lang moet balen van de dingen die je niet doet en moet genieten van alles wat je daarna wel kunt doen!
De kleuren van de...z
Overdag is de zoutvlakte één en al wit met een blauwe lucht. Maar dan, tijdens de zonsondergang begint het schouwspel. De gids parkeert de auto op een plek waar niemand anders is en het komende uur ben je zoet met de natuur. Terwijl je de temperatuur voelt dalen zie je de lucht van kleur veranderen. Van blauw naar geel, oranje, rood en paars. Dit is dan ook zeker niet de enige foto die ik maakte, maar wel een waarop de verschillende kleuren goed te zien zijn!
Flamingo's en ander..
Op de Boliviaanse hoogvlaktes kom je van alles tegen. Van hoge bergen tot rokende vulkanen. Van schuchtere vicuna's tot flamingo's. En soms komt heel veel daarvan samen in 1 beeld. De Boliviaanse hoogvlaktes zijn een echte must om te bezoeken. Het is net een openluchtmuseum en de 4x4 waar je in zit zorgt ervoor dat je zelf nooit veel hoeft te lopen, want op 4000-5000 meter hoogte is dat nog niet zo makkelijk!
Start van het weekend
In Villa de Leyva is het rustig op weekdagen. Zodra het weekend begint komen veel Bogotanen naar het dorp van de witte huizen en het grootste Plaza Mayor van Colombia. Locals komen hier om bier te drinken, een hapje te eten en lekker te hangen. Het is een mooie plek om met je camera lekker vanaf een bankje dit leven te bekijken en zo nu en dan wat foto's te maken. Deze man kwam met zijn gereedschap het hele plein over om vervolgens op het bankje plaats te nemen. Het was duidelijk dat de werkweek erop zat en dat het weekend gevierd kon worden met een sigaretje.
On top of Europe in..
We rijden ergens rond de 5.000m op een vlakte. Het is bijna niet te beseffen dat vrienden en familie ergens 5.000m lager leven op dit moment en wij boven de hoogste berg in Europa rijden. Helemaal gek is het ook omdat de bergen, die we met open mond vanuit de 4x4 aan het bewonderen zijn, soms wel tot 6.000 reiken.
Zonsopkomst op 4300m
Op 4300m om 06:30u met -11 graden was dit de mooiste zonsopkomst van onze reis. Op grote hoogte komen de kleuren nog beter tot hun recht. Helaas ging de batterij van mijn camera binnen 5 minuten naar 15% en kon ik mijn vingers bijna niet meer bewegen, anders had ik hier nog langer van genoten.
Lokale mensen spotten
Cusco is een mooie stad. Maar ook een drukke stad. Veel toeristen trekken veel verkopers van allerhande zaken aan. Soms is het in zo’n stad zoeken naar authenticiteit. Wat ik op die momenten die is een bankje zoeken en het dagelijks leven observeren. Ik zag deze oma met kindje in de doek al van ver en het was meteen duidelijk dat haar klederdracht niet voor toeristen was bedoeld. Het leven fotograferen zoals het is, heerlijk!
El Misti tijdens het.
Arequipa is een heerlijke stad in Peru. Overdag blauwe lucht, 's avonds fris tot koud, maar daardoor wel vaak een heldere hemel. Aan het grote plein zit een tentje met een dakterras vanwaar je uitkijkt over het plein, de kerk en de bergketens. Dit is El Misti, door zijn vorm niet te missen en vanaf het dakterras kun je hier tijdens de laatste minuten licht van de dag genieten van het dit uitzicht.
Colombia • San Andrés and Providencia
Colombia • San Andrés and Providencia
Relaxen doe je zo
San Andres, Colombia. Mijn eerste keer op een Caribisch eiland. Iedere dag mooi weer en na het vinden van dit rustige en idyllische plekje waren we hier niet meer weg te slaan. Een beetje uit de richting, in een bocht waar iedereen voorbij rijdt. Geen hordes mensen, geen zeewier, geen harde muziek. Nee, hier heb je genoeg aan een hangmat, een goed boek, verse kokosnoot en een snorkel.
Zonsondergang Sucre,.
Na weken van grote hoogtes is Sucre, gelegen op 'maar' 2750 meter een fijne stad om wat langer te verblijven en op adem te komen. Sucre is een compacte stad met weinig hoogbouw en een fijn klimaat. De stad ligt in een heuvelachtig gebied en daarom kun je vanaf het Recoleta uitkijkpunt de zon mooi achter het glooiende landschap onder zien gaan. Een van de mooiste ondergangen die we hebben gezien!
Dubbelportret
Communa 13, Medellin. Vroeger een plek waar je als toerist niet moest komen. Vroeger de plek waar bewoners soms niet uit konden komen. En dit was pas 10 jaar geleden. Nu is de wijk toegankelijk(er) voor buitenstaanders en dat laten we ons niet 2x zeggen. De wijk is kleurrijk en dit zie je het meeste terug in de street art. Zo viel ook dit prachtige portret van Dali me op. Met precies daarboven een man met dezelfde uitdrukking op zijn gezicht. Toeval?
Gevaarlijk of niet?
Toen we van Nusa Lembongan naar Sanur vaarden zagen we Mount Agung mooi boven de wolken uitsteken. 5 minuten later op zee, zag ik duidelijk dat de formatie boven de vulkaan geen normale wolk kon zijn. Mount Agung leek wel uit te barsten! Met een hoop adrenaline pakte ik mijn camera en maakte deze foto. Gelukkig bleek het geen enkele Balinees op het 'vaste land' te bekommeren.
Kuningan: Balinese...
Een dag nadat we onze reis op Bali startten begon de Balinese feestperiode Galungan. De afsluiting van deze 10 daagse periode, waar gedurende die tijd boze geesten op het eiland aanwezig zijn, wordt afgesloten met Kuningan, het vieren dat de boze geesten het eiland weer hebben verlaten. Tijdens Kuningang wilden we een hapje gaan eten totdat we onze weg niet meer konden vervolgen. Er bleek een groep mannen op weg te zijn naar een, zo bleek, spectaculaire traditionele Balinese dans. Gelukkig hadden we er aan gedacht om een sarong mee te nemen, zonder mochten we het kruispunt waar de dans werd uitgevoerd niet bezoeken. Lucky us! Het was heel speciaal om mee te maken, helemaal omdat we eerder in Ubud alle verkopers voor optredens in het paleis hadden afgewezen en nu onderdeel waren van een échte viering met dans.
Golvende rijstvelden.
Ik krijg maar geen genoeg van dit landschap. Ondanks de regen, de snelle gidsen en het gladde pad, stop ik iedere keer weer om de groene gelaagde rijstvelden op de gevoelige plaat vast te leggen. Het is genieten! (En ik kijk de foto’s ni nog steeds vaak terug!) Op de foto zijn een aantal waterbuffels te zien, hoeveel tel je er ;) ?
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
