We zijn op weg naar het puntje van de verste berg. De weg kronkelt voortdurend en gaat omhoog en omlaag. Bovendien zijn er slechts twee rijbanen. Het is dus uitkijken en voorzichtig langs elkaar rijden. En als bestuurder vooral niet willen genieten van het uitzicht. Maar ook voor de bijrijder is het minder aantrekkelijk dan je zou denken. Ondanks die spanning genieten we. Zeker aan het eind van de rit- hoewel we dan weer terug moeten want een andere mogelijkheid is er niet. Bij de paar stoppen die we dankzij de passeer strook toch kunnen maken is het adembenemend! het uitzicht en de diepte is geweldig om te zien! (even openen)