Kiev: Nachtleven
Al op de vlucht Amsterdam-Kiev gaat de wodka rond. Wie naar de Oekraïne reist moet een sterk gestel hebben en houden van een slok sterke drank op zijn tijd. In dit geval is dat tien uur ’s ochtends. De frisse geur van aftershave en tandpasta hangt nog in de lucht. ‘Nastrovje!’ - proost – en glaasjes worden achterover geslagen.
Fotografie Leon Patrice
Een Yersh aan de Dnjepr
Een grote snelweg brengt je van het vliegveld naar het centrum van
Kiev.
Bij ons in de auto zit Yuliya, een Oekraïense, zij gaat ons
Kiev
laten zien. Op Yuliya’s schoot ligt een (nep) Louis Vuitton-tasje
en ze spreekt Engels met een betoverend Russisch accent. Ons
vervoersmiddel is een aftandse Wolga, een robuuste wagen van
sovjetmakelij die volgens communistische staatspropaganda uitermate
geschikt was om kosmonauten, volksartiesten en topatleten in te
vervoeren. ‘Die fabriek is net failliet gegaan’ zegt Yuliya
plechtig. Dan begint ze te lachen: ‘Maar persoonlijk vind ik de
Mercedes-Benz een veel mooiere auto. Daar rijden mensen in die echt
succesvol zijn!’
Het centrum van Kiev ligt er verlaten bij vergeleken met 2 jaar
geleden. Toen stonden hier nog duizenden oranjegeklede Oekraïners.
Zij zongen protestliederen en hielden zich warm in het bar winterse
Kiev om hun presidentskandidaat Joesjenko aan de macht te helpen.
Waar een jaar geleden tentenkampen en mensenmassa’s stonden, ligt
nu een brede weg. We passeren een gigantisch standbeeld van Lenin.
De revolutionair wordt omgeven door een keurige rij bomen. ‘Ze
willen alle bomen kappen!’ schreeuwt Yuliya boven het geloei van de
Wolga uit. ‘Op die manier kan er nog meer verkeer door de straten.’
Ze doet nog wat lipglos op haar lippen. Lenin steekt zijn hand uit
en hangt gevaarlijk ver voorover, alsof hij elk moment ten onder
kan gaan aan de herrie en smog die hem omringt.
Klik om te kijken of de papieren
editie of
de digitale
editie nog
beschikbaar is.
