De Intelligent lockdown wil maar niet wennen. Kinderen werken van huis uit, kleinkinderen kunnen dan nog op de opvang terecht. Al viereneenhalve maand zijn we allemaal zeer terughoudend met contacten, en dus voelt een afspraak om naar een eiland te varen en daar te ontmoeten een beetje als een bevrijding. Grutte Griene is een eiland tussen het Snekermeer en de Goingarijpster Poelen. Friesland dus. Je kunt er alleen met de boot komen en er is zeggen en schrijven nog één aanleg aan een Marekriteplek vrij, dus komen er twee schepen naast elkaar te liggen. In Friesland maakt de watersport het verschil. In de winter zet Staatsbosbeheer het waterpeil omhoog, dan kun je er alleen met laarzen aan een rondje lopen. Dan rusten er op het eiland vogels. Wij zijn er in de zomer. In het gedroogde kruidige gras - of beter gezegd in het riet - spreiden we een kleedje uit en genieten vooral van het samenzijn. De kleinkinderen speleen in het droge gras. Op een afstand harkt een man op een trekker de strootjes bij elkaar. Met een andere landbouwwerktuig worden balen gemaakt. De kleinkinderen hebben genoeg te ontdekken en de ouders en grootouders zijn er even helemaal uit. Het werken op het land gaat gewoon door.