Afgelopen zondag ging ik samen met mijn moeder en zusje suppen met de toppers van SUP Herman Lieven door en langs de Bossche binnenstad.
Het was mijn eerste suptocht en ik had er al even naar uitgekeken... Ik heb via Herman Lieven in Den Bosch leren duiken en toen ik in de winkel was, zag ik een flyer van suppen. Bij het zien van de foto's was ik al verkocht, mijn verwachting was namelijk dat het suppen plaats zou vinden in één van de wateren rondom Den Bosch, maar je kon gewoon door de Bossche binnenstad peddelen...;) Moeder en zusje overgehaald en een datum geprikt.
Met prachtige weer en vol goede moed gingen we op pad. Eerst de sup opblazen... dat was best een karwei (maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen ;)) Nadat de sups in het water lagen, eerst rustig op de knietjes beginnen en oefenen met sturen etc. (m'n kano-moves kwamen goed van pas). Al snel konden we gaan staan en dat ging een stuk makkelijker dan verwacht. Natuurlijk was het aanvankelijk wat onwennig, maar met tips en tricks van gids Jeroen begon het ergens op te lijken ;)
Mijn oude camera had ik ook meegenomen, in een waterdicht zakje (welke goedgekeurd is... zie verderop). De foto is genomen bij de Citadel, vanwege de tegenwind en wat sterke stroming was staand peddelen voor beginners hier net teveel van het goede. Maar als ik op mijn knietjes op het board zat, voelde ik me net Pocahontas. ‘Hey ya hey ya jambiejee hey ya jambiejee hey hey hey ya’ (steady as the beating drum).
Het was Gezellig Zaken in Den Bosch, en bij het nieuwe Sint-Jans bolwerk bij de Wilhelminabrug was het erg druk... Ik ben druk in gesprek met gids Jeroen en bewonder ondertussen ook het schilderij van Jheronimus Bosch langs de waterkant en blijven peddelen natuurlijk.. Niet teveel tegelijkertijd willen doen, Anne! Want voor ik 't weet steek ik de peddel wat ongelukkig het water in, begint het board te wiebelen en lukt het me niet meer om op mijn knieën te gaan zitten... En schuif ik achterover het board af...ten overstaan van al die mensen ;) en natuurlijk was het op de terugweg nog drukker dan op de heenweg... Gelukkig niet kopje onder gegaan, maar het water was niet echt aangenaam warm... Snel dat board weer op, ging mezelf niet laten kennen, gewoon weer opstaan... Een beetje bibberig, maar gelukt! Applaus (dat had ik niet gekregen als ik gewoon langs was komen varen...) lach op mijn gezicht, maar toch maar niet de kant van mijn publiek opgekeken, dat zou geheid een tweede dobberpartijtje worden... Sommige mensen hebben nu eenmaal een sterke aantrekkingskracht tot het water, toch ben ik blij dat ik tot één van die gelukkige waterratten hoor;)
Zeker niet mijn laatste suptocht, echt een aanrader!