Villa Adriana is de verwezenlijking van een wensdroom. Na zijn terugkeer uit de oostelijke provincies begon Adrianus met de aanleg van deze residentie. Als groot liefhebber van kunst en architectuur wilde hij bepaalde landschappen en bouwwerken imiteren die hij op zijn verre reizen in het Oosten had bezocht.
Midden in het terrein stond al een villa van ongeveer 100 x 165 m. Deze was later enkele malen verbouwd, onder meer ten tijde van Augustus. Adrianus behield een reeks kamers waaronder een atrium langs de hoofdas. In 134 was de Villa bijna voltooid, maar de dood van zijn jonge hartsvriend Antinoüs had de 58-jarige Adrianus zowat gek van verdriet gemaakt, dat hij weinig genoegen aan zijn droomvilla kon beleven. Hij overleed vier jaar later en werd begraven in zijn reusachtige mausoleum aan de Tiber in Rome.
In 1870 kwam het terrein in handen van de Italiaanse staat, die systematische opgravingen liet uitvoeren waarbij men de totale oppervlakte van het complex blootlegde. Eind vorige eeuw is geïnvesteerd in betere bescherming van het terrein. Er is verlichting aangebracht zodat het terrein 's nachts voor bijeenkomsten gebruikt kan worden. In 1998 werd de Villa op de werelderfgoedlijst van UNESCO gezet.