In het najaar van 1914 werden Belgische manschappen zonder opleiding in allerijl verzameld en verdeeld over verschillende plaatsen als voorbereiding op deelname aan 'de grote oorlog'. Deze 'heroïsche' periode werd gekenmerkt door zelfredzaamheid en tekorten, van reglement tot kledij, van voeding tot officieren. Niettegenstaande vertrokken in januari 1915 reeds 15.000 opgeleide soldaten uit hun opleidingskampen op weg naar een ongekend zware loopgravenstrijd. Soldaat Tuur De Smet, november 1914: “We werden ondergebracht in tenten en kregen als uitrusting een laken broek, een jas die veel meer leek op een gevangenisvest, een gamel, een strozak en een deken. Na harde trainingsdagen, aan dertig centiemen per dag en zonder overjas om ons te beschermen tegen de winterkoude, kwam het ogenblik dat onze uniformen werden uitgereikt”. België had in WWI meer dan zestigduizend oorlogsslachtoffers (militairen, burgers, gedeporteerden, dwangarbeiders, gefusilleerden) te betreuren en bovendien kwamen ongeveer vijftigduizend soldaten verminkt thuis. Hier op de lommerrijke militaire rustplaats te Dudzele langs een karakteristiek 'kinderkopkespad' onder de groene olmen naast de Sint-Pietersbandenkerk liggen veel 'oud-strijders' te rusten...r.i.p....