Voortdurend kijkt dit axishert om zich heen, alert op elke verdachte beweging of geluid. Alertheid die zeker nodig is hier in Sundarbans, één van de gevaarlijkste gebieden op de wereld om als hert te leven.

De axisherten delen hun territorium met Bengaalse tijgers, krokodillen en diverse soorten slangen. Ja en ook met verschillende soorten ijsvogels, reigers, ooievaars en een keur aan roofvogels maar die hebben geen hert op het menu staan.

De Sundarbans vormen het grootste mangrovebos ter wereld en liggen aan de Baai van Bengalen op de grens van India en Bangladesh. Kreken en rivieren vormen een landschap van eilanden en met eb droogvallende zandbanken. Een deel van de eilanden is bewoond, de lokale bevolking verdient een schamel bestaan met landbouw en visserij. Helemaal link is het verzamelen van wilde honing . Zonder wapens, want dat mag niet volgens hun geloof, begeven de honingverzamelaars zich in de bossen. Jaarlijks vallen hierbij enkele tientallen slachtoffers door aanvallen van mensenetende tijgers.

De beste, lees enige, manier om dit prachtige gebied te verkennen is per boot. Voor de ultieme ervaring slaap je daar ook op. Bij het opgaan van de zon vaar je dan al het beschermde deel in. Je ene hand aan het ontbijt en de andere aan de camera. Er kan immers elk monent iets opduiken vanuit de bomen of het water.

De Sundarbans liggen op anderhalf uur rijden van Kolkata/Calcutta. My Wild India van fotograaf/schrijver Pralay Lahiry is een zeer goede organisatie om de boel te laten organiseren.

Info:
http://www.ourwildindia.net/my-wild-india.html
https://www.facebook.com/pralay.lahiry.5
.