Langzaam trekken we in het Krugerpark naar het Noorden. Dit gebied wordt vaak overgeslagen omdat er minder wild zou zitten en zo tijdens de Corona hadden we het bijna voor ons zelf. De vegetatie verandert en opeens stormt er een kleine olifant het pad op. Terwijl ik alleen maar aandacht had voor de palmen die je in het Kruger niet veel ziet was er een kleine kudde olifanten dichterbij gekomen dan mij lief was. Ik heb er weer een paar grijze haren bij, zo'n peuter wordt altijd gevolgd door een moeder, tante of oma. Ik vind het wel grappig om te zien, hoe hij zijn slurfje dreigend uitsteekt naar mijn camera.