Een winkeltje ergens in een woestijndorpje onderweg naar het Atlas gebergte. Je kunt er een verbleekte shawl van de bekende blauwe prinsen kopen en een vergeelde ansichtkaart voor het thuisfront. Binnen stond een man met drie tanden in zijn mond achter de toonbank de krant te lezen. Er stonden nog wat blikjes cola, flessen water en zakken chips die bol stonden en ver over de houdbaarheidsdatum heen waren. Toch leuk dat hij elke dag zijn deuren opende, je weet maar nooit, dacht hij misschien. Ik had genoeg flessen water in voorraad, maar heb er toch één bij hem gekocht.