De mannen van de woestijn leiden een zwaar leven. Met een karavaan aan de teugel ploeteren ze door het hete mulle zand. Ik bewonder ze en kijk ernaar uit om daar weer een paar weken te zijn. Al blijf ik uit de buurt van de Marokkaan met de losse handjes. Hij kan nog zo aantrekkelijk zijn, ik houd het maar gewoon bij mijn eigen man. Via instagram heb ik zo nu en dan contact met de leider van deze karavaan en dat vind ik zelf wel heel bijzonder. Als ik naar deze foto kijk, droom ik even weg. Misschien dromen jullie met mij mee.