Dit jaar heb ik genoten van de machtig mooie bergen in Noorwegen, de schitterende stranden daar en de blauwe zee en toch verlang ik nog steeds naar de Sahara. Opstaan voor de zon opkomt, wat vorst aan de grond en dan de eerste zonnestralen die het zand zo snel verwarmen dat ik op blote voeten verder ga de duinen in. En dan de eerste toeristen die terugkeren naar de bewoonde wereld. Dat moment is zo bijzonder, dat ik er voor kies om het deze keer in zwart wit te laten zien. Dat laat de karavaan nog beter uitkomen.