Op 31 december bekruipt me altijd een gevoel van melancholie, het is niet echt mijn tijd van het jaar. Achterom kijken en overdenken wat het jaar gebracht heeft. Hoogtepunten maar ook dieptepunten. De kunst voor mij is om niet in de put van de dieptepunten af te dalen.

Daarom toch nog een Erg Chebbi foto waar zo mooi de voetstappen te zien zijn, die iedereen nalaat.
2018 een jaar waarin ik mijn vader heb verloren en dat voelt als een groot verlies, zoals vast veel RR's herkennen. 2018 het jaar waarin ik een dochter terug vind, grotere gift had ik niet kunnen krijgen. En dan natuurlijk de kleinere hoogte- en dieptepunten.

Gelukkig nog maar een paar uur tot we met zijn allen 2019 in duiken.
Ik wil iedereen een onwijs mooi jaar toewensen. Dank jullie wel voor alle mooie commentaren en soms een punt van kritiek. Ik leer nog steeds van de dingen die ik hier zie en lees en daar is de site vast voor bedoeld.