We waren op de terugweg van een vogelexcursie bij het dorpje Lamin. Onderweg stond zij daar met een blad in haar hand. Ik zag daar wel een leuk plaatje in en ging op haar af. Verlegen hield zij het blad voor haar gezicht toen ik haar op de gevoelige plaat wilde vastleggen. Eerst maar even een praatje om haar op haar gemak te stellen. Ik vertelde dat ik haar staartjes zo mooi vond, zal ik een foto maken dan kun jij zien hoe mooi ze staan. Verlegen liet ze het blad zakken en maakte ik mijn foto. Zij blij met het resultaat en anders ik wel.