Dereizigers
Ik zie een ster
Zeesterren hebben vaak 5 armen, afhankelijk van soort kunnen dat ook meerdere zijn tot soms wel 50. Wanneer een arm verloren of beschadigd is, groeit dit deel vanzelf weer aan. Zelfs wanneer hij in tweeën wordt gedeeld, groeien de armen gewoon weer uit tot 5 stuks. Dan heb je dus weer 2 nieuwe zeesterren. De foto is gemaakt op Isla Rabida met haar zeer kenmerkende rode rotsen.
Argentinië • Atlantische kust en Pampa
Argentinië • Atlantische kust en Pampa
Grote slurf
Een vreemde verschijning is toch wel de zeeolifant. Volwassen mannetjes (nou ja, mannetjes) kunnen tot 6,5 meter lang worden en zo’n 4000 kg wegen. Hij dankt zijn naam dan ook aan zijn grootte en het feit dat de mannetjes een lange slurf hebben, waarmee ze buitengewoon luid kunnen brullen, vooral tijdens de paringstijd. Tijdens onze wandeling op het strand, leek het net of de een na de ander behoorlijk luide scheten aan het laten was, de stank bleef gelukkig weg (SCAN).
Argentinië • Atlantische kust en Pampa
Argentinië • Atlantische kust en Pampa
Zeeolifanten echtpaar
Bij de zeeolifanten, elephante marine del Sur, zijn vooral de mannetjes erg typerend met hun halve slurf. De macho’s hebben een grote harem om zich heen en liggen de hele dag dromerig, lui en slaperig met hun grote logge lichaam over de hembra’s heen alsof iedereen zich naar hem moet schikken. Eenmaal in het water zijn ze echter razendsnel, daar wordt dan ook de strijd tussen verschillende mannetjes uitgevochten (SCAN).
Chinese bergvolkeren
In het mooie natuurgebied Huanggoushu liggen de vooral bij Chinese toeristen bekende watervallen. Het is de bekendste toeristische attractie van Zuid-China (voor de Chinezen). Direct bij aankomst zien we één en al klederdracht. Op het grote plein voor de ingang zien we tientallen verschillende minderheden, allemaal tip top gekleed en erg vriendelijk. Samen met deze bergvolkeren zijn we daarna naar de watervallen gelopen, die eigenlijk een beetje in het niet vielen bij al deze prachtige mensen.
Sangjiang
Sangjiang in de provincie Guangxi is bekend vanwege de vele waterraderen, die voor een ingenieus irrigatiesysteem zorgen en natuurlijk door de grote wind- en regenbrug.
Kijk mij eens
De hele houding van deze wolaap in Noord-Peru (Taranque) schreeuwt om aandacht: ‘kijk mij eens’. Hij probeert andere apen te imponeren: het lieve aai-effect is direct verdwenen.
Wat is hij lief
Je zou ze zo mee naar huis willen nemen, zo schattig…. Doordat de apen hier in Taranque opgevangen worden, zijn ze aan mensen gewend. Je krijgt instructies de apen niet te lokken, maar voor je er erg in hebt, zitten ze zo op je hoofd, soms wel met zijn tweeën tegelijk.
Apekop
Slingerapen brengen bijna hun hele leven door in bomen en ze komen zelden op de grond. Hun staart gebruiken ze als 5e ledemaat. Met hun lange armen slingeren ze behendig van tak naar tak.
Apekop
Wolapen komen alleen voor in de regenwouden van het Amazonebekken. Als typische boombewoner heeft hij veel profijt van zijn lange staart en hij gebruikt deze bij het slingeren van boom naar boom.
Steek je tong niet...
Bij het plaatsje Taranque in Noord-Peru, is een opvangcentrum voor apen gesticht. Hier zitten apen waarvan de moeders slachtoffer zijn geworden van de jacht. De beheerders van het centrum geven lokale mensen en toeristen voorlichting over de gevolgen van de grootschalige houtkap en jacht. In de bomen zijn enkele plateaus aangebracht van waar je de dieren in de boomtoppen kunt observeren. De slinger- en wolapen leven hier vrij in een relatief groot gebied, maar wel onder de bescherming van het centrum.
Vrolijke begrafenis
Eerst dachten we dat we bij een feest waren uitgekomen. We werden vriendelijk onthaald en getrakteerd op thee en zoetigheid. Het viel op dat er alleen vrouwen aanwezig waren. Op het moment dat er echter een groep mannen langskwam met een baar, werd duidelijk dat het een begrafenis was. Bij de boeddhisten is dit geen reden tot veel verdriet.
Monnikenschool
In de buurt van Likir Gompa liepen we langs deze monnikenschool. Onder het toeziend oog van de hoofd lama moesten de jonge monniken hun liederen oefenen. Het vergeten van de tekst of het niet meezingen werd verbaal meteen afgestraft.
Gompa Ladakh
Deze gompa heeft een authentieke uitstraling. In één beeld zie je de gebedsmolens, mani-stenen en stoepa’s. In de nissen van gebedsmolens vind je kleine stoepa’s. Hierin zitten de resten van de overledenen. In Tibet worden de doden traditioneel niet begraven of gecremeerd. Volgens Tibetaanse traditie wordt het lichaam van de overledene meegenomen naar een heilige plek voor de 'Hemelbegrafenis'. Het lichaam wordt in stukken gesneden en achtergelaten voor gieren. Zo wordt het lichaam teruggegeven aan de natuur.
Ladakhi landschap
Typisch Ladhaki landschap. Tussen de immense leegtes en dorre vlakten vind je opeens een dorp of stad met veel groen. Dit is in de buurt van de Bon-bon-La (Ezelspas), dichtbij Khalatse.
Mandala
Ondanks dat de foto niet scherp op de mandala is, is het voor ons een bijzondere foto. In Spitug Gompa waren 4 monniken continu met deze mandala in de weer. In een bedompt donker kamertje, we konden er nog net bij, waren ze uiterst geconcentreerd en secuur bezig. Het was zeer mooi om te zien (en te horen) hoe ze het poeder op de mandala raspten. Nadat een mandala af is, wordt deze tijdens een ceremonie weer vernietigd om aan te tonen dat alles vergankelijk is.
Festival Choglamsar
Tijdens het festival in Choglamsar, gaan deze jonge monniken helemaal op in de muziek. Het monotone ritme van hun handtrommel zorgt ervoor dat ze bijna in trance raken.
Festival Choglamsar
Een van de gemaskerde dansers op het kleinschalige festival in Choglamsar. Mocht je de kans hebben bij zo’n klein festival aanwezig te zijn; niet twijfelen – doen!!
Tibetan's Children...
Een bezoek aan het Tibetan’s Children Village Choglamsar, 7 km van Leh, is absoluut de moeite waard. De kinderen worden hier onderwezen in de verschillende Tibetaanse tradities, zoals o.a. het schilderen van thanka’s. Ook krijgen ze een opleiding zodat ze later zelfstandig verder kunnen. Velen hebben foto’s van hun adoptieouders als hun kostbaarste bezit. Kleding etc. wordt erg gewaardeerd en door de huismoeders verdeeld onder alle kinderen. De Stichting Hulp aan Tibetanen (SHAT) heeft als doelstelling: Help de Tibetanen Tibetaans te blijven. Voor meer informatie zie onderstaande websites: [url="http://www.shat-tibet.com" target="_blank"]www.shat-tibet.com[/url] [url="http://www.tcv.org.in/tcvladakh.shtml" target="_blank"]www.tcv.org.in/tcvladakh.shtml[/url]
Festival Choglamsar
7 km van Leh ligt het Tibetan’s Children Village Choglamsar. Op het moment dat wij daar aankwamen, bleken veel kinderen met hun huismoeder naar een lokaal festival te zijn. We werden naar het festival gebracht en hebben daar zo’n 5 uur lang kunnen genieten van het feest. We werden meteen opgenomen door de bevolking en moesten aanschuiven voor jakboterthee en rijst. Zo’n intiem festival maakt een enorme indruk. Voor een bezoek aan dit kinderdorp, zie onze tip.
Maitreya
In de Thiksey gompa staat een groot beeld van Maitreya, de boeddha van de toekomst. Nu is hij nog een bodhisattva die streeft naar verlichting. Zodra hij deze heeft bereikt, wordt hij boeddha.
Thiksey gompa
Het Thiksey klooster, zo’n 17 km van Leh behoort tot de Gelukpa orde, waarvan de monniken aan de gele mutsen te herkennen zijn. De typische witgekalkte woningen met meerdere verdiepingen zijn dicht tegen de hellingen aangebouwd.
Tibetaans gebedsboek
Dit is een typisch Tibetaans gebedsboek. Het bestaat uit 2 houten plankjes waartussen losbladerige gebeden zitten. De plankjes worden bijeen gehouden door linten, die zorgvuldig door de monniken vast- en losgeknoopt worden. Het rode monniksgewaad maakte het een zeer interessante compositie, de opname is gemaakt in Shey gompa, het voormalige zomerpaleis van de koningen van Ladakh.
Muziekinstrumenten
Een mooi plaatje met enkele muziekinstrumenten die in de Tibetaanse kloosters worden gebruikt. Deze foto is gemaakt in Lamayuru, waar we een kijkje mochten nemen in de verschillende vertrekken van het klooster.
Stoere khampa
De Tibetaanse Khampa mannen zijn te herkennen aan de rode strengen in hun haar en aan de turkooizen sieraden. Ze worden gezien als een trots en strijdlustig volk, deze man in Leh was echter een en al vriendelijkheid.