De wandeling door kata tjuta was de wandeling van men leven. Mijn gezelschap was na 1/3 uitgewandeld en is terug gedraaid, alleen ben ik verder gegaan, en wat ben ik daar blij om. Werkelijk een wondermooie wandeling door een ongelooflijk natuurverschijnsel, het was tevens uitzonderlijk groen in de outback door hevige regenval enkele weken voordien. Staand tussen de gladde/kale bergen en de zowel groene als dode bomen en struiken kreeg ik het gevoel dat ik terug in de tijd was gegaan, alsof er ieder moment een dinosaurus vanachter een reuze, bruine steen kon komen. Hoe zeer men voeten ook deden (wegens lange wandelingen de dagen voordien) wou ik dat er nooit een einde kwam aan deze wandeling. Los van de geweldige personen die ik heb leren kennen, was dit mijn hoogtepunt van mijn reis door Australië.