Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphitheaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan.

Alle uitkijkpunten liggen aan dezelfde kant van de weg. Het is daarom het handigst als je eerst helemaal doorrijdt tot het einde van het park, en pas op de terugweg stopt bij de uitkijkpunten. Je kunt dan steeds aan de rechterkant van de weg parkeren.

Het park dankt zijn naam aan de Mormoonse pionier Ebenezer Bryce, die van 1875 tot 1880 aan de voet van Bryce Canyon woonde.
In 1924 werd het gebied uitgeroepen tot nationaal park. In vroeger tijden was de Bryce Canyon een nachtmerrie voor veedrijvers; het was ondoenlijk in dit gebied een overzicht over de kudde te behouden.