Als je in de 'deep south' van Amerika bent, moet je echt wel een plantage bezoeken. Onze keus viel op Magnolia Plantation and Gardens. De plantage werd in 1676 gebouwd en het verbouwde product was Ashley Rice. De plantage lag langs de rivier, die voor het zoete water voor de gewassen zorgde. Je zit hier pal aan de kust, dus als het vloed werd, kwam er zout zeewater de rivier binnen, wat slecht, of liever gezegd: moordend, was voor de rijstplanten. Om dit te voorkomen werd er een dijk met sluisjes gebouwd tussen rijstvelden en rivier. Door die sluisjes kon het zoete water naar binnen stromen. Om tijdens opkomen van de vloed het zoute water geen toegang te geven, stonden er slaven bij die ieder kwartier een lepeltje rivierwater moesten proeven. Werd het zout, dan gingen de sluisjes dicht. Over onplezierige banen gesproken. Sowieso werd heel het onderhoud door slaven gedaan, zoals toen gewoon was. Met de burgeroorlog in 1676 werden die gelukkig allemaal bevrijd, wat wel de nekslag was voor de plantage.
Bij de entree kon je ook een kaartje kopen voor een boottochtje. Met een boot met platte bodem voer je over de vroegere rijstvelden, waar het krioelde van de alligators. Een moederalligator was zo vriendelijk te poseren met één van haar baby’s op haar hoofd. Het schijnen heel goede, zorgzame moeders te zijn, die ook zonder enige emotie het kroost van een andere moederalligator opeten. Dat soort moeders zie je bij scholen ook wel eens staan...