Een paar dagen geleden zag ik tips de RR’er Deerik gaf om kolibries te fotograferen. Hij gaf aan o.a. “Ik kies 1 positie bij een voeder of plant, wat tot ze daar naartoe komen. 1 focuspunt, op het oog.” Da’s precies wat ik ook heb gedaan om `mijn levende helikoptertje’ vast te leggen.

Begin van het jaar waren Eefje en ik op Curaçao om eigenlijk niet veel te doen, behalve luieren en genieten. Nabij ons zwembad kwam een kolibrietje meerdere keren per dag om `bij te tanken’. Op een gegeven moment bedacht ik dat het een poging waard zou zijn om dit prachtige vogeltje vast te leggen. Vanaf dat moment nam ik dagelijks mijn camera mee. In een relax-houding, wachtend op een volgend bezoek. Eefje, hoofdschuddend, ergens in of aan het zwembad. Het kostte wat tijd en heel wat pogingen…

De mannetjeskolibrie is bont, meestal metaalachtig groen gekleurd, met een glanzend rode, blauwe of smaragdgroene keelkleur. Het vrouwtje is onopvallend gekleurd.
De kolibrie heeft een lange snavel, waarmee hij in de kroonbuis van de bloem kan komen. Om bij de nectar te raken moet hij zijn tong uitrollen. De punt van de tong is gespleten en heeft de vorm van een strohalm. Hierdoor kan hij bij nectar komen waar zelfs insecten niet bij kunnen. De bloemen hebben een zeer lange kroonbuis en hebben zich voor hun bestuiving aangepast aan de kolibrie en de kolibrie aan de bloemen. Om het voor deze vogel extra aantrekkelijk te maken is er veel nectar aanwezig. Kolibries hebben een sterke voorkeur voor oranje en rode bloemen.
De kolibrie kan door de zeer snelle vleugelslag (15 tot 80 slagen per seconde, afhankelijk van de grootte van de vogel) in de lucht stil blijven hangen. Door de snelle vleugelslag kan de kolibrie als enige vogel ook achteruit vliegen. Ze kunnen zelfs recht omhoog en recht omlaag vliegen. De 'helikopter' onder de vogels. Deze manier van vliegen vraagt echter zeer veel energie die verkregen wordt uit de suikers die in de nectar zitten. (bron: Wikipedia)