Op pad met de locals; ik ontmoette Ernesto op een terras bij een populair cafe in Trinidad. Omdat ik in die tijd (2013) nog shag rookte, vroeg hij of hij er een mocht draaien.
Dat was om 21 uur.
Pas om 3 uur de volgende nacht zouden we afscheid van elkaar nemen.

We raakten aan de praat en al snel had ik door dat het geen 'lieverdje' was, althans zeker in zijn jonge jaren niet.
Op mijn vraag waarom hij op zijn voorhoofd 'Amo las mujeres' (ik hou van vrouwen) had getatoeëerd kwam het legendarische antwoord; "Omdat ik van vrouwen hou".
Tja, geen speld tussen te krijgen.
Pas later op de avond zou ik het echte antwoord krijgen.

Na een aantal biertjes (allemaal voor mijn rekening natuurlijk) zei hij dat hij naar een ander cafe ging. Weg van de toeristen. Ergens waar alleen de locals kwamen.
Dat leek me ook wel wat, en uiteindelijk belandden we in een aftands cafe, buiten het centrum van Trinidad.

Het bleek een cafe annex gokhol te zijn.
Er werd gekaart, gedobbeld en domino gespeeld. Allemaal voor geld.
En uiteraard richtten alle blikken zich op mij, toen ik binnenstapte.
Maar Ernesto maakte snel duidelijk dat ik zijn 'amigo' was.

Bij elk biertje begon hij openhartiger te praten. En ondanks dat hij geen noemenswaardige opleiding had gevolgd, was ie niet dom.
Ik had hem iets ouder dan mezelf geschat, maar gek genoeg was ie 5 jaar jonger. Hij had een zwaar leven gehad en een aantal jaren in de gevangenis door gebracht.
Waarvoor? Voor van alles en nog wat. Meer liet hij daar niet over los.
Het was in de gevangenis dat hij de tattoo had laten zetten.
Om duidelijk te maken dat aan zijn lijf geen polonaise gehouden moest worden.

Op pad met de locals. Ik moest er ineens aan denken toe ik het thema voorbij zag komen. Ik denk nog altijd met veel plezier terug aan die avond met Ernesto.

Ik weet dat je geen foto van jezelf mag plaatsen. Maar dit is de enige foto die ik heb van hem en ik wilde jullie het verhaal niet onthouden. Ik vond het goed bij het thema passen.
Maar als de post offline wordt gehaald snap ik dat ook.