Als je na de speurtocht door het bos aan de overzijde van de spoorlijn (zie vorige foto) terugkeert naar het pad van de Green Lake loop, wordt het pad al snel smaller en begint fiks te stijgen.
Omringt door hoge bomen en mos in alle soorten en kleuren waan je je in een oerbos.
Het pad maakt een paar forse slingers en af en toe moet je een paar rotsblokken passeren.
Maar net als je je begint af te vragen of je wellicht ergens een afslag hebt gemist en verkeerd gelopen bent, zie je een huisje opdoemen tussen de bomen.
Het is éen van de weinig overgebleven restanten van de eens bloeiende houthakkersnederzetting Parkhurst.
Al sinds 1966 woont hier niemand meer en van de ooit ruim 70 huizen zijn er nog maar een paar over. Dit eerste huisje is het makkelijkst te vinden, maar ook nog het best intact. Zelfs de badkuip en het gasfornuis staan er nog.