Bewonderend liep ik langs de adembenemend mooie zwart wit landschapsfoto's in het appartement dat we gehuurd hadden. Ik herkende het werk uit een galerie in Jasper, waar ik het eerder die dag had zien liggen. Het zou toch niet zo zijn...?

Jawel, de eigenaar die boven ons woonde was de fotograaf, zijn vrouw bestierde het appartementje. Hij was bijna altijd op pad, foto's maken. Op een middag hoorde ik hem in de tuin en trok mijn stoute schoenen aan. We raakten in gesprek. Hij was 30 jaar lang machinist geweest op die kilometers lange treinen die in Canada rondrijden. Hij had natuurfotografie er altijd bij gedaan, maar was afgelopen jaar full time natuurfotograaf geworden. Het was moeilijk rondkomen, er was veel concurrentie. Zo vertelde hij prachtige verhalen, onder meer over een avond vol onweer. Zo snel hij kon reed hij naar Mount Edith Cavell om de electrische ontladingen boven de Angel gletsjer vast te leggen. Hij rende het pad op tegenover de gletsjer, maar hij was te laat. Terwijl hij drijfnat schuilde in de bossen, kwam een concurrent van hem met een big smile naar beneden, 'he had the shot, I didn't'...

Hij vertelde dat al zijn werk in zwart wit uitvoering was, hij vond dat het landschap dan dramatischer overkwam. Zelf vind ik dat het ook nog mystiek en verlangen toevoegt, want je wilt het eigenlijk graag in het echt in kleur zien. Zijn verhaal was inspirerend voor de rest van mijn reis in de Rockies, en ik denk er nog wel eens aan terug.
Daarom deze keer de Rocky Mountains in zwart wit. Als je volledig opent komt het denk ik beter tot zijn recht.