Deze foto is het vervolg op die van gisteren. Dit is het uitzicht wat we kregen na 3 uur ploeteren door de verse sneeuw naar boven. Wat je dan krijgt is wel geweldig, wat een uitzicht naar bijna alle kanten. Ver van de bewoonde wereld. Het was helemaal duidelijk waarom Jos niet alleen deze tocht wilde maken, als er wat gebeurt en je bent alleen, dan ben je verloren. Naar beneden bleek lastiger dan gedacht, van bovenaf is het niet te peilen wat er onder de sneeuw beneden je zit op zo'n steile helling. Soms rots, waarover je uitgleid en onderuit gaat, soms meters diepe sneeuw. Mijn schoenen zaten vol met sneeuw, ondanks de kamasches. Hoe mijn kliedernatte voeten voelden toen we terug waren, zal ik niet beschrijven.