De jachthaven van Schiermonnikoog is uitzonderlijk. Met de fiets of te voet kun je er altijd wel komen, maar om er per boot te komen moet het geen laagwater zijn. Ben je te laat dan blijf je in de toegangspriel steken en kan er met een beetje pech dus niemand meer langs. Er zijn ook schippers die op voorhand kiezen om buiten te blijven, maar ook daarvoor moet je rekening houden met het getij. Ben je te laat, dat kom je niet meer op de plaat en loop je het risico om in de blubberige prielrand te blijven steken. Het landschap van schepen op het drooggevallen wad is dynamisch, elke dag weer anders. Wat niet anders is, zijn de lepelaars die dagelijks komen foerageren in de priel, tenminste als de vogels in het land zijn. In februari arriveren ze vanuit hun winterverblijfplaats langs de West-Afrikaanse kust. In september/oktober houden ze het bij ons weer voor gezien. Dan trekken ze via de Franse en Spaanse moerassen weer terug naar zuidelijker streken. Elke najaar weer. Dat zijn heel wat vlieguren en mijlen in een jaar. Petje af.