Haar blik is niet gefocust terwijl ik die op een een halve meter afstand haar aandacht probeer te vangen. Tussen ons is een dikke plaat van glas en daar zit zij achter. Zij mag gefotografeerd worden omdat zij uniek is maar ook daar wordt zij niet vrolijk van. Het verblijf waarin zij woont vinden de mensen prachtig maar haar ogen staren in het niets. Want in haar gedachten ziet zij zich tussen haar familieleden in Borneo vrij door de bomen slingerden. En ook haar familieleden zullen verdwijnen in het niets.