Hardenberg - Het Joden bergje.

Ver verscholen ligt het,
Zodat bijna niemand het ziet.

Ver verscholen aan de oever van de Vecht,
Op een heuveltje om de voeten vroeger droog te houden.

Ver verscholen deze kleine begraafplaats,
Een plaats naast de Nederlandse bevolking was er niet.

Ver verscholen ook nog nu,
In afzondering in het weer van elke dag.

Ver verscholen een herinnering aan vroeger,
Vroeger met zijn eigenzinnige en onnozele domme bevolking.

Ver verscholen van wij waren er eens,
En nu die vele glanzende tegels in het centrum van ach zij waren onder ons.

Ver verscholen maar gelukkig goed begraven,
In een wereld van eenzaamheid op een heuvel.

Gelukkig maar.

Nu ver verscholen in het wit.